Στεφανία Γουλιώτη, «The second woman» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών: Δύο μη επαγγελματίες ηθοποιοί μιλούν για τη συμμετοχή τους στο project
Ζητήσαμε από δύο μη επαγγελματίες ηθοποιούς να μοιραστούν μαζί μας τη δεκάλεπτη σκηνική εμπειρία τους με συμπρωταγωνίστρια τη Στεφανία Γουλιώτηστo project «The second woman» στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Ο Μανώλης Μάτα εργάζεται στον χώρο της διαφήμισης, στον τομέα παραγωγής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σποτ. Ο Γιάννης Κουρής είναι ιδιωτικός υπάλληλος γραφείου.
Μανώλης Μάτα
Τι σκέφτηκες λίγο πριν βγεις; Το είχα σκεφτεί πολύ τις ημέρες πριν βγω, οπότε όταν έφτασα στην πόρτα που οδηγούσε στη σκηνή, απλά πήρα μια βαθιά ανάσα και το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν ότι θα βγω να «παίξω» και να απολαύσω αυτό το θεατρικό «παιχνίδι». Ήμουν σίγουρος ότι μια τόσο έμπειρη ηθοποιός, ό,τι και να πήγαινε στραβά, θα το έσωζε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Τι θα ήθελες να της πεις αν την είχες μπροστά σου; Αρχικά θα εξέφραζα τον θαυμασμό μου προς εκείνη για αυτόν τον καλλιτεχνικό άθλο που έφερε εις πέρας και θα της πρότεινα να πάμε να φάμε κάτι μαζί για να αναλύσουμε το έργο και τη συνολική εμπειρία. Σίγουρα δεν θα πρότεινα κάποιο noodlebar! Όποιος είδε την παράσταση θα καταλάβει γιατί.
Ποιο ήταν το νόημα τελικά της παράστασης; Για μένα το όλο concept ήταν ένα κοινωνικο-θεατρικό πείραμα. Η χρήση ερασιτεχνών σε μια τόσο μεγάλη σκηνή και η τοποθέτησή τους απέναντι σε μια τόσο καταξιωμένη επαγγελματία ηθοποιό, ήταν αρκετά για να κάνουν αυτόν τον «πειραματισμό» τρομερά ενδιαφέρον και για τους συμμετέχοντες και για το κοινό. Όσον αφορά το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν στο κοινό οι δημιουργοί, θεωρώ ότι ήταν η φθορά που προκαλούν οι αλλεπάλληλες απογοητεύσεις από συντρόφους μη συμβατούς με τις ανάγκες μιας γυναίκας -και κάθε γυναίκας- και ότι αυτό επαναλαμβάνεται σαν φαύλος κύκλος για την ίδια, αλλά και για τους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους συντρόφους που επιλέγει. Σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον να δούμε μια αντίστοιχη παράσταση με έναν «Second man».
Πώς σε αντιμετώπισε η Στεφανία Γουλιώτη επί σκηνής; Η αντιμετώπισή της ήταν πάρα πολύ καλή και όπως την περίμενα. Αφοσιωμένη στον ρόλο της. Αυτό με παρέσυρε κι εμένα να παραμείνω στον ρόλο που είχα προετοιμάσει, παρ’ όλες τις εκπλήξεις που είχε η διάδραση μαζί της επί σκηνής. Ήταν πολύ βοηθητική στο να χαλαρώσω, με έναν τρόπο που ένιωθα ότι περνούσε μόνο σε εμένα και όχι στο κοινό, καθώς στόχος του έργου θεωρώ ότι ήταν να υπάρχει και μια φυσική αμηχανία στον παρτενέρ της.
Θα το ξανάκανες; Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, παρά την πρόκληση και το άγχος που είχα να διαχειριστώ. Εννοείται πως θα ήθελα να ξαναζήσω μια στιγμή με τη «Second woman», αυτή τη φορά όμως με έναν άλλον ρόλο, ίσως πιο ειλικρινή απέναντί της, εφόσον το επέτρεπε και το σενάριο.
Πώς επιλέχθηκες; Είδα το call της Στέγης για το project, έστειλα δύο φωτογραφίες, ένα βίντεο, καθώς και το βιογραφικό μου και λίγο καιρό πριν την παράσταση έλαβα ένα μήνυμα από την εταιρεία casting ότι έχω επιλεγεί.
Τι σκέφτηκες λίγο πριν βγεις; Ήμουν αρκετά αγχωμένος. Δεν το έχω καθόλου με την αποστήθιση. Ένας φόβος, λοιπόν, ήταν να μην ξεχάσω τα λόγια, αν και η Στεφανία θα καθοδηγούσε αν χρειαζόταν, όπως μας είχαν πει από την παραγωγή. Μια άλλη αγωνία ήταν να μην κάνω κάτι που θα αποσυντόνιζε τη Στεφανία ή θα ήταν εκτός των ζητουμένων.
Τι θα ήθελες να της πεις αν την είχες μπροστά σου; Ένα «ευχαριστώ» για την εμπειρία! Εξαιρετική! Από θέμα οργάνωσης, καθοδήγησης κ.λπ. Ήταν μοναδικό το συναίσθημα να ερμηνεύεις δίπλα στη συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα, σε ένα τόσο ενδιαφέρον εγχείρημα! Το απόλαυσα στο 100%!
Ποιο ήταν το νόημα τελικά της παράστασης; Αυτό θα άφηνα να το κρίνει ο κάθε θεατής. Άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο κάθε καλλιτεχνικού έργου, κατά τη γνώμη μου. Μέσω της παράστασης μπορεί κανείς να δει την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να μην είναι μόνος, να αρέσει, να έχει δίπλα του κάποιον/α που του αξίζει. Νομίζω ότι είδαμε συμπτυγμένη σε ένα 24ωρο την πορεία μας στον στίβο των ανθρώπινων σχέσεων, ερωτικών και μη. Όπως προείπα, η οργάνωση ήταν άρτια και με απόλυτη συνείδηση ότι συμμετέχοντες είναι ως επί το πλείστον ερασιτέχνες. Καθ’ όλη τη διάρκεια, στόχος ήταν να αποτελέσει όλο αυτό μια θετική εμπειρία για τους συμμετέχοντες. Δεν έχω κανένα παράπονο.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
