Ευδόκιμος Τσολακίδης: Αυτό που κάνει το «ΛΑΒ» επίκαιρο είναι οι ανθρώπινες σχέσεις

Ο σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός και δάσκαλος υποκριτικής, σκηνοθεσίας και αυτοσχεδιασμού Ευδόκιμος Τσολακίδης έχει γράψει έργα τα οποία παίζονται σε διάφορες πανεπιστημιακές σχολές και θέατρα του κόσμου, ενώ έχει διασκευάσει και ξένα έργα για την ελληνική σκηνή.

Έχοντας ξεκινήσει τις σπουδές του στην υποκριτική και σκηνοθεσία στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και το HB Studio, στη Νέα Υόρκη, παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα στο θρυλικό Actors Studio, ο Ευδόκιμος Τσολακίδης μελέτησε το θέατρο σε βάθος, αποκτώντας τόσο θεωρητικές γνώσεις, όσο και εμπειρία, κοντά σε σκηνοθέτες όπως ο Ρόμπερτ Στούρουα, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Σπύρος Ευαγγελάτος κα. Το 1998 ίδρυσε το «Θέατρο των Αλλαγών», όπου έχει την διεύθυνση λειτουργίας, σκηνοθετεί παραστάσεις και διδάσκει μέχρι και σήμερα. Έχει επίσης διδάξει σε πολλές θεατρικές σχολές ανά τον κόσμο και έχουν εκδοθεί έξι βιβλία του.

ΛΑΒ: Η παράσταστη του Ευδόκιμου Τσολακίδη με τους Ηλία Βαλάση, Ελισάβετ Μουτάφη και Γιώργο Πυρπασόπουλο

Η φετινή του παράσταση, «ΛΑΒ» (Luv), βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Μάρεϊ Σίσγκαλ, που παίχτηκε πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ το 1964 και αργότερα έγινε ταινία με τον Τζακ Λέμον, την Ιλέιν Μέι και τον Πίτερ Φολκ. Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 14 Οκτωβρίου στο Θέατρο Μικρό Παλλάς, όπου θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Πρωταγωνιστούν ο Ηλίας Βαλάσης, η Ελισάβετ Μουτάφη και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος.

Ποια ήταν η πρώτη σας γνωριμία με το θεατρικό «ΛΑΒ»;
Μου μίλησε γι’ αυτό ο Αμερικανός φίλος μου, ηθοποιός και σκηνοθέτης, Ρόναλντ Ραντ, που επισκέφτηκε την Αθήνα και φάγαμε ένα βράδυ μαζί. Ήταν λίγο παράξενος ο τρόπος που έγινε, γιατί ξαφνικά, από το πουθενά, γύρισε και μου είπε: «Υπάρχει ένα έργο που πιστεύω σου ταιριάζει πολύ και πρέπει να το σκηνοθετήσεις, το ‘Luv’». Ενώ γνώριζα τον Μάρεϊ Σίσγκαλ, από άλλα έργα του, το συγκεκριμένο δεν το ήξερα. Ο Ρόναλντ μου το έστειλε όταν επέστρεψε στην Αμερική, το διάβασα, ενθουσιάστηκα και το πρότεινα στον παραγωγό μου. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.

Τι είναι αυτό που κάνει το «ΛΑΒ» τόσο επίκαιρο σήμερα;
Οι ανθρώπινες σχέσεις. Ενώ γράφτηκε πριν από 60 χρόνια ακριβώς νομίζεις πως γράφτηκε χθες. Και οι τρεις χαρακτήρες του έργου είναι απολύτως αναγνωρίσιμοι, σαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας που ψάχνουν απεγνωσμένα για αγάπη.

Με τα θέματα που πραγματεύεται η παράσταση, τον εγωκεντρισμό της κουλτούρας μας, τη μοναξιά και την υπαρξιακή αγωνία, είναι στην ουσία μία μαύρη κωμωδία. Είναι ένα είδος με το οποίο έχετε δουλέψει στο παρελθόν;
Έχω σκηνοθετήσει αρκετές μαύρες κωμωδίες, όπως «Τα γούστα του κυρίου Σλόαν», το «Η γυναίκα που μαγείρεψε τον άνδρα της» κλπ. Στο «Θέατρο των Αλλαγών», που ξεκινάμε τα μαθήματα σε λίγες μέρες, δουλεύουμε πολύ πάνω σε μαύρες κωμωδίες, γιατί είναι ένα είδος που αγαπούν πολύ οι μαθητές μου και προσφέρεται για διδασκαλία.

Υπάρχει κάποια κρυφή αισιοδοξία μέσα στο έργο;
Yπάρχει φανερή, όχι κρυφή, φανερή αισιοδοξία στο έργο. Δεν θα προδώσω το τέλος, αλλά και οι τρεις ήρωες μας μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις αναζητούν απεγνωσμένα την αγάπη —δεν είναι τυχαίος ο τίτλος— την οποία όταν την βρίσκουν δεν ξέρουν πως να την διαχειριστούν. Μέσα από την απελπισία τους καταλήγουν φαινομενικά όπως ξεκίνησαν αλλά με ένα νέο εφόδιο: την αισιοδοξία!

Σε αυτή την παράσταση, εκτός από τη σκηνοθεσία έχετε αναλάβει και τη μουσική επιμέλεια. Συνδέονται αυτά τα δύο;
Σε όλες τις παραστάσεις που σκηνοθετώ κάνω πάντα την μουσική επιμέλεια, ακριβώς επειδή είναι απολύτως συνυφασμένα αυτά τα δύο και δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω το ένα χωρίς το άλλο. Στην συγκεκριμένη παράσταση προστίθεται ακόμα ένα στοιχείο: η υποκριτική. Οι ερμηνείες των ηθοποιών με οδηγούν στην επιλογή των ήχων και των μουσικών κομματιών.

Τι σας έκανε να επιλέξετε τους συγκεκριμένους ηθοποιούς (τον Ηλία Βαλάση, την Ελισάβετ Μουτάφη και τον Γιώργο Πυρπασόπουλο) για τους ρόλους των Χάρι, Έλεν και Μιλτ;
Τους γνωρίζω και τους θαυμάζω και τους τρεις. Δεν μπορώ να δουλέψω με ηθοποιούς που δεν θαυμάζω και αυτό είναι το βασικό μου κριτήριο σε μια διανομή. Το επόμενο ζητούμενο είναι η χημεία μεταξύ τους. Δεν είχα την δυνατότητα να τους δοκιμάσω, αλλά εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου. Μέχρι στιγμής τους βρίσκω τόσο ταιριαστούς στους ρόλους τους, που έχω την εντύπωση ότι κι ο Σίσγκαλ όταν έγραφε το έργο το 1964 αυτούς είχε στο μυαλό του. Μη με ρωτήσετε πως γίνεται αυτό, αφού κανένας τους δεν είχε γεννηθεί τότε!

Καθώς είστε και ο ίδιος ηθοποιός, ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι απαιτήσεις των συγκεκριμένων ρόλων;
Και οι τρεις ρόλοι είναι πολύ απαιτητικοί διότι πρόκειται για χαρακτήρες και όχι για «τύπους». Ακροβατούν ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, φτάνοντας πολύ συχνά στην υπερβολή χωρίς να γίνονται γκροτέσκ. Η απόγνωση εντείνει το κωμικό στοιχείο εν αγνοία τους κι αυτό είναι πολύ δύσκολο να παιχτεί. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε.

Το κείμενο στο οποίο βασιστήκατε είναι μία μετάφραση του έργου του Σίσγκαλ από την Έλενα Λαναρά, η οποία συμμετέχει και ως βοηθός σκηνοθέτη. Κάνατε και κάποιες περαιτέρω παρεμβάσεις, ούτως ώστε τα αστεία να είναι πιο επιδραστικά στο ελληνικό κοινό;
Με την Έλενα είναι η πρώτη μας επαγγελματική συνεργασία και μέσα σε λίγους μήνες κάναμε (έκανε) μια απίστευτη βουτιά σε πολύ βαθιά νερά. Μετέφρασε το «ΛΑΒ», αλλά και το «Πες μου μια λέξη», του Μπράιαν Φρίελ, που θα σκηνοθετήσω στο Κ.Θ.Β.Ε., καθώς επίσης και το «Χιούι» του Ευγένιου Ο’ Νηλ, που θα σκηνοθετήσω το 2025. Παράλληλα, επιμελήθηκε την μετάφραση στα αγγλικά του βιβλίου μου «Υποκριτική: Από την θεωρία στην πράξη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίων και τα Χριστούγεννα θα βγει στην Amazon. Και σαν όλα αυτά να μην ήταν αρκετά, είναι και βοηθός μου στην παράσταση του «ΛΑΒ», το οποίο είναι μια ευλογία γιατί είναι πολύτιμη με το κοφτερό μυαλό και την φαντασία της, ώστε να βρίσκει λύσεις κάθε φορά που κολλάω κάπου και να προσαρμόζει το χιούμορ του έργου στα ελληνικά δεδομένα. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει ποιο από τα δύο είναι πιο σπουδαίο: το σκηνοθετικό ή το μεταφραστικό της ταλέντο; Νομίζω και τα δύο!

Η παράσταση παίζεται στο Θέατρο Μικρό Παλλάς. Γιατί προσφέρεται ο συγκεκριμένος χώρος για το «ΛΑΒ»;
Επειδή είναι ένα θέατρο-«αγκαλιά»: Οι θεατές αγκαλιάζουν την παράσταση και η παράσταση καθώς παίζεται σε απόσταση αναπνοής αγκαλιάζει τους θεατές. Τι καλύτερο για μια παράσταση που τιτλοφορείται: «ΛΑΒ»!