Είδαμε «Τα Σκυλιά» του Ανέστη Αζά

Δεν ξέρω πώς θα ήταν ο μονόλογος της Έλενας Μαυρίδου στην παράσταση «Τα Σκυλιά» του Ανέστη Αζά αν δεν είχε κοπεί το ρεύμα. Η δραματική της εξομολόγηση της ολοκληρώθηκε με τη φράση «σήμερα είναι σκυλί, αύριο είναι άνθρωπος». Εξαιρετική ηθοποιός, δεν σάστισε με τη διακοπή. Χωρίς φώτα -τα παιδιά της ταξιθεσίας του Φεστιβάλ τη φώτισαν με τους φακούς της, χωρίς μικρόφωνο, ενδεχομένως και χωρίς μουσική (υπήρχε live μουσική σε όλη τη διάρκεια) και κατάφερε να κρατήσει το κοινό μαζί της. Το πολυπληθές κοινό της γεμάτης αίθουσας στην Πειραιώς 260 όπου και θα παίζεται μέχρι την Κυριακή.

«Τα Σκυλιά» του Ανέστη Αζά: Εντυπώσεις από τη θεατρική παράσταση στην Πειραιώς 260

Φανταστική η παράσταση σε όλα της: στη σκέψη, στη σκηνοθεσία, στον ρυθμό, στις ερμηνείες, στο κείμενο. Ένα θέαμα που ο Ανέστης Αζάς, σκηνοθέτης της παράστασης, χαρακτήρισε ένα «θεατρικό νουάρ καρτούν». Όρνιθες και CATS, ένα μιούζικαλ με δράση καταιγιστική που στον πυρήνα της υπόθεσής του έχει ένα νέο που μας συντάραξε πέρυσι τον Νοέμβριο: ο βασανισμός ένος σκυλιού στην Αράχωβα. Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που το θέατρο λειτουργεί με τέτοια αντανακλαστικά: να δομήσει ένα θέαμα πάνω σε ένα θέμα επικαιρότητας. Η Πρισίλα, η καθαρόαιμη μνηστή του σκυλιού Τουίστ που βασανίστηκε, ζητά από τον ερευνητή σκύλο Κ9 Comisario να ταξιδέψει στην Αράχωβα και να εξιχνιάσει τη δολοφονία.

Εξαιρετικοί οι ηθοποιοί που μιμούνται την κίνηση των σκυλιών (χωρίς κοστούμια και μάσκες, μόνο με το σώμα) τις αγελέες συμπεριφορές τους, τη σκέψη τους. Με ισορροπημένο χιούμορ μπολιάζουν τη δράση με τις σκέψεις των σκύλων. Με ισορροπημένο χιούμορ ακτινογραφούν την κοινωνία: «έχει πολλές ταβέρνες το χωριό, τρελαίνομαι για σεβίτσε», θα πει ένας σκύλος. «Να σας μυρίσει θέλει» και πέφτει κάτω το θέατρο. Είναι κυρίως οι στιγμές που η πλοκή και η σκέψη ξεφεύγουν από το cancel στο χωριό και τη δικαίωση που ζητούν οι σκύλοι. Γίνεται πανανθρώπινο, μιλά για σένα, μιλά για μένα, μιλά για κάθε αδύναμο άνθρωπο, για κάθε αδύναμη ομάδα που υποκύπτει στη δύναμη του συμφέροντος, στη υπόγεια δράση των κέντρων αποφάσεων- με χιούμορ και ξυραφιά η σκηνή της τηλεοπτικής εκπομπής με καλεσμένη τη δήμαρχο, τον εκτροφέα σκύλων και την ομάδα rebranding που θα αναλάμβανε να αλλάξει την εικόνα της Αράχωβας. Να πάψει το cancel.

Ένα ψεκασμένο παπαδόσκυλο που γνωρίζει που καβατζώνει ο παπάς το αντίδωρο, ο Πίνατ του Μεγάρου Μαξίμου, ένας γέρος σκύλος του δρόμου με τρομερές ορμές, ένας σκύλος κυνομαχιών που εγκαταλείφθηκε στα βουνά, το μαντείο και το Delphi Economic Forum συμπληρώνουν τη δράση που σε κάθε της σκηνή έχει μόνο ένα ζητούμενο: δικαίωση. Τη ζητά η Πρισίλα, η ιδιοκτήτρια του σκύλου, η αγέλη που αναζητά τον δολοφόνο και δεν θέλει να της μείνει η ρετσινιά.

Γελάς δυνατά και κλαις βουβά. Για τον σκύλο στο pet shop. Όσοι, για όποιο λόγο έχουμε ζήσει αποχωρισμό, το ξέρουμε. Για την αγαθή πρόθεση των σκύλων, για το ανθρώπινο μυαλό που πάντα μηχανεύεται το κακό. «Τα μάτια του, τα μάτια του αγαπούσαν αλλά φοβισμένα». Κάθε σκηνή χτυπάει και μια άλλη χορδή. Ζώα κακοποιούνται και άνθρωποι κακοποιούνται καθημερινά. Στόματα μένουν κλειστά, υποθέσεις κουκουλώνονται, ζώα και άνθρωποι χάνονται κι έπειτα κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν κατάλαβε. Κανείς δεν μιλά. Όμως, να, ένα βράδυ Παρασκευής, τα σκυλιά ανέλαβαν δράση και φύγαμε πιο καθαροί. Γιατί μάθαμε, έστω και για λίγο, πώς θα ήταν ο κόσμος αν καταλαβαίναμε αυτούς που δεν μιλάνε, που δεν έχουν φωνή, δύναμη, εκπροσώπηση.

Κι αν οι σκύλοι μιλούσαν; H Μια μου λέει για χρόνια ότι θα ήθελε να γράψει ένα βιβλίο με το τι σκέφτονται τα σκυλιά. Η ομάδα Γεράσιμου Μπέκα, Μιχάλη Πητίδη κι Ανέστη Αζά μίλησε με τη γλώσσα των σκυλιών απευθείας στην καρδιά μας. Ο Γιώργος Κατσής, η Έλενα Μαυρίδου, ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης, η Μαρία Πετεβή, ο Gary Salomon κι ο Cem Yiğit Üzümoğlu είναι τα Σκυλιά κι εύχομαι να ταξιδέψουν στα φεστιβάλ του κόσμου με την παράστασή του. «Τα Σκυλιά» συμμετέχουν στην πλατφόρμα grape Greek Agora of Performance του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου που δίνει την ευκαιρία σε δημιουργούς του Θεάτρου και του Χορού να παρουσιάσουν τα έργα τους σε εκπροσώπους διεθνών Φεστιβάλ και πολιτιστικών φορέων, αλλά και στο ευρύ κοινό. Εύχομαι να έχουν την τύχη της παράστασης «Η δημοκρατία του μπακλαβά», που ταξίδεψε στον κόσμο.