Μάριο Μπανούσι: Η παράστασή του «Taverna Miresia* - Mario, Bella, Anastasia» στην πλατφόρμα grape του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Πιτσιρίκι στην Αλβανία έστηνε στον κήπο ένα σεντόνι και έπαιζε στους γείτονες κουκλοθέατρο, με χαρακτήρες εμπνευσμένους από τους συγγενείς του. Είκοσι χρόνια μετά είναι σταθερά το προσωπικό βίωμα που τροφοδοτεί τη δραματουργία του Μάριο Μπανούσι, μόνο που η σκηνή του σύνορα πια δεν γνωρίζει. «Το θέατρο που με ενδιαφέρει είναι αυτό που έχει ως αφετηρία του την αλήθεια, ό,τι σημαίνει αυτό για τον καθένα. Ένα χειροποίητο εικαστικό θεατρικό σύμπαν, που αντλεί από τα μικρά και μεγάλα που μας ταλανίζουν καθημερινά», μου λέει ο 25χρονος ταλαντούχος καλλιτέχνης, τον οποίο επαίνεσε και ο περίφημος κριτικός του Guardian, Μάικλ Μπίλινγκτον.
Το «Goodbye Lindita», μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, απέσπασε δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Bitef στο Βελιγράδι. Από τον περασμένο Οκτώβριο, μάλιστα, έχει ταξιδέψει σε τέσσερις χώρες. Τη διεθνή διαδρομή του, όμως, ξεκίνησε και η «Taverna Miresia* - Mario, Bella, Anastasia»· μια επιστροφή στη χώρα της παιδικής ηλικίας και στη μνήμη του εκλιπόντος πατέρα του, που συνάντησε ήδη το κοινό στην Τιμισοάρα και, μετά την επιστροφή της στην Πειραιώς 260, ετοιμάζεται και για τη Ζυρίχη.
Περιοδείες, διακρίσεις, υποτροφίες, αναθέσεις· το βιογραφικό του Μπανούσι ανοίγει εκθετικά μέσα σε μόλις λίγους μήνες. «Η αναγνώριση με έχει κάνει να ωριμάσω πρόωρα, έχει φέρει όμορφες συνεργασίες και προτάσεις. Και, φυσικά, πατάω με άλλον τρόπο στα πόδια μου», δηλώνει. Οι συνεργασίες και οι χώρες στις οποίες βρίσκεται για τη δουλειά του είναι το μεγαλύτερο δώρο που του έχει δώσει μέχρι τώρα η τέχνη του. «Έχω αρχίσει να μαθαίνω πώς λειτουργεί μια παραγωγή, ποια είναι τα standards και κάθε καινούργιο ταξίδι είναι κι άλλο ένα μάθημα-εμπειρία. Τα μουσεία που θα πάω, οι καλλιτέχνες που θα συναναστραφώ με τροφοδοτούν και με προχωρούν ως καλλιτέχνη». Η κουβέντα έρχεται στη διάλεξη που έδωσε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, προσκεκλημένος του καθηγητή Δημήτρη Παπανικολάου· στη γνωριμία του με τον συγγραφέα Εντουάρ Λουί στην Αυστραλία, καθώς και με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο και τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. «Είμαι ευγνώμων για τις συζητήσεις μας. Μιλώντας μαζί τους καταλαβαίνω κι εγώ καλύτερα ποιος είμαι και τι θέλω να κάνω».
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Ένας τετράποδος ντετέκτιβ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός άλλου σκύλου. Η βία και η μη απόδοση δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παράστασης του γνωστού σκηνοθέτη
Μιλήσαμε με τους βραβευμένους συγγραφείς Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και Βίβιαν Στεργίου για τις ηρωίδες που εμπνεύστηκαν από την «Εκάβη» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη
Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Χαλίλ Αλιζάντα και την σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου για τον ρόλο που παίζει η τεχνολογία στον μετασχηματισμό των οικογενειακών δεσμών των προσφύγων και μεταναστών
«Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, «50 χρόνια, μια νύχτα» από τον Μάνο Καρατζογιάννη, αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή και άλλες παραστάσεις αυτή την εβδομάδα
«Τραβιάτα», «Κάρμεν» και «Σαρλότ» από την ΕΛΣ, «Τι οφείλουμε στη Δημοκρατία» από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Φεστιβάλ Αθηνών, οι «Κουταλιανοί» στο Μέγαρο κ.ά.
Το έργο του Φρανσίς Πονζ παρουσιάστηκε από τη νεοσύστατη ομάδα Πλατς τον περασμένο χειμώνα στην «Κάμιρος» και ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη πριν λίγες μέρες. Επιστρέφει στην Αθήνα τον χειμώνα.
32°
