«Σαλό, 120 ημέρες στα Σόδομα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ από τον Άρη Μπινιάρη
Σε ένα εφιαλτικό περιβάλλον ανεξέλεγκτης βίας, οι φασίστες αναλαμβάνουν τη διαπαιδαγώγηση εννέα κοριτσιών και εννέα αγοριών τα οποία, αφού τα παραλαμβάνουν με τη συγκατάθεση των οικογενειών τους, μετατρέπουν σε δούλους και τα υποβάλλουν σε ακραία σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια.
Απαγορευμένη μέχρι και σήμερα σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο, η ταινία του σπουδαίου Πιερ Πάολο Παζολίνι, που σόκαρε το κοινό και τους κριτικούς την εποχή της κυκλοφορίας της (αμέσως μετά τη δολοφονία του διάσημου κινηματογραφιστή), ανεβαίνει ως παράσταση σε πανελλήνια πρώτη στηνΕναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνήςαπό τον σκηνοθέτηΆρη Μπινιάρη, σε συνεργασία με τον συνθέτη Τζεφ Βάγγερ.
Τριάντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πολυσχιδής Ιταλός δημιουργός καταθέτει μια αλληγορία για την τρομακτική ανθεκτικότητα του ολοκληρωτισμού και την πιθανότητα μιας νέας θανατηφόρας μετάλλαξής του, ως μέρος μιας κινηματογραφικής τριλογίας (Τριλογία του θανάτου) που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. «Νομίζω ότι ο καταναλωτισμός χειραγωγεί και βιάζει τα σώματα εξίσου με τον ναζισμό. Η ταινία μου αντιπροσωπεύει αυτή τη δυσοίωνη σύμπτωση μεταξύ καταναλωτισμού και ναζισμού», ανέφερε ο ίδιος σχετικά.
«Σαλό, 120 ημέρες στα Σόδομα»: η παράσταση του Άρη Μπινιάρη στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
Στη θεατρική εκδοχή της ιστορίας, ο Δούκας, ο Εξοχότατος και ο Υψηλότατος εφαρμόζουν τις αποτρόπαιες σαδομαζοχιστικές πρακτικές τους σε έναν απομονωμένο και καλά προστατευμένο χώρο. Η πλοκή εκτυλίσσεται σε τρεις κύκλους (της μανίας, των κοπράνων και του αίματος), ενώ, παράλληλα, δυο Αφηγήτριες διηγούνται τολμηρές ερωτικές ιστορίες παρμένες από το ημιτελές έργο «Οι 120 μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ.
Το σκηνικό της Μικαέλας Λιακατά περιλαμβάνει ελάχιστα έπιπλα, εμπνευσμένα από αυτά της ορθόδοξης και γοτθικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής καθώς και από ευρωπαϊκά μέγαρα, όπως οι δικαστικές αίθουσες του Palazzo Ducale, αλλά και οι βικτοριανές, ξύλινες βιβλιοθήκες.
Τη δράση ντύνει με επεξεργασμένα συνθεσάιζερ, ήχους εκκλησιαστικών οργάνων, χροιές από τσέλο και βιόλα, ανθρώπινες φωνές και ηλεκτρονικούς ρυθμούς ο Τζεφ Βάγγερ. «Η δημιουργία αυτού του ηχητικού σύμπαντος αποτελεί μια προσπάθεια αντανάκλασης της πολυπλοκότητας και της έντασης του έργου η οποία προέκυψε από την καθημερινή τριβή κατά τη διάρκεια των προβών και το συνονθύλευμα συναισθημάτων, δράσεων και λέξεων με τα οποία ήρθα αντιμέτωπος βιώνοντας την προετοιμασία του έργου» σημειώνει χαρακτηριστικά. «Η διαδικασία αυτή ήταν μια περιπέτεια στην εξερεύνηση της σύνθεσης ήχων και ρυθμών που αντικατοπτρίζουν τον ενδιάμεσο ψυχικό χώρο ανάμεσα στην ελπίδα και τον φόβο. Επιλέγοντας κάθε στοιχείο, έδωσα έμφαση στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που ανταποκρίνεται στη σκοτεινή και προκλητική φύση του έργου στην οποία ταυτόχρονα παρεμβάλλονται έντονες ρυθμικές εκρήξεις και θραύσματα εφιαλτικών μουσικών μοτίβων».
Παράλληλα με την παράσταση θα πραγματοποιηθεί και μια σειρά συναυλιών με τίτλο «Salò: The Concert» με τη συμμετοχή καλλιτεχνών της ελληνικής ραπ σκηνής, στις 18, 25 Φεβρουαρίου και στις 3 Μαρτίου 2024.
INFO Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής, 10 Φεβρουαρίου-10 Μαρτίου στις 20:30, Κυριακή στις 19:30
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
17°
