«Φακντ Απ»: το έργο του Τάσου Ιορδανίδη σε σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα με τους Αφροδίτη Λιάντου και Διονύση Παπανδρέου στο Θέατρο Άλφα.
Μετά το επιτυχημένο «Θέλω να σου κρατάω το χέρι», ο Τάσος Ιορδανίδης επιδιώκει μία απόπειρα «συνομιλίας» με εφήβους όλων των ηλικιών μέσα από το νέο του έργο με τίτλο«Φακντ-απ»που σκηνοθετεί η Θάλεια Ματίκα στο Θέατρο Άλφα – Ληναίος-Φωτίου. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους δύο νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί εκπρόσωποι της γενιάς Ζ, η Αφροδίτη Λιάντου και ο Διονύσης Παπανδρέου, ξεδιπλώνουν μια ιστορία χωρίς υπερβολές, που δεν ωραιοποιεί καταστάσεις αλλά παρουσιάζει τη ζωή όπως είναι.
Με φόντο μια κλινική αντιμετώπισης ψυχικών νοσημάτων, κάπου στον δυτικό κόσμο, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι προσπαθούν να ακουστούν σε μια κοινωνία που δεν τους ακούει. Εκείνος είχε όνειρο να γίνει σκηνοθέτης, εκείνη τραγουδίστρια, αλλά η ζωή τα έφερε έτσι και είναι «φακντ απ». Από την άλλη όμως, «η ζωή είναι ωραία», όπως έχει πει κι ο Ρομπέρτο Μπενίνι.
Στην προσπάθειά τους θα φτιάξουν μια δική τους πραγματικότητα, οι ήρωες ψάχνουν να βρουν έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας και προβληματισμένοι, ερωτευμένοι αλλά και χαμένοι, μας μεταφέρουν κάπως απροσδόκητα την καθαρότερη εικόνα της. Αναζητούν το μονοπάτι της αγάπης, γεμάτοι απορίες. Τι είναι πιο σημαντικό; Ο προορισμός ή ο άνθρωπος που θα σταθεί δίπλα σου; Αποφασισμένοι, αλλά ταυτόχρονα και επιφυλακτικοί, προσπαθούν να γιατρέψουν αυτά που τους πονάνε και να δημιουργήσουν το νόημα της νέας ζωής που προσπαθούν να φτιάξουν.
Σε έναν κόσμο όμως που τρέχει γρήγορα, κρίνει εύκολα, βάζει ταμπέλες με ελαφριά καρδιά και ζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τους πιάνει μια κάποια απελπισία. Εκείνος φωνάζει μέχρι την τελευταία στιγμή γιατί θέλει να την πείσει ή ίσως γιατί θέλει να πείσει τον εαυτό του. Σε σινεμά, σε θέατρα, σε εστιατόρια, στα αστέρια. Και εκείνη αρχίζει να γελάει… Εκείνος λίγο πιο αισιόδοξος, εκείνη σε μια εσωτερική πάλη, ανάμεσα στον κυνισμό και τον ρομαντισμό. Κάπου εκεί όμως γεννιέται η ελπίδα πως μαζί, ο «Κεφάλας» και το «Βλήμα», μπορούν να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση.
Ένα έργο για τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τα ερωτηματικά της γενιάς του εδώ και τώρα, ή μάλλον για δύο ήρωες που θα μπορούσαν να είναι ο καθένας μας σε μια «fucked up» φάση της ζωής του.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
