Η δραστήρια ομάδα Young Quill μας συστήνει το έργο του Ματέι Βίζνιεκ μέσα από την παράσταση «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα»
Η ομάδα Young Quill με το έργο «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ στο θέατρο Μπέλλος
Τι θεωρείται «πρόοδος» σήμερα; Τι γίνεται με την «ανθρώπινη ψυχή» όταν βάλλεται από εθνικές έριδες, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και διεθνή οικονομικά συμφέροντα; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτει μέσα από το έργο «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» ο Ματέι Βίζνιεκ, ο Ρουμάνος συγγραφέας ο οποίος από το 1987 ζει στη Γαλλία καθώς τα έργα του λογοκρίθηκαν στην πατρίδα του.
Αντλώντας έμπνευση από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, πραγματεύεται μια ιστορία απ' αυτές που δημιουργεί ο πόλεμος. Ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του χαμένου τους γιου που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία ψάχνοντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους Ίντα, η οποία βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού καθώς εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Ξεχασμένο από όλους, το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή αναδύεται η ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ού αιώνα.
Επιλέγοντας να εστιάσει τον φετινό καλλιτεχνικό προγραμματισμό της σε έργα του 21ου αιώνα, η ομάδα The Young Quill και η σκηνοθέτρια Αικατερίνη Παπαγεωργίου καταπιάνονται με το κείμενο του Βίζνιεκ, σε μετάφραση της Έρσης Βασιλικιώτη, δύο δεκαετίες αφότου γράφτηκε και αναρωτιούνται αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
