Μια άλλη ματιά στη φρίκη του πολέμου

Τι θεωρείται «πρόοδος» σήμερα; Τι γίνεται με την «ανθρώπινη ψυχή» όταν βάλλεται από εθνικές έριδες, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και διεθνή οικονομικά συμφέροντα; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτει μέσα από το έργο «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» ο Ματέι Βίζνιεκ, ο Ρουμάνος συγγραφέας ο οποίος από το 1987 ζει στη Γαλλία καθώς τα έργα του λογοκρίθηκαν στην πατρίδα του.

Αντλώντας έμπνευση από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, πραγματεύεται μια ιστορία απ' αυτές που δημιουργεί ο πόλεμος. Ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του χαμένου τους γιου που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία ψάχνοντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους Ίντα, η οποία βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού καθώς εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Ξεχασμένο από όλους, το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή αναδύεται η ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ού αιώνα.

Επιλέγοντας να εστιάσει τον φετινό καλλιτεχνικό προγραμματισμό της σε έργα του 21ου αιώνα, η ομάδα The Young Quill και η σκηνοθέτρια Αικατερίνη Παπαγεωργίου καταπιάνονται με το κείμενο του Βίζνιεκ, σε μετάφραση της Έρσης Βασιλικιώτη, δύο δεκαετίες αφότου γράφτηκε και αναρωτιούνται αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο City guide της Athes Voice