Οι υπεύθυνοι επικοινωνίας των θεάτρων απαντούν σε 3 ερωτήσεις για τη δουλειά τους.
Όλοι ξέρουμε τους σκηνοθέτες και τους καλλιτέχνες, τους σκηνογράφους, τους μουσικούς, τους μεταφραστές, ακόμα και τους φωτιστές των θεάτρων. Ποιοι είναι όμως οι «αθόρυβοι» άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από τις παραστάσεις και φροντίζουν για όλες τις πληροφορίες που έχουμε για αυτές; Η Athens Voice σας συστήνει μερικούς από τους πιο δραστήριους υπεύθυνους των δημοσίων σχέσεων των θεάτρων, απευθύνοντάς τους 3 ίδιες ερωτήσεις για την τόσο απαιτητική αλλά απαραίτητη για τα θέατρα δουλειά τους.
− Πόσα χρόνια ασχολείστε με την επικοινωνία για το θέατρο; − Πόσο δύσκολη ή εύκολη είναι η δουλειά σας; − Πώς βλέπετε τη φετινή θεατρική σεζόν;
20 υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων των θεάτρων απαντούν σε 3 ερωτήσεις για τη δουλειά τους
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο μάταιο, πιο ψεύτικο, πιο κενόδοξο και ταυτόχρονα πιο αναγκαίο από το θέατρο» έχει πει ο Louis Jouvet και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Έχω δει παραστάσεις που με εξέλιξαν και με καθόρισαν ως άνθρωπο και ως θεατή. Πάντα προσμένω να «ξεβολευτώ», να συγκινηθώ, να περιηγηθώ σε άλλους κόσμους, να αφεθώ, να μετατοπιστώ. Η τέχνη δίνει σχήμα στη ζωή μας κι εγώ -πολύ νωρίς συνειδητοποίησα- ότι έχω ανάγκη να ζώ και να εργάζομαι μέσα στις τέχνες. Όχι ως δημιουργός, αλλά ως κομμάτι αυτής της αλυσίδας. Μετά από 19 χρόνια στην πολιτιστική επικοινωνία, εκατοντάδες παραστάσεις σε θέατρα μεγαθήρια, αλλά και μικροσκοπικά, με πολύ γνωστούς, αλλά και μεάγνωστους καλλιτέχνες, το πρόσημο -για μένα- παραμένει υπερθετικό και το πάθος και η αγάπη μου για το θέατρο και τη δουλειά μου, ακμαία. Από αυτήν την πορεία, κρατάω στα θετικά τις σχέσεις ζωής που χτίζουμε, τα «διαμάντια» που βλέπουμε να ανακαλύπτονται, την έξαψη της επιτυχίας. Το αρνητικό για μένα είναι ένα: όταν χρεώνουν μια αποτυχία αποκλειστικά στον επικοινωνιολόγο. Φυσικά δεν συμβαίνει το ίδιο και με την επιτυχία… Μετά την περσινή πολύ δυνατή -από άποψη προσέλευσης- σεζόν, η φετινή χρονιά αποτελεί προς το παρόν εξίσωση: πολλές σημαντικές επαναλήψεις, καλοκαιρινός (ακόμα) καιρός, μεγάλη ακρίβεια, τεράστιος αριθμός παραστάσεων. Ελπίζω και φέτος οι θεατρικές μας σκηνές να είναι γεμάτες.
1. Ασχολούμαι με την επικοινωνία του πολιτισμού, και ιδιαίτερα των θεατρικών παραστάσεων, από το 2006. Πρώτη μου παράσταση ήταν το έργο «Καρδιά με Κόκκαλα: βίος και πολιτεία του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη» που ανέβηκε στην αυλή της ερειπωμένης του οικίας στα Εξάρχεια, σε δραματουργία Χρήστου Κανελλόπουλου, σκηνοθεσία Γιώργου Σαχίνη και πρωτότυπα τραγούδια του Κώστα Δαλακούρα. Ήταν οι τελευταίες μέρες μιας άλλης εποχής, αφού τα μισά δελτία τύπου τότε τα στέλναμε στα Μέσα μέσω mail και τα άλλα μισά ταχυδρομικά με δισκέτες για υπολογιστή και τυπωμένες κόλλες Α4 μέσα σε φακέλους.
2. Νομίζω ότι, όπως κάθε δουλειά, έχει εύκολες και δύσκολες στιγμές. Ωστόσο, σαφώς, η εμπειρία, η ψυχραιμία, η ειλικρίνεια και οι ξεκάθαροι στόχοι βοηθούν στο να γίνονται τα πράγματα όλο και λιγότερο δύσκολα. Το πιο βασικό, κατά τη γνώμη μου, είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη και ηθική αναγνώριση, επειδή για έναν σημαντικό στόχο που επιτυγχάνεις –ή και όχι– προηγείται δεκαπλάσια προσπάθεια και κόπος, τα οποία συχνά δεν θα φανούν ποτέ. Γι’ αυτό και, εδώ και 10 χρόνια, διατηρώ έναν πολύ κλειστό κύκλο σταθερών συνεργατών, όπως η Μαριάννα Κάλμπαρη, ο Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, ο Νίκος Διαμαντής, ο Θοδωρής Γκόνης, ο Ορέστης Τάτσης και η Χριστίνα Σουγιουλτζή.
3. Η φετινή σεζόν, όπως είθισται τα τελευταία χρόνια, ξεκινάει κυρίως με πολλές επαναλήψεις επιτυχημένων παραστάσεων και συνεχίζεται με μεγάλο αριθμό νέων παραγωγών. Αυτό που βλέπουμε και φέτος ως τάση είναι ο μεγάλος πλουραλισμός στις επιλογές που θα έχει το κοινό. Μεγάλα θεάματα, μικρές σκηνές, νέο ελληνικό έργο, κλασική αλλά και σύγχρονη διεθνή δραματουργία, performances. Η Αθήνα, αναμφισβήτητα, είναι πλέον μια θεατρική πρωτεύουσα στον παγκόσμιο πολιτιστικό χάρτη και το επιβεβαιώνει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο.
Ανζελίκα Καψαμπέλη
Ανζελίκα Καψαμπέλη
1. Η πρώτη φορά που ανέλαβα την επικοινωνία παράστασης ήταν το 2011.
2. Δεν είναι μια εύκολη δουλειά. Οι μεγαλύτερες δυσκολίες της είναι ότι έχει να κάνει πολύ με τη διαχείριση των ανθρώπων, αλλά κυρίως ότι τα αποτελέσματά της δεν είναι μετρήσιμα. Ποτέ δεν μπορείς να αποδείξεις πόσο συνέβαλες στην πορεία μιας παράστασης. Αυτό που ακούμε συνήθως όταν δεν πηγαίνει καλά μια παράσταση είναι ότι φταίει η επικοινωνία, ενώ όταν πηγαίνει καλά αυτό οφείλεται καθαρά στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Επίσης, δεν υπάρχει ωράριο.
3. Ξεκίνησε μουδιασμένα η σεζόν. Πολλές επαναλήψεις, χωρίς καλά καλά να έχει μπει ο χειμώνας, και πάρα πολλές νέες παραγωγές. Οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν πλέον να διαχειριστούν ούτε τα δελτία τύπου. Στο παιχνίδι μπαίνουν καθοριστικά τα social media και η διαφήμιση. Οι τιμές των εισιτηρίων ανεβαίνουν, την ώρα που η τηλεόραση λειτουργεί ανταγωνιστικά με την υπερπροσφορά των σειρών. Δεν φαίνεται ότι θα είναι μια εύκολη χρονιά, αν και είναι νωρίς ακόμα για να βγει κάποιο συμπέρασμα.
1. Με το θέατρο ασχολούμαι από το 1992 ως βοηθός σκηνοθέτη και στην οργάνωση παραγωγής. Με τις δημόσιες σχέσεις για το θέατρο ασχολούμαι 14 χρόνια.
2. Μόνο δύσκολη είναι η δουλειά αυτή. Να έρχεσαι αντιμέτωπος με διαφορετικές προσωπικότητες ανθρώπων (ηθοποιών, σκηνοθετών, συντελεστών) και να προωθείς τη δουλειά τους ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε παράστασης προσφέροντάς τους ασφάλεια και σιγουριά για ένα αποτέλεσμα που θα τους αντιπροσωπεύει. Να κρατάς τις ισορροπίες με τα ΜΜΕ σύμφωνα με το επικοινωνιακό πλάνο που έχεις οργανώσει κάνοντάς τους συμμάχους σου και όχι αντιπάλους. Να οργανώνεις ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις τύπου και λαμπερές πρεμιέρες. Είναι μια δουλειά που απαιτεί οργάνωση, μεθοδικότητα και έχεις μεγάλη ευθύνη.
3. Πολύ ενδιαφέρουσα με πολλές και διαφορετικές παραστάσεις, έτσι οι θεατές θα έχουν διάφορες επιλογές για την ψυχαγωγία τους. Από musical, υπερπαραγωγές, θρίλερ, κομεντί, κωμωδίες, έργα ρεπερτορίου.
Όταν πριν 28 χρόνια ξεκίνησα να εργάζομαι ως σύμβουλος δημοσίων σχέσεων στον πολιτισμό, δεν φανταζόμουν ούτε την πολυμορφία ούτε τις απαιτήσεις που έχει αυτό το επάγγελμα. Στα μάτια των περισσότερων έμοιαζε απλώς μια ευχάριστη απασχόληση με πολλές ευκαιρίες να συναναστρέφεσαι με καλλιτέχνες. Στην πραγματικότητα χρειάζεται πολύς κόπος, μεθοδικότητα, συνεχής ενημέρωση, υπομονή, εξάσκηση στη διαχείριση ισορροπιών και άπειρες ώρες δουλειάς, για να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το θέατρο, όπως και οι άλλες τέχνες, είναι ένας πολύ γοητευτικός κόσμος και εμείς, ως επαγγελματίες, ένας κρίσιμος κρίκος ανάμεσα στο κοινό και τα μίντια, που προσπαθεί να συμβάλει στον τελικό στόχο ο οποίος δεν είναι άλλος από μια γεμάτη αίθουσα. Με την εμπειρία τόσων χρόνων θα έλεγα πως αυτό είναι μια αρκετά δύσκολη υπόθεση, είναι δηλαδή ένα επάγγελμα που δεν πλήττεις ποτέ!
Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον του κοινού για τις θεατρικές παραστάσεις έχει αυξηθεί πολύ και εύχομαι και τη φετινή θεατρική σεζόν, που προβλέπεται πλούσια και ενδιαφέρουσα, να συνεχίσει έτσι.
1. Από το 1996. Η πρώτη παράσταση ήταν το «Decadence» του Steven Berkoff, στο θέατρο Φούρνος, με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τον Πέρη Μηχαηλίδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη. Εκείνη την περίοδο εργαζόμουν στη δισκογραφική εταιρεία BMG όταν μου έγινε η πρόταση για να αναλάβω την προβολή της παράστασης. Με το θέατρο δημιουργήθηκε ένας έρωτας από την πρώτη ματιά. Από τότε είχα την χαρά και την τιμή να συνεργαστώ με περισσότερες από 2000 παραστάσεις!
2. Όπως σας είπα, το θέατρο είναι έρωτας με ό,τι αυτό συνεπάγεται… αγωνία, άγχος, καρδιοχτύπι, χαρά, εκνευρισμό, δοτικότητα. Σου εμπιστεύονται μια παράσταση που για να φτάσει στην πρεμιέρα, οι συντελεστές έχουν καταθέσει αμέτρητες ώρες κοπιαστικής δημιουργίας. Αυτό από μόνο του φέρνει μεγάλη ευθύνη.
3. Πιστεύω ότι φέτος έχουμε από τις πιο ενδιαφέρουσες θεατρικές σεζόν, που θα καλύψει όλα τα γούστα των θεατών. Άλλωστε, ό,τι γίνεται γίνεται για το κοινό!
1. Φέτος κλείνουμε 10 χρόνια δραστηριοποίησης στην Επικοινωνία θεατρικών παραστάσεων και πολιτιστικών γεγονότων έπειτα από μια, επίσης, δεκαετή δραστηριότητα στον χώρο της δημοσιογραφίας. Επιλέγουμε τον όρο «Επικοινωνία» και όχι «Δημόσιες Σχέσεις» καθώς στόχος μας είναι οι υπηρεσίες επικοινωνίας του μηνύματος της κάθε δουλειάς στον Τύπο. Ο όρος «Δημόσιες Σχέσεις» νομίζουμε πως είναι μακριά από τον δικό μας τρόπο δουλειάς και σκέψης.
2. Θα λέγαμε αρκετά δύσκολη. Βέβαια, ποια δουλειά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εύκολη και ειδικά στην Ελλάδα όπου ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται αυτόματα; Η δυσκολία της δικής μας δουλειάς έγκειται στον μεγάλο ανταγωνισμό και κατά συνέπεια στην αγωνία που αυτός ο ανταγωνισμός δημιουργεί. Η αγωνία, όμως, αυτή είναι ταυτόχρονα και πολύ δημιουργική και η δημιουργικότητα είναι, συνήθως, καλός αγωγός του επιτυχούς αποτελέσματος.
3. Χωρίς αμφιβολία είναι μια ταραγμένη χρονική στιγμή και παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα. Ακρίβεια, πόλεμοι, αναταραχές, αλλά και πρόσφατες πλημμύρες, φωτιές. Όλα αυτά τα γεγονότα δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάσουν την καθημερινότητα αλλά και την ψυχολογία όλων μας. Ελπίζουμε η Τέχνη να αποτελέσει διέξοδο και ανάσα για τον κόσμο, όπως συμβαίνει πάντα σε ανάλογες εποχές.
Κυριολεκτικά πίσω από τα φώτα αλλά πάντα με τα φώτα... όλη μου η ζωή είναι μέσα στο Θέατρο (κεφαλαίο Θ). Από τότε που ήρθα στον κόσμο είμαι όλη Θέατρο. Δεν το κατηγοριοποιώ, είναι ΕΝΑ, είναι ομαδικό σπορ και όλοι όσοι ζούμε μέσα σε αυτό καλούμαστε να κάνουμε το καλύτερο. Ανήκω σε μία σπάνια κατηγορία ανθρώπων που κυριολεκτικά μεγάλωσαν μέσα σε αυτό. Έχω την τεράστια τιμή και τύχη να έχω μεγαλώσει με ανθρώπους που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στη θεατρική ιστορία αυτού του τόπου. Ναι μεν ανήκω στις δημόσιες σχέσεις, αλλά βασικά είμαι θεατροπαίδι και ανήκω στο Θέατρο το οποίο περνάει δύσκολα. Δεν νομίζω ότι θα είναι εύκολη χρονιά. Αυτό που θέλω να πω, λοιπόν, είναι να το αγαπάμε το Θέατρο, να το σεβόμαστε, να το πονάμε. Να θυμάστε ότι για να ανέβει μια παράσταση θέλει κόπο, θέλει χρόνο, θέλει όραμα, θέλει πίστη, θέλει αφοσίωση, θέλει νοιάξιμο, θέλει να λειτουργούμε ως ομάδα. Και επειδή είμαστε εδώ για τα δύσκολα: θέλει και μπόλικη ΕΛΠΙΔΑ.
1. Ως υπεύθυνη επικοινωνίας θεατρικών παραστάσεων, από το 2016. Με το θέατρο και τον πολιτισμό από το 1983. Δημοσιογράφος, βλέπετε, του πολιτιστικού ρεπορτάζ. Φέτος σαράντα χρόνια.
2. Η δουλειά μου δεν είναι ούτε δύσκολη ούτε εύκολη. Είναι μια περιπέτεια καθημερινή. Μια μάχη με το ανέφικτο. Η διαχείριση της ανθρώπινης και απρόβλεπτης συμπεριφοράς είναι το δύσκολο. Αλλά όσο ζούμε μαθαίνουμε και, ναι, λέω με σιγουριά ότι πρόκειται για μια υπέροχη διαδρομή.
3. Τη φετινή θεατρική σεζόν τη «βλέπω» με βιταμίνες, ασκήσεις θάρρους και υπομονής, οπότε ενδιαφέρουσα. Κάθε σεζόν έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Η φετινή είναι κάτω από το πρίσμα μιας συλλογικής πεσμένης διάθεσης γιατί οι φωτιές, οι πλημμύρες, οι νεκροί, οι αξιωματούχοι που δεν ξέρουν τι λένε, μας ταράζουν συνεχώς και αδιαλείπτως. Ελπίζω (ελπίζουμε) όλοι μας, η τέχνη να είναι θεραπευτική και το θέατρο να γειάνει τις «πληγές».
1. Στον χώρο του θεάτρου και των θεατρικών παραγωγών μπήκα πριν από περίπου 12 χρόνια, ύστερα από πολυετή εμπειρία στον χώρο της επικοινωνίας σε μεγάλες εταιρίες δημοσίων σχέσεων, με παρότρυνση ενός σημαντικού θεατρικού συγγραφέα που με ενθάρρυνε να ασχοληθώ με τον τομέα αυτόν, λόγω της μεγάλης αγάπης που είχα για το θέατρο, αλλά και της εξειδίκευσής μου.
2. Η δουλειά μας έχει το χαρακτηριστικό που διακρίνει κάθε δημιουργικό τομέα, να ανανεώνεται και να μεταβάλλεται συνεχώς, με νέες συνεργασίες, καινούργια project και άλλες κάθε φορά προκλήσεις. Πριν από κάθε νέο εγχείρημα υπάρχει ενθουσιασμός, αλλά και αγωνία για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και όπως σε κάθε ομαδική δουλειά, ένα μεγάλο αίσθημα ευθύνης.
3. Μετά από μία δύσκολη τριετία λόγω των επιπτώσεων του Covid-19, το θέατρο και γενικά τα θεάματα προσελκύουν πάλι το κοινό, με μεγάλη επιτυχία. Ειδικά η περσινή σεζόν ήταν πολύ πετυχημένη για τους περισσότερους, με πολύ ωραίες παραστάσεις και μεγάλη ανταπόκριση. Ελπίζουμε το ίδιο να συμβεί και αυτή τη σεζόν και παρόλο που η ακρίβεια έχει μπει για τα καλά στη ζωή των πολιτών, να είναι το θέατρο μια ωραία διέξοδος αναψυχής και ανακούφισης για όλους.
1. Με το θέατρο ασχολούμαι από το 2012 που άνοιξα τη δική μου εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Ξεκίνησα από την προώθηση συγγραφέων και εκδοτικών οίκων, ένα αντικείμενο που λατρεύω. Η επιτυχία μου σ’ αυτόν τον κλάδο με έκανε γνωστή και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς. Θέατρο, εικαστικά, μουσική ή και σε άτομα που κάνουν σπουδαία πράγματα και χρειάζονται να γνωστοποιήσουν το έργο τους.
2. Θα σας έλεγα ότι είναι εύκολη. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, όταν είσαι ειλικρινής κι όταν κάνεις εκείνες τις ενέργειες που θα έκανες και για τον εαυτό σου, τότε οι άνθρωποι –είτε είναι πελάτες σου είτε δημοσιογράφοι– σε εμπιστεύονται. Ο δρόμος ανοίγει και τα αποτελέσματα είναι αυτά που εύχεσαι.
3. Η Αθήνα πρωτοστατεί για άλλη μία χρονιά. Οι παραστάσεις είναι πολλές και η ζήτηση του κόσμου μεγάλη. Μετά από την περίοδο της καραντίνας και ανάμεσα σε τόσα άλλα κακά νέα που μας έρχονται από παντού, υπάρχει τεράστια ανάγκη για κάτι καλό. Εύχομαι μόνο να ξεπεραστεί το εμπόδιο της ακρίβειας και το οικονομικό επίπεδο του Έλληνα, που δυστυχώς φτωχοποιείται όλο και περισσότερο, να ανέβει. Όχι μόνο για τα θέατρα αλλά γιατί μας αξίζει.
1. Προέρχομαι από τον χώρο του βιβλίου, με το θέατρο ασχολούμαι από το 2011.
2. Θα έλεγα ότι η επικοινωνία θεάτρου στην Ελλάδα του σήμερα δεν είναι καθόλου εύκολη, αλλά με κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές. Κάνουμε μια δουλειά η οποία δεν είναι ακριβώς δουλειά αλλά τρόπος ζωής, που τα έχει όλα – και το άγχος και την υπερένταση και τις δυσκολίες, αλλά και τις χαρές, τις εμπειρίες και τις συναντήσεις με υπέροχους ανθρώπους. Δεν θα μιλήσω για το ανύπαρκτο ωράριο, τα Σαββατοκύριακα, ακόμη και τις γιορτές πολλές φορές, γιατί αυτή η συνθήκη πάντα υπήρχε με την έννοια ότι οι παραστάσεις παίζονται 7 μέρες την εβδομάδα. Θα μιλήσω, όμως, για τo no buget των περισσότερων ανεξάρτητων θεατρικών παραγωγών για διαφήμιση και το low buget σε όλα τα υπόλοιπα. Όταν καλείσαι να αναδείξεις την παράστασή σου μέσα σε εκατοντάδες άλλες που παίζονται ταυτόχρονα στη θεατρική Αθήνα, τα παραπάνω αποτελούν μια δύσκολη εξίσωση.
3. Με υπερβολικά πολλές, αλλά ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Θα δείξει.
1. H διαδρομή μου στον χώρο της επικοινωνίας μετρά δέκα χρόνια περίπου. Μια ιστορία που ξεκίνησε το 2014 όταν, μετά από παρότρυνση του Βασίλη Μαυρογεωργίου, ανέλαβα την επικοινωνία ενός μικρού, αγαπημένου θεάτρου, του Skrow στην οδό Αρχελάου, στο Παγκράτι. Μια μικρή όαση στη γειτονιά αυτή, η οποία υπήρξε η αφορμή να αγαπήσω πολύ τη δουλειά αυτή.
2. Κάθε δουλειά είναι, θεωρώ, εύκολη και ταυτόχρονα δύσκολη. Το ζητούμενο, κατά τη γνώμη μου, είναι αν κάθε πρωί που ανοίγεις τον υπολογιστή στο γραφείο σου έχεις διάθεση να δουλέψεις και να αντιμετωπίσεις την όποια πρόκληση συναντάς. Αν μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, βρίσκεις απόλαυση και χαρά σε αυτό που κάνεις. Αν συναντάς ακόμα σε αυτή τη διαδρομή ωραίους συνεργάτες...
3. Κάθε θεατρική χρονιά κρύβει εκπλήξεις! Πόσο ευχάριστες ή δυσάρεστες θα είναι, μένει να το ανακαλύψουμε. Ελπίζουμε όμως όλοι σε μια καλή χρονιά!
1. Ασχολούμαι με τις δημόσιες σχέσεις για το θέατρο εδώ και πολλά χρόνια. Η πορεία μου ξεκίνησε το 1978 στο Θέατρο Τέχνης, όπου για μια 10ετία είχα την τύχη να εργαστώ δίπλα σε σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Κάρολος Κουν και ο Γιώργος Λαζάνης. Παρότι οι σπουδές μου είναι στις Δημόσιες Σχέσεις, το μεγάλο μου σχολείο, πρακτικής και αισθητικής, ήταν το Θέατρο Τέχνης.
Ακολούθησε μια περίοδος όπου ασχολήθηκα με την επικοινωνία και τις δημόσιες σχέσεις στον χώρο της δισκογραφίας, στις εταιρίες ΜΙΝΩΣ ΜΑΤΣΑΣ και ΥΙΟΣ & HEAVEN, καθώς και στην τηλεόραση στον όμιλο του ANT1. Τελικά, το 2010 επέστρεψα στον χώρο του θεάτρου, όπου αισθάνομαι πιο οικεία.
2. Η δουλειά μας είναι πολύ δυναμική και απαιτητική. Σε επίπεδο στρατηγικής δημοσίων σχέσεων, αυτό που πάντοτε αντιμετωπίζω ως πρόκληση είναι η σωστή επιλογή του target group. Κάθε θεατρικό προϊόν έχει το δικό του κοινό, αλλά και διαφορετική απεύθυνση στον δημοσιογραφικό κύκλο. Η ανάπτυξη σωστών και ελκυστικών στρατηγικών δημοσίων σχέσεων για την προσέλκυση κοινού και την επιλογή της κάλυψης από τα σωστά δημοσιογραφικά «μονοπάτια» είναι για μένα σημαντική πρόκληση, ενώ όταν πετυχαίνει είναι η πιο μεγάλη ανταμοιβή. Η διατήρηση σχέσεων με τα μέσα ενημέρωσης και τους καλλιτέχνες απαιτεί επίσης επιδεξιότητα και προσοχή. Όταν δε, φτάνει η ώρα να ισορροπήσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές, καλλιτέχνη και δημοσιογράφου, τότε είναι που χρειάζεται να επιστρατεύσεις τους πιο επιδέξιους χειρισμούς.
3. Η φετινή θεατρική σεζόν έρχεται σε συνέχεια των προκλήσεων των τελευταίων ετών, λόγω της πανδημίας του COVID-19. Από πέρυσι, όμως, φαίνεται ότι το θέατρο επαναπροσδιόρισε τη σχέση του με ένα πιο νεανικό κοινό, παραμένοντας παράλληλα προσιτό για όλους. Παρ’ όλες τις προκλήσεις, είμαι αισιόδοξη για τη φετινή σεζόν και εν γένει για το μέλλον του θεάτρου και τη δυνατότητά του να προσελκύσει νέους θεατές εξακολουθώντας να αποτελεί σημαντικό κομμάτι του πολιτισμού. Η θεατρική δημιουργία φέτος, αλλά και γενικώς τα τελευταία χρόνια, έχει διευρύνει πολύ την ποικιλία της. Υπάρχουν παραστάσεις για όλους. Μπορεί κανείς πλέον να βρει αυτό που ζητάει στη θεατρική του έξοδο, σε περισσότερα από ένα θεατρικά σχήματα.
Αυτό βεβαίως είναι καλό, γιατί δίνεται στο κοινό πληθώρα επιλογών, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, ότι δηλαδή ακριβώς αυτή η πληθώρα μπορεί να καταστήσει αδύνατη την επιβίωση όλων αυτών των θεατρικών σχημάτων. Εν τέλει όμως παραμένω πάντοτε αισιόδοξη ότι η εγχώρια θεατρική αγορά είναι δοκιμασμένη, ξέρει να επιβιώνει και να πρωτοπορεί.
Ελίνα Λαζαρίδου
Ελίνα Λαζαρίδου
1. Απασχολούμαι αρκετά χρόνια σε αυτόν τον τομέα στο θέατρο. Δεν θα πω «πολλά», γιατί θα αρχίσει ο πληθυντικός και δεν συμφέρει! Θα προτιμούσα να το αποφύγω! Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτό που κάνω, η προώθηση παραστάσεων, το marketing και η επικοινωνία ή δημόσιες σχέσεις, το κάνω καιρό. Όχι από την εποχή του Νώε.
2. Αμα την αγαπάς τη δουλειά σου τότε είναι δύσκολη γιατί σε νοιάζει. Θέλεις να είναι καλή και καθώς πρέπει κι έτσι μία τσακώνεσαι μαζί της, μία την αγκαλιάζεις, μετά λες «δεν σε αντέχω άλλο, φτάνει», μετά «αχ πόσο χαίρομαι που σε έχω». Μία παράνοια γενικά. Αυτή η δουλειά δεν είναι δουλειά, είναι μέρος της ζωής σου. (Ναι, την έχω πάθει, το ομολογώ...) Κι αυτό κατά μία έννοια είναι και τύχη. Σε τραβάει μαζί της κι όπου πάει. Διευρύνει τη σκέψη. Σε δοκιμάζει. Βλέπεις και ακούς αναλύεις, γράφεις, διαβάζεις, συνδυάζεις, προβληματίζεσαι, εξελίσσεσαι. Έχει τα δράματά της, τις κωμωδίες της, τις «σκηνές» της, τους καλούς και κακούς διαλόγους της, έχει και πολλούς μονολόγους ε, ναι! Έχει και κίνηση χορευτική, απότομη, τρυφερή, έχει πρόβες (όχι νυφικού συνήθως) κι έχει και αϋπνίες, έχει και αγωνίες. Και πάνω απ’ όλα έχει χιούμορ κι έχει και παραμύθι. Σπουδαίο.
3. Πως βλέπω τη φετινή θεατρική σεζόν; Όπως όλη τη ζωή μας πλέον. Απρόβλεπτη! Το θέατρο όμως έχει μια μαγεία. Χτίζει σχέση με τον θεατή. Και αυτή η σχέση αναπνέει. Είναι και θεραπευτική για την ψυχή. Έχουμε ανάγκη το να «δραπετεύουμε». Θα δούμε!
1. Ασχολούμαι χρόνια με τις συναυλίες, τα Φεστιβάλ και τις παραστατικές τέχνες ωστόσο την τελευταία εξαετία έχω αναλάβει την επικοινωνία της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από την έναρξη της λειτουργίας της στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος το 2017.
2. Οι δυσκολίες που μπορεί να προκύψει πάντα ξεπερνιούνται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, με την άψογη συνεργασία και των συναδέλφων και το ομαδικό πνεύμα. Έχω μάθει την κάθε δυσκολία να την αντιμετωπίζω ως μια νέα πρόκληση. Κι αυτό είναι που κάνει αυτή τη δουλειά άκρως δημιουργική. Ειδικά όταν μιλάμε για την επικοινωνία ενός έργου σύγχρονης όπερας, μουσικού θεάτρου ή μιούζικαλ δωματίου, που κακά τα ψέματα, δεν έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό. Τα τελευταία έξι χρόνια, όμως, η Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ με επιμονή και σκληρή δουλειά κατάφερε να συστήσει στο κοινό ένα πλήθος σημαντικών παραγωγών με εξαιρετική επιτυχία, από το «Ζ», τη «Βασίλισσα των Ξωτικών» και το «Λευκό ρόδο» μέχρι το «Powder her Face», τα «Φτηνά τσιγάρα» και τη «Στρέλλα», και να μετρά ήδη πάνω από είκοσι αναθέσεις έργων σε Έλληνες δημιουργούς. Γεγονός, που στο τέλος της ημέρας, σε γεμίζει έμπνευση και ικανοποίηση.
3. Τα σινεμά κλείνουν, τα θέατρο ανθίζουν και γεμίζουν και αυτό δεν μπορεί παρά να σε γεμίζει με αισιοδοξία. Όταν δουλεύεις σε θέατρο δύσκολα βρίσκεις χρόνο για να δεις πολλές παραστάσεις. Στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ προετοιμαζόμαστε για την αναβίωση του επιτυχημένου μιούζικαλ «Into the Woods» του Στήβεν Σόντχαϊμ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου, καθώς και τρεις παραγωγές που θα παρουσιαστούν σε πρώτη πανελλήνια: «Η νεκρή πόλη» της Νάντιας Μπουλανζέ, σε συμπαραγωγή με τον αμερικανικό θίασο Catapult Opera, «Σαλό, 120 ημέρες στα Σόδομα», βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Πιερ Πάολο Παζολίνι, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, και «Ο αποτυχημένος» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου.
1. Βρίσκομαι ως Υπεύθυνη στο Γραφείο Τύπου του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού από το 2008 έχοντας ζήσει υπέροχες συνεργασίες και εμπειρίες από τότε... Το ΙΜΕ είναι ένας πολιτιστικός οργανισμός, ο οποίος εκτός από το θέατρο στόχο του έχει μέσα από τις δραστηριότητές του να συνδυάσει τον πολιτισμό με την τεχνολογία.
2. Δεν θα έλεγα ότι είναι δύσκολη δουλειά απεναντίας πολύ ευχάριστη και δημιουργική. Υπάρχουν όμως στιγμές άγχους όταν "τρέχει" μια παράσταση γιατί πέρα από την επίτευξη ενός ποιοτικού αποτελέσματος υπάρχει παράλληλα και η αγωνία της αποδοχής από το κοινό. Επίσης, στο συγκεκριμένο χώρο απαιτείται ευελιξία, προσαρμοστικότητα και ικανότητα διατήρησης ισορροπιών. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι από τις πιο όμορφες δουλειές γνωρίζοντας κάθε σεζόν νέους συνεργάτες και αποκτώντας νέες γνώσεις από αυτό τον μαγικό χώρο!
3. Είμαστε στην αρχή της επομένως δεν υπάρχει ακριβής εικόνα. Εύχομαι όμως η φετινή θεατρική σεζόν να μας εκπλήξει θετικά τόσο από πλευράς ποιοτικών παραγωγών όσο και από την ανταπόκριση των θεατών.
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι ένας ιδιαίτερος θεατρικός οργανισμός με σημαντική πορεία. Η ενασχόληση μου με την προβολή των παραστάσεων του ΔΘΠ - περίπου μια 10ετία πια από την ημέρα που εγκαινιάστηκε το θέατρο - απαιτεί αγάπη και μεράκι. Αγάπη και φροντίδα για τους καλλιτέχνες και τους δημιουργούς, μεράκι για μια δουλειά που απαιτεί ενέργεια, καλές προθέσεις, υπερβάσεις αλλά και γνώση του θεατρικού τοπίου οπως κάθε φορά διαμορφωνεται στη διάρκεια κάθε σεζόν. Είναι τύχη να βρίσκεσαι σε ένα θέατρο που φιλοξένησε και φιλοξενεί σημαντικούς δημιουργούς και που μπορείς να μπολιάσεις την δημοσιογραφική σου εμπειρία με την προβολή τους, μέσα σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον με πληθώρα παραστάσεων διαφορετικού ύφους. Αλλωστε κάθε σεζόν όπως και η φετινή βάζει στοίχημα με την πολυφωνία.
1. 25 ολόκληρα χρόνια στον χώρο της επικοινωνίας,ενώ ανήκω στο δυναμικό του ΚΘΒΕ από το 2009.Αν και η μουσική παραμένει πάντα μεγάλη μου αγάπη - καθώς ξεκίνησα από το ραδιόφωνο και, στη συνέχεια, από τη δισκογραφία- νομίζω ότι το θέατρο ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία μου. Ίσως, γιατί είμαι κι εγώ «dramaqueen», όπως λένε οι φίλοι μου.
2. Είναι μια δουλειά non-stop με ένα τηλέφωνο που χτυπάει διαρκώς, καθώς μιλάμε για παραστάσεις, περιοδείες και φεστιβάλ που «τρέχουν»όλο το χρόνο.Αυτό σημαίνει ότι είναι τόσο δύσκολη και απαιτητική όσο και ανεξάντλητα γοητευτική.Γιατί κάθε παράσταση απαιτεί,για να πραγματοποιηθεί, τη συνεργασία πολλών διαφορετικών ανθρώπων που βρίσκονται μπροστά και πίσω από τη σκηνή. Είναι σαν ένα μαγικό παζλ που συμπληρώνεται από «ζωντανές ψηφίδες». Κι είναι πολύ ωραίο να νοιώθεις ότι είσαι κι εσύ «κομμάτι» αυτού του παζλ.
3. Πιστεύω τι θα είναι μια καλή σεζόν, ο κόσμος θέλει να δει ωραίες παραστάσεις και τα θέατρα γεμίζουν.Η ανάγκη του ανθρώπου να αφηγηθεί και να ακούσει μια ιστορία είναι πολύ βαθιά. Και το «ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΖΙ», που είναι το φετινό σύνθημα του ΚΘΒΕ- ένα «ΜΑΖΙ» που μας ενώνει, απέναντι σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας- μοιάζει να το έχουμε ανάγκη, περισσότερο από ποτέ.
1. Ξεκίνησα στην Εθνική Λυρική Σκηνή πριν 20 ολόκληρα χρόνια με μεγάλη όρεξη, αγάπη για το θέατρο και τεράστια επιθυμία για επικοινωνία και δημιουργία. Στην αρχή με τις παραστάσεις μας στο θέατρο Ολύμπια στην Ακαδημίας και από το 2017 στο νέο σπίτι της ΕΛΣ στο εντυπωσιακό Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Αν και οι συνθήκες της δουλειάς μας άλλαξαν πολύ, εντούτοις ο πυρήνας παραμένει ο ίδιος. Η κλίμακα των παραστάσεών μας είναι πλέον διαφορετική, αλλά οι άνθρωποι που βρισκόμαστε πίσω από αυτές, εργαζόμαστε με την ίδια αφιέρωση και προσήλωση. Η Λυρική είναι μια μεγάλη οικογένεια που με τα χρόνια αναπτύσσεται όλο και περισσότερο και πλέον απευθύνεται εκτός από το ελληνικό κοινό και στο διεθνές.
2. Η αλήθεια είναι ότι η δουλειά αυτή χρειάζεται μεγάλα αποθέματα ενέργειας, αφιέρωση χρόνου, μεγάλη αγάπη για την τέχνη και τους καλλιτέχνες, συνεχή ενημέρωση, υπομονή, κατανόηση. Μαζί με τις επιτυχίες, τις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε και τα δύσκολα. Κυρίως εκεί χρειάζεται να βελτιωνόμαστε, καθώς η αντιμετώπιση των προβλημάτων ή των κρίσεων με σωστό, ήρεμο και πολιτισμένο τρόπο, είναι το ζητούμενο όχι μόνο για την επίτευξη των επαγγελματικών στόχων, αλλά και για την εσωτερική μας ηρεμία.
3. Η φετινή σεζόν ξεκίνησε με καλές προοπτικές και εργαζόμαστε καθημερινά για να προσφέρουμε στο κοινό της ΕΛΣ παραστάσεις υψηλού επιπέδου. Βασικός μας στόχος είναι να συγκινήσουμε, να καθηλώσουμε, να μαγέψουμε και να ταξιδέψουμε τον κάθε θεατή που θα μας τιμήσει με την παρουσία του και τη φετινή σεζόν. Και πιστεύω ότι μέσα από το φετινό μας πρόγραμμα θα το καταφέρουμε. Πολύ συνοπτικά θα ήθελα να αναφέρω ότι κατά τη φετινή σεζόν 23/24, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος και στο Ηρώδειο σπουδαίες όπερες του ρεπερτορίου σε νέες παραγωγές, τον πρώτο Βάγκνερ στο ΚΠΙΣΝ, ένα νέο έργο όπερας, σημαντικές συμπαραγωγές με ξένα θέατρα, κορυφαίους αρχιμουσικούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, διάσημους πρωταγωνιστές, νέες παραγωγές μπαλέτου, αναβιώσεις επιτυχημένων παραγωγών όπερας και μπαλέτου και φυσικά το μεγάλο αφιέρωμα στα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
