Φεστιβάλ Αβινιόν: Αντιδράσεις ακροδεξιών κύκλων για τη θεατρική παράσταση κατά του ρατσισμού «Carte noire nommée désir»
Το σημαντικότερο φεστιβάλ παραστατικών τεχνών της Ευρώπης, όπως έχει χαρακτηριστεί το Φεστιβάλ Αβινιόν που χρονολογείται από το 1947, δέχεται σφοδρή κριτική για την παράσταση της Rébecca Chaillon.
Θέλοντας να αποδομήσει τον ρατσισμό, τα στερεότυπα και τα κλισέ που βιώνουν οι μαύροι στη Γαλλία, η Rébecca Chaillon ενσαρκώνει μια καθαρίστρια η οποία σκουπίζει με φρενίτιδα το λευκό πλατό, στη συνέχεια γδύνεται, ενώ οι άλλες ηθοποιοί σχηματίζουν στα μαλλιά της τεράστιες κοτσίδες, που μοιάζουν με αλυσίδες, τις οποίες κρατάνε ως το τέλος της παράστασης.
«Σε ποια θέση στην κοινωνία ανήκουν τελικά οι μαύρες γυναίκες;» είναι το ερώτημα που θέλει να θέσει η παράσταση, ενώ σημαντική μερίδα των γαλλικών μέσων ενημέρωσης της έδωσε διθυραμβικές κριτικές.
Η παράσταση της queer σκηνοθέτιδας που ονομάζεται «Carte noire nommée désir» (σ.σ. Μαύρη κάρτα με το όνομα «Επιθυμία») εγείρει ζητήματα «εξωτισμού» και «υπερσεξουαλικότητας» μαύρων γυναικών από λευκούς άνδρες.
Το έργο παραπέμπει στο «Λεωφορείο ο πόθος» του Ελία Καζάν και προσεγγίζει τα υποκοριστικά που δίνουν οι λευκοί για να ορίσουν το σώμα των μαύρων ως «καφέ» ή «σοκολάτα» [το "carte noir" είναι μάρκα καφέ], αλλά και με τις φαντασιώσεις για το «εξωτικό» παρουσιαστικό τους και την σεξουαλικότητά τους.
Με διάρκεια δύο ωρών και 40 λεπτών, οι γυναίκες ηθοποιοί της παράστασης καλούν τις μαύρες γυναίκες από το κοινό να καθίσουν στους καναπέδες της αίθουσας, όπου τους σερβίρουν αναψυκτικά, ενώ οι υπόλοιποι θεατές, στην πλειοψηφία τους λευκοί, παραμένουν καθισμένοι στα σκαλοπάτια.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες, ενώ ακροδεξιές οργανώσεις και πολιτικοί, όπως ο Ερίκ Ζεμούρ, μίλησαν για «ρατσισμό κατά των λευκών» και ζήτησαν τη διακοπή της παράστασης, χωρίς να την έχουν δει. Το απόσπασμα όπου λευκά μωρά-κούκλες εμφανίζονται περασμένα σαν σουβλάκι, υπήρξε το αποκορύφωμα των αντιδράσεων.
Au Festival d’Avignon, le spectacle « Carte noire nommée désir » révèle tout de l’idéologie woke et de la complaisance dont elle jouit :
1- La volonté de génocider les Blancs, en commençant par les bébés.
Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της παράστασης μια από τις ηθοποιούς ανέβηκε εκεί που καθόταν το κοινό και έσκιζε τα πορτοφόλια των θεατών. Ένας άντρας δεν το κατάλαβε, γρονθοκόπησε την ηθοποιό στο χέρι, εμποδίζοντάς την να του αρπάξει την τσάντα και στη συνέχεια έφυγε από την αίθουσα. Καθώς ο άντρας έφευγε, μια άλλη ηθοποιός φώναξε στο έκπληκτο κοινό:
«Εδώ μπορείς να χτυπήσεις μια ηθοποιό κατά τη διάρκεια της παράστασης και να φύγεις, αυτό το λέμε προνόμιο των λευκών».
«Η βία δεν είναι μέρος της "ρουτίνας" των παραστατικών τεχνών, αλλά μάλλον μέρος της ρουτίνας της κοινωνίας, αυτής των ρατσιστικών επιθέσεων», συμπέραναν αρκετοί θεατές, υποστηρικτές του έργου.
Η ανακοίνωση του Φεστιβάλ της Αβινιόν
Οι διοργανωτές του Φεστιβάλ της Αβινιόν αναγκάστηκαν να εκδώσουν ανακοίνωση, αναφέροντας:
«Από τις 20 Ιουλίου 2023 στην Αβινιόν, οι ηθοποιοί της παράστασης Carte noire nommée désir της Rébecca Chaillon, η οποία θέτει το ερώτημα της θέσης των αφρικανικής καταγωγής γυναικών που ζουν στη Γαλλία, δέχονται λεκτικές και σωματικές επιθέσεις, ρατσιστικής φύσης, τόσο κατά τη διάρκεια των παραστάσεων, όσο και στους δημόσιους χώρους. Είναι απαράδεκτο να σιωπήσουμε μπροστά σε αυτή την επίδειξη μίσους. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη και τη στήριξή μας στους ηθοποιούς και στη δημιουργό Rébecca Chaillon», αναφέρει η ανακοίνωση του Φεστιβάλ.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
