Λένα Κιτσοπούλου: Τι απαντά για την παράσταση «Σφήκες» - Τα αρνητικά σχόλια και η δική της οπτική στο έργο
Για την παράσταση «Σφήκες» στην Επίδαυροκαι το πλήθος αρνητικών σχολίων, τόσο από θεατές, όσο και από ανθρώπους του χώρου μίλησε η Λένα Κιτσοπούλου.
Ειδικότερα, η σκηνοθέτις αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο ζήτημα, μιλώντας στην εφημερίδα «Μακεδονία». Στην απάντησή της, τόνισε μεταξύ άλλων πως οι «Σφήκες» της «εμπεριέχουν πολλά στοιχεία του Αριστοφάνη, όπως το κεντρί προς το κοινό που δεν το βολεύει να ακούει την αλήθεια».
«Είναι ένα τελείως καινούργιο έργο οι δικές μου Σφήκες, το οποίο όμως κρατάει τους βασικούς ήρωες, τον πατέρα και τον γιο, όπως και τους δύο φύλακες, αλλά θεωρώ ότι έχει και πάρα πολλά στοιχεία του Αριστοφάνη, όπως την παράβαση, στην οποία κράτησα την δική του θεματολογία απόλυτα, το κεντρί προς τους θεατές που δεν τον ψήφισαν, προς το κοινό που δεν το βολεύει να ακούει την αλήθεια, τα βέλη προς τους δικούς μου “Κλέωνες”, τους σημερινούς και το θέμα της νιότης και του γήρατος, το οποίο πήρα πάνω μου για να μιλήσω και προσωπικά για μένα, για τις δικές μου δυνάμεις και ως άνθρωπος και ως δημιουργός του έργου», ανέφερε αρχικά και πρόσθεσε:
«Έχουμε φτιάξει και εμείς έναν μανιακό δικομανή πατέρα, έχουμε μεταφέρει το δικαστήριο της Ηλιαίας στο σύμπαν των σημερινών λαϊκών δικαστηρίων και έχουμε έναν άνθρωπο για χορό, έναν Σφήκα μόνο, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είναι ρόλοι, είναι η κοινωνία των σημερινών σφηκών που είναι μία μάνα, ένας αστυνομικός, ένας γιος, ένας πατέρας, ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος που αυτοβαφτίζεται κριτής, δικαστής, δικηγόρος, λέει τη γνώμη του, επιβάλλει τη γνώμη του, κακοποιεί, κατηγορεί, εγκληματεί».
«Προσπάθησα πέρα από τον πατέρα να φτιάξω μια κοινωνία ανθρώπων σημερινών, η οποία γεννάει τον κακοποιητή πατέρα, τον κακοποιητή πολιτικό, τον φαλλοκράτη, τον φασίστα, τον εθνικιστή», συμπλήρωσε.
Λένα Κιτσοπούλου: Η απάντηση για τα αρνητικά σχόλια
Τέλος, αναφορικά με τα αρνητικά σχόλια, η Λένα Κιτσοπούλου επισήμανε: «Ο άνθρωπος κατά τη γνώμη μου έχει μηδενική εξέλιξη μέσα στην ιστορία, πλην των εξαιρέσεων. Στη χώρα μας νομίζω βασιλεύει αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος του καναπέ που με ένα κινητό στο χέρι αισθάνεται τουλάχιστον πρόεδρος του Αρείου Πάγου».
«Είναι γεμάτη Σφήκες η ζωή μας. Είναι όλοι αυτοί που κακιώνουν και καταδικάζουν μέσα στα social, είναι αυτοί που έχουνε γνώμη για όλα, που μισούν και κατακρίνουν, ενώ οι ίδιοι είναι οι χειρότεροι φασίστες. Σφήκα είναι ο φθόνος που δεν αφήνει τον άνθρωπο να κοιμηθεί το βράδυ γιατί του φταις εσύ που δεν σε ξέρει καν. Σφήκες είναι οι άνθρωποι που νομίζουν πως παίρνουν αξία, ψάχνοντας να βρουν κάτι κακό στον άλλον, είναι οι άνθρωποι χωρίς φως, χωρίς ύπαρξη, το σύστημα όλο είναι μία Σφήκα, είναι η διαπλοκή, η διαφθορά, είναι το φακελάκι, είναι αυτός που γίνεται υποχείριο του οποιουδήποτε για να ανέλθει, η ανθρώπινη φύση είναι μία τεράστια Σφήκα».
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
