Γνώρισα τον Γιάννη Κόκα σε μια παρέα σε διακοπές στην Ανάφη πριν 2-3 χρόνια. Έκτοτε, τον πετυχαίνω σχεδόν κάθε καλοκαίρι στα συνήθη ύποπτα ελληνικά νησιά, που κάνουν θραύση στην πιτσιρικαρία και στους ταλαντούχους νέους με καλλιτεχνικές ανησυχίες. Σε αυτή την τελευταία κατηγορία ανήκει και ο Γιάννης.
Με μεγάλη μου χαρά έμαθα πως σκηνοθέτησε την παράσταση «Honeymoon», έτρεξα να τον συναντήσω και να δω την παράσταση. Η ομάδα ΡαΚούν αποτελείται από 5 ταλαντούχα παιδιά, όλοι απόφοιτοι του θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κούν (εξού και το όνομα Ρα-Κούν). Μετά τη νίκη τους στο Scratch night του Bob Theatre Festival άνοιξε ο δρόμος για το χώρο του Bios που φιλοξένησε την παράστασή τους.
Το στόρι είναι απλό. Καλοκαίρι και ο μοναδικός άντρας της παράστασης, ο Χρήστος, διατηρεί παράλληλη σχέση με τρεις διαφορετικές γυναίκες. Για να παραμείνει στη ζωή πρέπει να χωρίσει και από τις τρεις. Ο μήνας του μέλλιτος προβλέπεται δυσοίωνος και τα προσωπικά του κόμπλεξ του στέκονται εμπόδιο. Κανείς δεν ξέρει αν θα τα καταφέρει.
Η παράσταση παντρεύει άψογα την κωμωδία και την τραγωδία, με πολλές σύγχρονες επιρροές, σκοτεινή σε κάποια σημεία και αθώα σε άλλα. «Η παράσταση αυτή είναι έτσι όπως ακριβώς ήθελα. Είχα όλες αυτές τις σκέψεις μέσα μου και ήθελα να τις μοιραστώ. Και το έκανα» μου λέει ο Γιάννης.
Με μοναδικό σκηνικό μια σκηνή κάμπιγνκ και κάποια σακίδια οι ηθοποιοί αυτοσχεδιάζουν κατά πολύ και δημιουργούν ίσως και το 50% του ρόλου τους τη στιγμή της παράστασης. Προβολές βίντεο και κλασικά μουσικά κομμάτια τους διακόπτουν, μας θυμίζουν παλιές ταινίες και μας μεταφέρουν σε άλλες δεκαετίες. Ανά διαστήματα τα ρακούν παρεμβάλλονται (δηλαδή οι ηθοποιοί με τις μάσκες ρακούν) και επανασυνθέτουν το σκηνικό, αποφορτίζουν τη στιγμή ή ενώνουν σκηνές, και το έργο συνεχίζεται.
«Πρόκειται για μια παράσταση με πολλές εναλλαγές, που αρχικά φοβόμουν μήπως κουράσει το θεατή ή τον αποσυντονίσει. Κι αυτό γιατί είχα τόσα πράγματα που φύλαγα μέσα μου και ήθελα να εξωτερικεύσω. Αλλά κατάλαβα ότι αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως, είναι μέσα από την τέχνη μου, να επικοινωνήσω οτιδήποτε μπορεί να επικοινωνηθεί. Αυτό είναι που προσπαθήσαμε μέσα από όλη αυτή τη δουλειά και νομίζω πως το καταφέραμε», συνεχίζει. Κορυφαία στιγμή η σκηνή που περιγράφει τη διαδικασία των ακροάσεων από τις οποίες περνούν οι ηθοποιοί. «Είναι απόλυτα ρεαλιστική και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Μάλιστα είναι τόσο φορτισμένη σκηνή που έχει τύχει κάποιοι να φύγουν κατά τη διάρκειά της».
Σαφές μήνυμα κατά των ναρκωτικών για το τέλος και διάθεσης για ζωή και για όνειρα. Η αριστοτελική κάθαρση έρχεται να κλείσει όλο το εύρος τον επιρροών και των μηνυμάτων, που ξεπρόβαλλαν πριν λίγα λεπτά μπροστά στα μάτια μας, και μας καθησυχάζει.
Γιάννης Κόκας
Η ομάδα ΡαΚούν συνεχίζει να δημιουργεί και γράφει ήδη τα επόμενα κείμενα για τις παραστάσεις της. Μας καλεί σε ένα φρέσκο, σύγχρονο και καλοδουλεμένο και κυρίως αληθινό θέατρο. Και σε αυτό το τελευταίο είναι που θα ανταποκριθούμε.
Τα ΡαΚούν: Σελήνα Διαμαντοπούλου, Χρήστος Καρασαββίδης, Ιζαμπέλα Μπαλτσαβιά, Δώρα Παρδάλη
Οι παραστάσεις συνεχίζονται στο Bios μέχρι και 11/11
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
