Η «Μήδεια» του Ευριπίδη με τους Μαρία Κίτσου και Φάνη Μουρατίδη σε σκηνοθεσία Λέας Μαλένη σε περιοδεία το καλοκαίρι 2023
Μετά την Ηλέκτρα της περσινής θερινής σεζόν, η Μαρία Κίτσου ετοιμάζεται να αναμετρηθεί φέτος με μία ακόμα εμβληματική ηρωίδα του αρχαίου δράματος μέσα από τον λόγο του Ευριπίδη. Θα είναι η Μήδεια στην καλοκαιρινή παραγωγή των θεατρικών επιχειρήσεων Τάγαρη, με τον Φάνη Μουρατίδηστον ρόλο του Ιάσονα. Το έργο που σκηνοθετεί η Κύπρια ηθοποιός και σκηνοθέτρια Λέα Μαλένη θα κάνει πρεμιέρα στο Κατράκειο της Νίκαιας στις 8 Ιουλίου και προγραμματίζει περιοδεία σε καλοκαιρινά φεστιβάλ ανά την Ελλάδα.
Εντωμεταξύ και ύστερα από την μεγάλη ανταπόκριση υποψηφίων για τις ανάγκες στελέχωσης του Χορού (που συγκέντρωσε πάνω από 900 συμμετοχές), συνεχίζονται οι ακροάσεις σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας, έως τέλη Μαρτίου.
Ο Φάνης Μουρατίδης θα ερμηνεύσει τον Ιάσονα στην "Μήδεια" που σκηνοθετεί η Λέα Μαλένη
Η «Μήδεια» του Ευριπίδη
Διαχρονικό σύμβολο της αιώνιας μάχης ανάμεσα στα δύο φύλα, η ηρωίδα, κόρη του βασιλιά της Κολχίδας και εγγονή του θεού Ήλιου, εκδικείται τον άπιστο σύζυγό της Ιάσονα. Προσποιούμενη ότι συναινεί στον γάμο του με τη βασιλοπούλα της Κορίνθου Γλαύκη, στέλνει ως δώρο πέπλο που προκαλεί τον φρικτό θάνατο της νύφης. Στη συνέχεια σκοτώνει τα παιδιά της και καταφεύγει στον βασιλιά της Αθήνας Αιγέα.
Μια τραγωδία πάθους, ένα εναλλασσόμενο παιχνίδι ισορροπίας μεταξύ ζωής και θανάτου, με άξονα και επίκεντρο τον έρωτα, η ιστορία της Μήδειας αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα του αρχαίου θεάτρου, ενώ επηρέασε την μετέπειτα λογοτεχνία αλλά και το σύγχρονο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Η σκηνοθέτρια Λέα Μαλένη που σκηνοθετεί τη «Μήδεια»
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, του Πανεπιστημίου Queen Margaret (BA, Performing Arts) και του Goldsmiths College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (MA, Directing) η Λέα Μαλένη έχει τιμηθεί με το Βραβείο Υποκριτικής ΘΟΚ-Μελίνα Μερκούρη ενώ από το 2011 είναι υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Βραβείο «New Theatrical Realities» (European Premio Theatre Awards).
Το 2021 σκηνοθέτησε τον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου –ήταν η πρώτη φορά που ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου ανέθεσε σε γυναίκα τη μεγάλη καλοκαιρινή παραγωγή του. Στις σκηνοθεσίες της περιλαμβάνονται επίσης οι παραστάσεις: Η Πολύχρωμη Ιστορία της Φρίντα Κ. (Θεατρική Ομάδα Persona), Ποιος Σκότωσε τον Σκύλο τα Μεσάνυχτα (ΘΟΚ), Ο Πελεκάνος (ΕΘΑΛ), Το Μικρό Πόνυ (Θεατρική Ομάδα Persona), The Lonesome West (ΕΘΑΛ), Τhe (M)adam’s Family! (Θεατρική Ομάδα Persona), Κουζίνες (Θέατρο Ένα), Μόνα, Τραγούδια μιας Ζωής (Ledra Music Soloists), Καλι-Καντζάρ & ΣΙΑ!... (ΘΟΚ-ETC), Evelyn Evelyn (Paravan-Ζαχαρίου-Κουφτερός), Witsplit-Τέσσερις Συν Μία Εποχές (Θεατρική Ομάδα Persona), Happy Days (Nowy Teatr, Πολωνία), Ου Φονεύσεις (Εθνικό Θέατρο Ελλάδος), On/Off (Life Cuts) (ΘΟΚ), Ο Δολοφόνος του Λάιου και τα Κοράκια (ΘΟΚ), Ορλάντο (Θεατρική Ομάδα Persona), καθώς και παραστάσεις χορού και μουσικού θεάτρου στο Κρατικό Θέατρο και σε άλλες ανεξάρτητες ομάδες.
Έχει διδάξει υποκριτική ενώ υπήρξε και καθοδηγήτρια συγγραφέων στο πρόγραμμα Δημιουργικής Θεατρικής Γραφής PLAY (2012-2018) και εμψυχώτρια θεάτρου. Το 2020, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, δημιούργησε την άτυπη πλατφόρμα «Artists of Cyprus» και με την πολύτιμη συνεργασία άλλων οργανωμένων φορέων διεκδίκησαν από κοινού, μεταξύ άλλων, την οικονομική στήριξη των καλλιτεχνών και των πολιτιστικών φορέων, την κατοχύρωση της ιδιότητας του καλλιτέχνη και τη δημιουργία ειδικού σχεδίου κοινωνικής πρόνοιας, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερη φύση της εργασίας των επαγγελμάτων των τεχνών.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
