Κώστας Γάκης: Η κατσαρίδα... ενηλικιώθηκε

Μας συστήθηκε ως συγγραφικό/σκηνοθετικό δίδυμο με τον Β. Μαυρογεωργίου. Στη συνέχεια αυτονομήθηκαν και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Ο δικός του περιλαμβάνει διασκευές (ακόμα) και πολυάνθρωπων κλασικών κειμένων χρησιμοποιώντας το μίνιμουμ του έμψυχου και άψυχου υλικού. Και κερδίζει το στοίχημα. Α... γράφει και παίζει και μουσική.

O Κώστας Γάκης μας είπε:

«Το θέατρο είναι μια ανακατασκευή της πραγματικότητας, ένας παραμορφωτικός καθρέφτης. Κάθε σκηνοθεσία είναι μια πρόκληση διασκευής, μια ανακατανομή των δεδομένων που σου προσφέρει ο συγγραφέας, μια διαλεκτική σχέση με το κείμενο που προσφέρει τις απαραίτητες ενέσεις κοινής λογικής, τρέλας, συγκίνησης, πειραματισμού, ώστε να επιτευχθεί ένα αποτέλεσμα το οποίο να επικοινωνεί με τις ανάγκες του σύγχρονου θεατή και να αποφεύγει απαρχαιωμένες θεατρικές αντιλήψεις και παγίδες ημιμαθούς μεταμοντερνισμού. Όταν σκηνοθετώ, συχνά επινοώ μια καθαρή εξωτερική σύμβαση: δύο φαντάσματα παίζουν όλους τους ρόλους του έργου ένος σεξπιρικού έργου στην τελευταία μου παράσταση. Αυτή η σύμβαση κατά κάποιο τρόπο δικαιώνει απόλυτα τον ποιητικό λόγο του συγγραφέα. Το ίδιο προσπάθησα και παλιότερα με τον “Διχοτομημένο υποκόμη”, όταν με τρεις καρέκλες είπαμε όλη την ιστορία του Καλβίνο. Μια σύμβαση-ραχοκοκαλιά που ακολουθεί κάθε ανάσα και κάθε ατάκα της παράστασης...» 

* Φέτος συν-σκηνοθετεί με τους Κωνσταντίνο Μπίμπη και Αθηνά Μουστάκα τις παραστάσεις «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2» (Θησείον) & «Η τελευταία μαύρη γάτα» του Ευγένιου Τριβιζά (Θέατρο Χορν).