Βασιλική Τρουφάκου: Συνέντευξη με την ηθοποιό με αφορμή τον ρόλο της στο έργο του Γκέοργκ Μπύχνερ «Βόυτσεκ» στο Θέατρο Πόλη, σε σκηνοθεσία Σταύρου Σ. Τσακίρη
Η φωνή της φτάνει στο ακουστικό μου ζεστή και ευχάριστη. Συναντώ την Βασιλική Τρουφάκου τηλεφωνικά, κάπου ανάμεσα στα απαιτητικά γυρίσματα για την νέα τηλεοπτική σειρά που αναμένεται να κάνει σύντομα πρεμιέρα και στο θέατρο Πόλη που υποδύεται την Μαρία στον «Βόυτσεκ». Μου μιλά για όλα όσα την γοητεύουν στο ημιτελές έργο του Γκέοργκ Μπύχνερ που, παρά τον αιφνίδιο θάνατο του, αποτελεί σταθμό στην παγκόσμια δραματουργία.
«Με συγκινεί όλο το έργο. Με αγγίζει ο τρόπος που μιλάει για τον αγώνα του ανθρώπου για την επιβίωση. Βασίζεται σ’ ένα πραγματικό περιστατικό, στην θανατική καταδίκη του κουρέα Γιόχαν Κρίστιαν Βόυτσεκ, ο οποίος κατηγορήθηκε για το φόνο της ερωμένης του» εξηγεί η ίδια σχετικά με την υπόθεση. Μια υπόθεση που εξετάζει τα αίτια εκείνα που οδηγούν στη φτώχια και τις ψυχικές διαταραχές των ανθρώπων, με τις κοινωνίες να τους περιθωριοποιούν και να τους «οδηγούν» σε παραβατικές συμπεριφορές, αντί να μεριμνούν ώστε ν’ αποκατασταθούν.
Η Βασιλική βλέπει την Μαρία, την ηρωίδα που υποδύεται ως ένα πρόσωπο τόσο ρεαλιστικό, που γίνεται θυσία για τον Βόυτσεκ, όπως χιλιάδες γυναίκες για την οικογένειά τους, τον σύντροφο και το παιδί τους. «Είχε μεγάλη ευαισθησία και ομορφιά. Η σχέση του Βόυτσεκ και της Μαρίας είναι αντισυμβατική και κλονίζεται από όσα του υποβάλλουν. Ο Βόυτσεκ, που στερείται την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπειά του, φτάνει στην αποτρόπαιη πράξη της γυναικοκτονίας».
Τον Βόυτσεκ ενσαρκώνει ο Ιωάννης Παπαζήσης, ενώ τον θίασο απαρτίζουν οι Αργύρης Αγγέλου, Ιάσων Παπαματθαίου, Ορφέας Παπαδόπουλος και Ηρώ. Η Βασιλική Τρουφάκου μιλάει με ενθουσιασμό για την ομάδα που έχει δημιουργηθεί και καθοδηγείται από τον σκηνοθέτη Σταύρο Σ. Τσακίρη. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στην σημασία μιας όμορφης συνεργασίας στο θέατρο – μιας και δεν είναι αυτονόητο ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει πάντα. «Τρεις είναι οι παράμετροι που λαμβάνω υπόψη για την αποδοχή μιας δουλειάς: συνεργασία, ρόλος και χρήματα. Ο ρόλος είναι ένα καταφύγιο, που ακόμα και αν η συνεργασία δυσκολέψει ή οτιδήποτε πάει στραβά, γυρνάς σε αυτόν και νιώθεις ότι υποδύεσαι κάποιον που θες να αφηγηθείς την ιστορία του. Τα χρήματα έχουν σημασία γιατί είναι μια σκληρή δουλειά το θέατρο και πολλές φορές υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη ότι κάνουμε απλά το χόμπι μας. Δεν είναι έτσι όμως. Ως ηθοποιός στερείσαι γιορτές, αργίες, δεν μπορείς να λείψεις, να αρρωστήσεις... καλείσαι να προετοιμάσεις μια δουλειά με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Και εδώ έρχεται ο καταλυτικός συντελεστής της συνεργασίας. Υπάρχουν άνθρωποι στον χώρο που κάνουν τα πράγματα πολύ εύκολα, ευχάριστα και δημιουργικά».
Ο θίασος της παράστασης «Βόυτσεκ».
Η ταλαντούχα ηθοποιός, με επιτυχημένες εμφανίσεις τόσο στο θεατρικό σανίδι όσο και την τηλεόραση, λέει με ειλικρίνεια ότι ανάμεσα στα δύο, δεν μπορεί να επιλέξει. Και εξηγεί πως « στον κινηματογράφο και την τηλεόραση έχουμε το πλεονέκτημα της καταγραφής, που προσφέρει μια λύτρωση. Στο θέατρο πολλές φορές υπάρχει μια αοριστία. Έχει όμως τη δική της ζωντάνια μια θεατρική παράσταση, που απολαμβάνω τρομερά. Όλο αυτό έχει τη δική του πρόκληση, γιατί από παράσταση σε παράσταση, εμβαθύνεις στον ρόλο, εξοικειώνεσαι και ωριμάζει η παρουσία σου στην σκηνή. Σίγουρα όμως είναι καλό να μην υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις σε αυτό που κάνεις αλλά να έχεις μια συνέχεια».
Η κουβέντα μας οδηγείται αναπόφευκτα στην έμφυλη βία, στα υψηλά ποσοστά κακοποιητικών συμπεριφορών και των καταγγελιών. Άλλωστε, συναποτελούν ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο της εποχής, με το ελληνικό κίνημα MeToo να έχει συνδεθεί με συνταρακτικές αποκαλύψεις στον χώρο του θεάτρου. Η ίδια σχολιάζει ότι η διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι πλέον αυτά τα περιστατικά καταγγέλλονται. «Πάντα υπήρχαν δυστυχώς. Και οι καταγγελίες που γίνονται, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Η έλλειψη δομών και ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα, δεν συντελεί στην αποκανονικοποίηση της βίας. Θεωρώ όμως πως η εποχή που διανύουμε βρίσκεται σε σημαντική καμπή για να προχωρήσουμε μπροστά ως ελληνική κοινωνία. Τώρα πρέπει να στραφούμε στο πως θα θωρακίσουμε κάποια βασικά πράγματα, ούτως ώστε να μειωθούν τέτοια περιστατικά και γιατί όχι να εξαλειφθούν τέτοιες συμπεριφορές. Και φυσικά, η μέριμνα της αποκατάστασης των θυμάτων είναι βασική και δεν πρέπει να θεωρείται πολυτέλεια».
Η ώρα έχει περάσει χωρίς να το καταλάβουμε, με την Βασιλική να ετοιμάζεται για μια ακόμα γεμάτη μέρα με γυρίσματα και θέατρο. Την ρωτάω πριν κλείσουμε τι απολαμβάνει στον ελεύθερο χρόνο της και μου απαντά με αυθορμητισμό «το να έχω ελεύθερο χρόνο (γέλια). Απολαμβάνω απλά πράγματα: τον ύπνο, το διάβασμα, μια βόλτα, τα ταξίδια, το να δω δικούς μου ανθρώπους, να κουβεντιάσω μαζί τους, το φαγητό και την γυμναστική. Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω, θέλω να γνωρίζω νέους προορισμούς αλλά η Ιταλία με κάνει χαρούμενη. Κάθε φορά που πηγαίνω σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να το κάνω πιο συχνά».
Και τα όνειρά της για το μέλλον; «Λιγότερο άγχος και περισσότερη δημιουργία», μου λέει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ο πρώην γιατρός που αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, οι πετυχημένες παραστάσεις, οι διακρίσεις και το νέο του έργο στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
6°
