Η Πανσέληνος του Χριστόφορου Χριστοφή σε πανελλήνια πρεμιέρα στο Μέγαρο
Το έργο εκτυλίσσεται στο Παρίσι κατά τη δεκαετία του 1970 και παρακολουθεί μια ομάδα Ελλήνων και λατινοαμερικανών εμιγκρέδων κατά τις συναντήσεις τους σε ένα καλλιτεχνικό ατελιέ.
Η Πανσέληνος του Χριστόφορου Χριστοφή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε πανελλήνια πρεμιέρα, από τις 16 έως τις 21 Δεκεμβρίου
«Tο ποιητικό θέατρο μας εξαϋλώνει από την καθημερινότητά μας, έγραψε πρόσφατα η ποιήτρια Δήμητρα Χριστοδούλου με αφορμή την παράσταση του έργου μου “Tουλούζ Λωτρέκ – Η φαντασία της αμαρτίας”. Και είναι αλήθεια ότι μας λυτρώνει πραγματικά γιατί ο κόσμος δεν ακούει συχνά ποιητικό κείμενο», μας λέει ο λογοτέχνης και σκηνοθέτης Χριστόφορος Χριστοφής, ο οποίος τιμήθηκε από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής με το βραβείο Κάρολος Κουν 2020-2021 για το «Το κάλεσμα του Προμηθέα» αλλά και για το σύνολο του έργου του.
Η «Πανσέληνος», που αποτελεί το τρίτο μέρος της παρισινής τριλογίας του και παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από τις 16 έως τις 21 Δεκεμβρίου είναι, όπως δηλώνει ο ίδιος, «μια ευκαιρία να θυμηθούμε τις μεγάλες πολιτικές ζυμώσεις που γινόντουσαν πριν από πέντε δεκαετίες στη Δύση, στην Ευρώπη και στη Λατινική Αμερική, γιατί έχουμε στριμωχτεί σε έναν κόσμο τεχνοκρατικό και μονοδιάστατο που μας περιορίζει και δεν μπορούμε πια να ζήσουμε ουσιαστικά. Χρειάζεται να ξαναβρούμε έναν εαυτό πολυδιάστατο, που ερευνά, που στοχάζεται και αναστοχάζεται τη ζωή του και τα πράγματα μέσα στη δημόσια σφαίρα».
Το έργο εκτυλίσσεται στο Παρίσι κατά τη δεκαετία του 1970 και παρακολουθεί μια ομάδα Ελλήνων και λατινοαμερικανών εμιγκρέδων κατά τις συναντήσεις τους σε ένα καλλιτεχνικό ατελιέ. Τους βλέπουμε να συζητούν για τα ταξίδια και τα όνειρά τους, να συγκρούονται για ζητήματα πολιτικά αλλά και ερωτικά. Ο συγγραφέας, ωστόσο, αντλεί υλικό από τις αναμνήσεις και τις γνωριμίες των φοιτητικών του χρόνων στην γαλλική πρωτεύουσα μια δεκαετία αργότερα.
Η Βεατρίκη, από τις κυρίαρχες μορφές του έργου, είναι εμπνευσμένη από μία διάσημη εικαστικό της εποχής εκείνης, την οποία ο συγγραφέας αργότερα φοιτητής στο Παρίσι γνώρισε και έγινε μαθητής της και μοντέλο της.
«Η πολιτική σκέψη και το πάθος, με νύξεις ερωτισμού και υπαρξιακού αισθησιασμού, δίνουν τον τόνο της εποχής στην παράσταση» καταλήγει καθώς πέρα από το κείμενο ο Χριστοφής υπογράφει και τη σκηνοθεσία του έργου. Η μουσική σύνθεση είναι του Νίκου Ξανθούλη και στη διανομή βρίσκουμε ηθοποιούς γνωστούς αλλά και της νεότερης γενιάς (Νικόλας Μακρής, Δημήτρης Μαύρος, Μαρία Παπαφωτίου, Χρήστος Σπανός, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Αποστόλης Τότσικας).
Ο πρώην γιατρός που αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, οι πετυχημένες παραστάσεις, οι διακρίσεις και το νέο του έργο στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
12°
