Η κ. Σίσσυ Παπαθανασίου μας μίλησε για τη σειρά θεατρικών αναλογίων που επιμελείται με τίτλο «Αναλόγιο 2014: η ελληνική δραματουργία ΤΩΡΑ» και ξεκινάει την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Μέχρι τις 7 Οκτωβρίου θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στο κοινό επτά νεοελληνικά έργα.
Και για να το πιάσουμε από την αρχή: τι είναι ακριβώς το θεατρικό αναλόγιο;
Το θεατρικό αναλόγιο είναι μία δημόσια, σκηνοθετημένη ανάγνωση ενός θεατρικού κειμένου. Στην περίπτωση των αναλογίων που διοργανώνω, παρουσιάζουμε καινούρια κείμενα εν ζωή συγγραφέων, για να μπορέσει να τα ακούσει το κοινό, αλλά και να τα μάθουν οι παραγωγοί. Μοιάζει, αν θέλετε, με το ραδιοφωνικό θέατρο άλλων εποχών.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχουν σκηνικά;
Οχι απαραίτητα. Υπάρχουν και σκηνικά και μουσική και όλα τα στοιχεία μιας ολοκληρωμένης παράστασης. Οι παραστάσεις του Αναλογίου είναι «ενας σκηνικός υπαινιγμός», μια αρχική εκδοχή «υπόσχεση» παράστασης. Με προεργασία. Αλλά στο ελάχιστο. Στο θέατρο δεν μπορεί να μην έχει υπάρξει προεργασία. Οι αυτοσχεδιασμοί είναι πάντα δουλεμένοι. Αυτή είναι και η διαφορά της τέχνης με τη ζωή.
Πότε ξεκίνησε ο θεσμός του θεατρικού αναλογίου στην Ελλάδα;
Στην ουσία, η ιστορία των θεατρικών αναλογίων ξεκίνησε στο Άλεκτον, στον Κεραμεικό το 2004. Συγκέντρωσε το ενδιαφέρον κοινού και ειδικών: σκηνοθετών, κριτικών, θεατρολόγων, γιατί υπήρχε ένα κενό σ’ αυτή την κατεύθυνση στην Ελλάδα, ενώ όλα τα κράτη με ανεπτυγμένες και γνωστές ανά την υφήλιο δραματουργίες κάνουν πολλά χρόνια δημόσιες αναγνώσεις νέων κειμένων.
Συμμετέχουν και οι συγγραφείς στην παράσταση;
Πάντα παρίσταται ο συγγραφέας και πάντα μετά την παράσταση το κοινό μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή με τους δημιουργούς, να κάνει ερωτήσεις και παρατηρήσεις και συχνά προκύπτουν πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις.
Πώς αντιδρά το ελληνικό κοινό στην εμπειρία του θεατρικού αναλογίου;
Ο χαρακτηρισμός «θεατρόφιλο» που αποδίδεται στο ελληνικό κοινό ισχύει. Είμαστε πράγματι θεατρόφιλοι. Το κοινό έχει πολύ καλό θεατρικό αισθητήριο. Καταλαβαίνει το αληθινό, το ωραίο, καταλαβαίνει την αλήθεια του δημιουργού. Πάντα υπάρχουν πολύ έξυπνες ερωτήσεις που δείχνουν ότι συνήθως ο κόσμος καταλαβαίνει την ουσία του έργου και κάνει την δική του ανάγνωση.
Πρώτη χρονιά φέτος στο Θέατρο Τέχνης. Πώς είναι η εμπειρία σας;
Μια ευτυχής συγκυρία. Το νεοελληνικό έργο επιστρέφει στο χώρο που το έχει αναδείξει. Το Σάββατο 7/10 θα ανέβει το καινούριο έργο της Ελένης Χαβιαρά, που είναι το πρώτο που έγραψε μόνη της, χωρίς τον Δημήτρη Κεχαϊδη-στον οποίο είχε γίνει και αφιέρωμα στο δεύτερο αναλόγιο που είχε πραγματοποιηθεί στο Άλεκτον- και μία ακόμα ευτυχής συγκυρία για το αναλόγιο, αλλά δυστυχής για το ελληνικό θέατρο είναι ότι τη Δευτέρα ανεβάζουμε το «Περί Φύσεως» του Μιχάλη Βιρβιδάκη, σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου, που επρόκειτο να ανεβάσει ο Λευτέρης Βογιατζής και δυστυχώς δεν πρόλαβε.
Αναλυτικό Πρόγραμμα Αναλογίων:
3/10 στις 20.00
ΕΥΘΥΜΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, Σκηνές
Σκηνοθετική επιμέλεια: Μάνος Λαμπράκης σε συνεργασία με τη Ζωή Χατζηαντωνίου
Παίζουν: Ιωάννα Τσιριγκούλη, Ηλίας Παναγιωτακόπουλος, Νάνα Παπαδάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, κ.α. Στο πιάνο ο Νίκος Πλάτανος
Συζητήσεις με το κοινό και τους συντελεστές/Εργαστήρια, εικαστικές παρεμβάσεις, μουσικά δρώμενα/ Στρογγυλό τραπέζι με θέμα την προώθηση της ελληνικής δραματουργίας στο διεθνή χώρο με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών, κριτικών, μεταφραστών / Δράσεις για παιδιά.
Download Video as MP4
Info:
Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα, 2103222464 & 2103236732, 5€ για παρακολούθηση ενός αναλογίου, 20€ για όλα τα αναλόγια
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
