«Παιχνιδοποιός»: Η Ραφίκα Σαούις και ο Γιώργος Παρταλίδης πρωταγωνιστούν στο διάσημο ψυχολογικό θρίλερ του Γκάρντνερ ΜακΚέυ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν
Η Μωντ Κρίστοφερ, νευροψυχολόγος της αστυνομίας, ασχολείται εμμονικά με μια ανεξιχνίαστη υπόθεση: ένας παρανοϊκός άνδρας πραγματοποιεί επιθέσεις σε ανυποψίαστες γυναίκες με έναν παράδοξο τρόπο και μετατρέπει τα θύματά του σε άβουλες μαριονέτες. Αυτό το δίδυμο συναντάμε φέτος στη σκηνή του Μικρού Γκλόρια μέσα από το ψυχολογικό θρίλερ «Παιχνιδοποιός» του Γκάρντνερ ΜακΚέυ, που κάνει την ελληνική πρεμιέρα του σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν και με πρωταγωνιστές τη Ραφίκα Σαουίς και τον Γιώργη Παρταλίδη.
«Το έργο, πέρα από μια σειρά άλλων θεμάτων, μελετάει την εμμονή, τις ιδέες εκείνες που στοιχειώνουν το μυαλό μας – τις φοβίες που επιστρέφουν βασανιστικά στη συνείδησή μας», μας αναφέρει σχετικά ο Αλέξανδρος Κοέν. Και διευκρινίζει: «Στην παράσταση δουλέψαμε σε μια καθαρά ρεαλιστική γραμμή. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα μεταφυσικό περιβάλλον που ευνοεί την έλλειψη βεβαιότητας ως προς την ταυτότητα των ηρώων και των καταστάσεων. Εξάλλου τίποτε στη ζωή μας δεν είναι άσπρο ή μαύρο, τίποτε δεν έχει μία μόνο διάσταση. Αυτό είναι και το στοιχείο που ευνοεί το σασπένς – χαρακτηριστικό που επικρατεί στην παράσταση».
Η Ραφίκα Σαουίς και ο Γιωργής Παρταλίδης.
Το έργο, παρ’ ότι επικεντρώνεται στη συμπεριφορά ενός κατά συρροή εγκληματία, δεν έχει διδακτικό χαρακτήρα. Ο ΜακΚέυ σμιλεύει με ακρίβεια τους χαρακτήρες, ορίζει σε βάθος έννοιες και πραγματεύεται τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το θύμα και τον θύτη αλλά και τον ρόλο τους. «O χαρακτήρας που υποδύομαι, ο Πήτερ, αναφέρει πολλές και αντιφατικές πληροφορίες για τον εαυτό του. Μπορεί να εμπιστευτεί κανείς το τι λένε οι άλλοι για αυτόν, αλλά και πάλι υπάρχουν ανακριβείς φήμες γύρω από τον θρύλο που έχει χτιστεί για τον ίδιο. Οπότε η πρώτη πρόκληση στον συγκεκριμένο ρόλο ήταν αυτή: να ξεκαθαρίσω τι ισχύει και τι όχι για τον Πήτερ. Το ξεκαθάρισμα αυτό έγινε με κύριο γνώμονα το σύμπαν του έργου κι όταν ολοκληρώθηκε αυτό το παζλ, το παιχνίδι ήταν απολύτως κατανοητό. Έπειτα τα στοιχεία που είχα συλλέξει για αυτόν έπρεπε να καταγραφούν στο σώμα μου. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση: η πτήση από την κατανόηση στην εκτέλεση και η δόνηση που απαιτεί αυτό το παιχνίδι» σημειώνει ο Γιώργης Παρταλίδης για τον τρόπο που σκιαγράφησε τον χαρακτήρα του Πήτερ καθώς και σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του για τον συγκεκριμένο ρόλο.
Η Ραφίκα Σαουίς.
Το έργο, που έγινε best seller και αγαπήθηκε πολύ από τους κριτικούς και το κοινό ανά τον κόσμο, αν και γράφτηκε το 1984 παραμένει αρκετά σύγχρονο και πραγματεύεται επίκαιρα ζητήματα. «Με συγκινεί η δύναμη και η ευαισθησία που έχει μια γυναίκα. Η μοναξιά, ο ιδεαλισμός, ο ακτιβισμός. Ότι η Μωντ Κριστοφερ έχει βάλει σκοπό της ζωή της να πιάσει τον Παιχνιδοποιό και έχει καταστρέψει τις φιλίες της, τα προσωπικά της και αποτυγχάνει επαγγελματικά γιατί εμπλέκεται συναισθηματικά πολύ» αναφέρει η ηθοποιός Ραφίκα Σαουίς σχετικά με το τι την αγγίζει περισσότερο στην ηρωίδα που υποδύεται. «Στο έργο με ξετρελαίνει ο γρήγορος ρυθμός, το σασπένς που έχει, η έντονη δράση του και η ωραία ιστορία που διηγείται με μια κινηματογραφική μάτια».
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
17°
