Peter Brook: Πέθανε ο Βρετανός σκηνοθέτης - Η πρακτική της αφαίρεσης και οι μεγάλες θεατρικές παραγωγές - Τα σημαντικότερα έργα του και η έμπνευσή του
Ο Peter Brook, ο σπουδαίος Βρετανός σκηνοθέτης πέθανε σε ηλικία 97 ετών. Συνέδεσε το όνομά του με παραγωγές στη Royal Shakespeare Company του Στράτφορντ. στο Bouffes du Nord, το παρισινό μιούζικαλ που έκανε τη βάση του για περισσότερα από 30 χρόνια.
Επρόκειτο για θεωρητικό μιας σκηνικής γραφής χωρίς τεχνοτροπία, περιορισμένη στην πεμπτουσία του κειμένου και σχεδόν χωρίς διακόσμηση. Στη σκηνή τα στοιχεία ήταν ολοένα και λιγότερα. Μόνο μερικά χαλιά, μερικές φορές μαξιλάρια και κορνίζες για να υποδηλώνουν το εξωτερικό και το εσωτερικό και την αντιστρεψιμότητά τους. Αυτή του η πρακτική έκανε τον Peter Brook γνωστό σε όλον τον κόσμο.
Ποιος ήταν ο Peter Brook
Ο Peter Brook γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 21 Μαρτίου 1925 και, σε ηλικία επτά ετών, έπαιξε μόνος του μια τετράωρη εκδοχή του Άμλετ για τους γονείς του. Αφού φοίτησε στο Magdalen College της Οξφόρδης, βρέθηκε σύντομα στη Βασιλική Όπερα, σκηνοθετώντας την όπερα Salome του Richard Strauss με σχέδια του Salvador Dalí. Σκηνοθέτησε τον Olivier ως Titus Andronicus στο Stratford για την Royal Shakespeare Company το 1955 και όταν ο Peter Hall έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του RSC το 1958 ζήτησε από τον Brook να τον βοηθήσει εκεί. Οι παραγωγές RSC του Peter Brook περιελάμβαναν μια παράσταση του Βασιλιά Ληρ το 1962 – το έργο που θεωρούσε «το υπέρτατο επίτευγμα του παγκόσμιου θεάτρου» – με πρωταγωνιστή τον Πωλ Σκόφιλντ.
Αρκετές από τις παραστάσεις του έλαβαν μεταγραφές στο Μπρόντγουεϊ, συμπεριλαμβανομένης της Marat/Sade, η οποία κέρδισε το βραβείο Tony για το καλύτερο έργο το 1964. Η ιδέα για την παράσταση ήταν ότι ο Μαρκήσιος ντε Σαντ έφτιαχνε ένα δράμα για τον Γάλλο επαναστάτη Ζαν-Πωλ.
Το 1970, ο Peter Brook μετακόμισε στο Παρίσι όπου ίδρυσε το Διεθνές Κέντρο Έρευνας του Θεάτρου. Το 1974, μετέτρεψε μια παραμελημένη αίθουσα μουσικής που βρισκόταν πίσω από τον σταθμό Gare du Nord σε απαραίτητο προορισμό για τους λάτρεις του θεάτρου: το Bouffes du Nord. Το ερειπωμένο κτίριο είχε μόνο ελάχιστη ανακαίνιση, έτσι οι τοίχοι του παρέμειναν τόσο καμένοι, όσο όταν τους βρήκε ο Peter Brook.
Σε μια συνέντευξη του 2017 με τον Michael Billington, ο Peter Brook μίλησε για το πόσο σημαντικό είναι να «κολυμπάμε αντίθετα στην παλίρροια και να πετυχαίνουμε ό,τι μπορούμε στον τομέα που επιλέξαμε. Η μοίρα υπαγόρευσε ότι το δικό μου ήταν το θέατρο και, μέσα σε αυτό, έχω την ευθύνη να είμαι όσο πιο θετικός και δημιουργικός μπορώ».
Ο Peter Brook παντρεύτηκε την ηθοποιό Νατάσα Πάρρυ το 1951 και απέκτησαν δύο παιδιά, την Ιρίνα και τον Σάιμον, που έγιναν και οι δύο σκηνοθέτες θεάτρου. Ο Πάρυ πέθανε το 2015.
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
Στην παράσταση στον Σταυρό του Νότου διηγείται λάιβ τα βιντεάκια του, πιάνοντας από την αστεία πλευρά -και χωρίς παρεξήγηση- την ασυναρτησία του κάθε ζωδίου
Ο διεθνής Έλληνας βαρύτονος και νέος καλλιτεχνικός διευθυντής στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» μιλάει για τον ρόλο του στον «Αλέκο» στην ΕΛΣ σε σκηνοθεσία Φανί Αρντάν
17°
