Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Η σαιξπηρική κωμωδία ανεβαίνει ως μιούζικαλ σε μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη, με τους Γ. Γλάστρα, Ε. Κοκκίδου, Α. Ξάφη, Ά. Παπαδημητρίου, Ε. Παπούλια κ.ά.
Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη από τον Νοέμβριο 2022
Με τις «Εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ», μια από τις πιο παραγνωρισμένες και τρυφερές κωμωδίες του Σαίξπηρ που δεν βλέπουμε συχνά στα μέρη μας –το Εθνικό Θέατρο καταπιάστηκε μαζί της για τελευταία φορά το 1955– θα σημάνει το τρίτο κουδούνι για τις πρεμιέρες της νέας θεατρικής σεζόν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Έχοντας στη διάθεσή του έναν θίασο γνωστών και καταξιωμένων ηθοποιών, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΘΠ Λευτέρης Γιοβανίδης ξαναφέρνει από τις 16 Νοεμβρίου 2022 μετά από καιρό την κωμωδία στην κεντρική σκηνή του ιστορικού θεάτρου μέσα από μια μουσική παράσταση που θα φλερτάρει με την ξέφρενη δεκαετία του ’80, με όλες τις αισθητικές και κοινωνικές αναφορές της.
Τη μεταγραφή του έργου καθώς και τους στίχους των τραγουδιών γι’ αυτό το μιούζικαλ έχει αναλάβει ο συγγραφέας και στιχουργός Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ενώ τη μουσική υπογράφει ο Θέμης Καραμουρατίδης. Τα σκηνικά θα είναι του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη, τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, ενώ την κίνηση επιμελείται η Ζωή Χατζηαντωνίου.
Τους σαιξπηρικούς ήρωες έχουν αναλάβει να ενσαρκώσουν οι Γιώργος Γλάστρας, Θανάσης Δήμου, Ζερόμ Καλούτα, Ελένη Κοκκίδου, Άννα Κουτσαφτίκη, Αργύρης Ξάφης, Κλέαρχος Παπαγεωργίου,Άγγελος Παπαδημητρίου,Εβελίνα Παπούλια, Αλμπέρτο Φάις, Μάρια Χάνου.
Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνσδορ: το έργο του Σαίξπηρ
Ο ξεπεσμένος ιππότης σερ Τζων Φάλσταφ σκαρφίζεται έναν τρόπο για να αποκτήσει μια περιουσία από λίρες. Θέλοντας να εκμεταλλευτεί την παλιά του αίγλη και τη γοητεία του, γράφει το ίδιο ερωτικό γράμμα στις δυο πιο πλούσιες κυράδες της πόλης. Το σχέδιο που θα του εξασφάλιζε την άνεση για τις ασωτίες του, όμως, γυρνά εναντίον του και τον παγιδεύει σε κωμικοτραγικές καταστάσεις, αφού οι Κυράδες του Ουίνδσορ, εκτός από χαρούμενες είναι και τίμιες και τον βάζουν στη θέση του με σκληρό και χαριτωμένο τρόπο.
Το έργο ανήκει στην εποχή πριν από τη λεγόμενη «τραγική κρίση» του Σαίξπηρ, στην εποχή δηλαδή κατά την οποία το ύφος του ποιητή είναι ακόμα γεμάτο κέφι και αισιοδοξία. Η δράση τοποθετείται στους κόλπους μιας επαρχιακής κοινωνίας, που δροσίζεται αδιάκοπα από την άμεση, τη στενή επαφή της με τον κόσμο του υπαίθρου, αστούς χωρατατζήδες και απλοϊκούς τύπους σε μια μικρή πολιτεία που τρέφεται με τοπικούς θρύλους, αμοιβαία πειράγματα, τοπικά σκάνδαλα, βεγγέρες, ταπεινά ειδύλλια και φάρσες. Κανένα έργο του Σαίξπηρ δεν αντικαθρεφτίζει τόσο ρεαλιστικά, με τόση ηθογραφική πιστότητα, την αγροτική κοινωνία της εποχής του, αυτήν ακριβώς που γνώρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και στα πρώτα νεανικά του χρόνια. Μάλιστα, όπως παρατηρεί ο Τζόνσον σε σχέση με το κέφι και τον ρυθμό του έργου: «ποτέ δεν φαίνεται να είχε θεατή ή αναγνώστη που να μην τη βρήκε πολύ σύντομη».
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
