Ιστορίες προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τη Συρία, το Καμερούν, το Αφγανιστάν στην σκηνή για την υποστήριξη οικογενειών που δοκιμάζονται από τον πόλεμο στην Ουκρανία
Μαρτυρίες προσφύγων: μια παράσταση για την Ουκρανία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Έχοντας ανοιχτές τις κεραίες του στα μεγάλα γεγονότα και τη σύγχρονη πραγματικότητα, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιάπαρουσιάζει την Κυριακή 17 Απριλίου την παράσταση ντοκουμέντο «Μαρτυρίες προσφύγων» σε συνεργασία με το τΖΕΝεράλε ActingStudiobyΜιχάλης Συριόπουλος.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία στήριξης των οικογενειών που δοκιμάζονται από τον πόλεμο στην Ουκρανίακαι την προσφυγιά. Γι’ αυτό καλεί τους θεατές αντί εισιτηρίου να φέρουν στο ΔΘΠ είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα μακράς διαρκείας, υγειονομικό υλικό και φάρμακα. Τα είδη θα διατεθούν στο Κέντρο Βοήθειας Ουκρανίας στην Ελλάδα που λειτουργεί με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ουκρανίας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Μαρτυρίες προσφύγων: Οι ιστορίες της παράστασης
Η παράσταση ξετυλίγει αληθινά ιστορικά γεγονότα και κοινωνικοπολιτικά θέματα μέσα από δέκα δραματοποιημένες μαρτυρίες προσφύγων, που έγιναν υλικό για σκηνική διαπραγμάτευση μετά από σχετική έρευνα. Θα ακουστούν οι ιστορίες μιας Μικρασιάτισσας μάνας, που δεν ξέρει, ποιον να πρωτοθυμηθεί και ποιον να μνημονεύσει. Του Αλβανού χορευτή Φλοριάν που «μιλάει» στα λουλουδάκια του. Του Αφγανού Ζαχίρ, του Bruce Lee του Master Chef. Της Τζέσιρα από το Καμερούν που περιμένει την μπλε σφραγίδα. Της Μπένι από το Αφγανιστάν, της δασκάλας του camp. Του Σύρου Νουρ, ενός τίμιου άνδρα, ομοφυλόφιλου. Και ακόμα την ιστορία της επανένωσης της οικογένειας του Αμίν και της Καμάρ, της κοπέλας από τη Συρία που περιμένει μόνο τα χαρτιά της, του χαμένου στη μετάφραση Σύρου μεταφραστή της Μόριας, αλλά και τη ρουτίνα μιας συμπατριώτισσάς του γυναίκας πρόσφυγα.
Μαρτυρίες προσφύγων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Αντί εισιτηρίου προσφέρετε τρόφιμα μακράς διαρκείας και φάρμακα
Μιχάλης Συριόπουλος: Τι σημειώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης Μαρτυρίες προσφύγων στο ΔΘΠ
Ο Μιχάλης Συριόπουλος, ο οποίος επιμελήθηκε την παράσταση αναφέρει: «Αρνούμαι να μιλήσω ως σκηνοθέτης της παράστασης. Φταίει το θέμα μας, τόσο επίκαιρο, που η τέχνη ψάχνει να βρει τον ρόλο της. Μα τα γεγονότα μας βρήκαν ενώ ερευνούσαμε από καιρό. Ελάτε σε αυτό το αντάμωμα που ετοιμάσαμε με τους σπουδαστές μου. Έχει μεράκι κι αλήθεια. Ας είναι μία αφορμή αυτό το αντάμωμα για να απαλύνουμε πληγές όσο γίνεται κι όπως μπορούμε. Αντί εισιτηρίου για όποιον θέλει και μπορεί, συλλέγουμε τρόφιμα και φάρμακα για τους πρόσφυγες της Ουκρανίας».
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
