Η παράσταση «Κλυταιμνήστρα, μουσική δωματίου για ένα όργανο»
Η ιστορία του ανθρώπου ως αέναη αφήγηση πολέμου, ως σπαρακτικό πορτρέτο του κόσμου μας, με όχημα τα χορικά του Αγαμέμνονα του Αισχύλου και τους μονολόγους της Κλυταιμνήστρας. Μοναδική ερμηνεύτρια, στο κέντρο της σκηνής, η Σοφία Χιλλ, σε διάλογο με το νέο μουσικό έργο του Γιώργου Κουμεντάκη.
Μινιμαλιστική προσέγγιση, τραγικός λόγος και οι ήχοι του γιαϊλί ταμπούρ, σε ερμηνεία του Ευγένιου Βούλγαρη, και του πιάνου, σε ερμηνεία του σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Χατζή, παντρεύονται με τις καθηλωτικές φωτογραφίες του πολυβραβευμένου ακτιβιστή φωτογράφου Σεμπαστιάο Σαλγκάδο.
Η αφετηρία για την Κλυταιμνήστρα των Χατζή-Κουμεντάκη-Χιλλ
Όλα ξεκίνησαν το 2014, όταν ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Χατζής «συνάντησε» έναν σπουδαίο φωτογράφο, τον Σεμπαστιάο Σαλγκάδο και το έργο του «Africa». Η Σοφία Χιλλ, γοητευμένη από την ποιητική αλήθεια του Σαλγκάδο, την αποκωδικοποίησε μέσα σε δύο φράσεις: «Να ένας “σημερινός” Αισχύλος. Εάν κάποιος έγραφε τραγωδία σήμερα, αυτός θα ήταν ο Σαλγκάδο». Το έργο του ποιητή/φωτογράφου υπήρξε για τον σκηνοθέτη και την πρωταγωνίστρια «εργαλείο» πάνω στη μελέτη τους για τον Αισχύλο αλλά και στην έννοια του πολέμου, πηγή έμπνευσης και βαθύτερης κατανόησης της σημερινής πραγματικότητας και παραδοχής του ότι η ανθρώπινη ιστορία είναι μια διαρκής επανάληψη. Η ανθρώπινη ιστορία είναι μία ιστορία πολέμου.
Η μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη ένα μοιρολόι τόσο οικείο και καθολικό. Σαν μια μακρινή μελωδία που ακούγεται από καταβολής κόσμου.
Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Χατζής για την Κλυταιμνήστρα
«Με τη Σοφία Χιλλ και τον Γιώργο Κουμεντάκη επεξεργαστήκαμε το υλικό διαφορετικά και λέγοντας την ιστορία από τη μεριά της Κλυταιμνήστρας», δηλώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης και συνεχίζει: «Φυσικά, η Κλυταιμνήστρα είναι η αφορμή. Αυτό που μας νοιάζει είναι ο “πόλεμος”. Είναι μια «μελέτη» για τον πόλεμο. Είναι μια συνάντηση με κοινή οπτική και κοινά θέλω... Στο θέατρο όλα είναι, και πρέπει να είναι, ανοιχτά ακόμα κι όταν έχεις αποφασίσει τον “δρόμο” που θα ακολουθήσεις, γιατί το τέλος της διαδρομής δεν μπορείς να το ξέρεις. Όπως γράφει και ο Αισχύλος: “Τα μέλλοντα, στο πλήρωμα του χρόνου θα τα ακούσεις”».
INFO: «Κλυταιμνήστρα , μουσική δωματίου για ένα όργανο» των Κωνσταντίνου Χατζή, Γιώργου Κουμεντάκη, Σοφίας Χιλλ. Μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών Γερμανική Ευαγγελική Εκκλησία Αθηνών, Σίνα 66, Λυκαβηττός, 2103601614
Παραστάσεις: 25,26,27 & 28 Φεβρουαρίου 2022, στις 20:00
Διάρκεια: 70' χωρίς διάλειμμα
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ
Πληροφορίες-κρατήσεις: 6975715097, 6938756084 (15:00-19:00)
Κρατήσεις εισιτηρίων:https://www.viva.gr/tickets/theater/klytemnistra/
Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία-Διασκευή: Κωνσταντίνος Χατζής
Μουσική: Γιώργος Κουμεντάκης
Σκηνική εγκατάσταση: Σοφία Χιλλ, Κωνσταντίνος Χατζής
Έρευνα: Στέλλα Παπακωνσταντίνου
Δραματουργική επεξεργασία: Αντιγόνη Καράλη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Φιλήμονας Αδάμου
Βίντεο-Φωτογραφίες: Παντελής Μάκκας
Ερμηνεύει η Σοφία Χιλλ
Μουσικοί: Ευγένιος Βούλγαρης γιαϊλί ταμπούρ, Κωνσταντίνος Χατζής πιάνο
Το Τραγούδι της Έντα Γκάμπλερ (The Song of Hedda Gabler) σε μουσική Γιώργου Κουμεντάκη έγραψαν ο συνθέτης και ο Γιάννης Χουβαρδάς.
Η είσοδος στο χώρο της παράστασης γίνεται είτε με πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πιστοποιητικό νόσησης σε ισχύ, είτε με αρνητικό PCR72 ωρών ή rapidtest 48 ωρών.Οι εισερχόμενοι θα πρέπει να διαθέτουν μαζί τους αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας (αστυνομική ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης, διαβατήριο). Η χρήση προστατευτικήςμάσκας είναι υποχρεωτικήσε όλους τους χώρους και κατά την διάρκεια της παράστασης.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
