«Πονηρό πνεύμα» στο Εθνικό Θέατρο: Ο Γιάννης Χουβαρδάς σκηνοθετεί το έργο του Νόελ Κάουαρντ
Γυμνή από σκηνικά περιμένουμε να είναι η Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στη νέα παράσταση που ετοιμάζει ο άλλοτε καλλιτεχνικός διευθυντής του Γιάννης Χουβαρδάς. «Για να θυμίζει έναν μεταβατικό χώρο, ένα προσωρινό μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να μεθύσουν ανενόχλητοι και να ασχοληθούν με τα φαντάσματά τους, την ώρα που κάπου έξω - όχι και πολύ μακριά- σκάνε βόμβες», όπως αναφέρεται στο σημείωμα της παράστασης.
Αληθινές βόμβες, άλλωστε, έσκαγαν στο Λονδίνο την άνοιξη του 1941 τις μέρες –μόλις πέντε χρειάστηκε– που ο Νόελ Κάουαρντ έγραφε τη διάσημη μαύρη κωμωδία του στην αγγλική εξοχή αλλά και όταν οι θεατές σχημάτιζαν ουρές στο Ουέστ Εντ για να την παρακολουθήσουν, υποκρινόμενοι πως όλα πάνε καλά, πως όλα είναι όπως πριν.
Κάτι αντίστοιχο κάνουν και οι ήρωες του έργου, ο Τσαρλς και η Ρουθ. Ο γάμος τους βρίσκεται σε μόνιμη κρίση –τίποτα που δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με μια σειρά από κοκτέιλ πάρτι και γερά μεθύσια. Όταν όμως στην εξίσωση μπει ένα εκκεντρικό μέντιουμ και το ενοχλητικό φάντασμα μιας πρώην συζύγου, η κατάσταση θα πάρει την κάτω βόλτα.
Από τη μία πόνος και καταστροφή κι από την άλλη η αιώνια φόρα του ανθρώπου προς τα εμπρός, η ανάγκη μας να συνεχίσουμε πάση θυσία, η πεποίθησή μας πως η ζωή δεν σταματά ποτέ. Εστιάζοντας σ’ αυτό το δίπολο και την αντήχησή του στις μέρες μας, ο Γιάννης Χουβαρδάς αναπτύσσει ως κεντρικό άξονα της παράστασης την ιδέα ενός συνεχόμενου πάρτι.
Επί σκηνής στο κτίριο Τσίλλερ, μια ομάδα με αναγνωρισμένους ερμηνευτές, που απαρτίζουν οι Αργύρης Ξάφης, Αμαλία Μουτούση, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Αννα Μάσχα, Γιώργος Γλάστρας, Κατερίνα Λέχου, Θανάσης Δήμου και Ειρήνη Λαφαζάνη, αναλαμβάνει να ξετυλίξει τις περιπέτειες των χαρακτήρων που σκαρφίστηκε η γεμάτη χιούμορ και φλέγμα πένα του διάσημου συγγραφέα στο έργο που υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες του σε Αγγλία και Αμερική και γνώρισε αρκετές προσαρμογές ως μιούζικαλ, κινηματογραφική ταινία (1945 και 2020), ραδιοφωνική παράσταση και τηλεταινία.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
14°
