Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα για το 2021-2022 σε Κεντρική Σκηνή, Σκηνή Ωμέγα και Πολιτιστικό Κέντρο Κωσταράκος και οι φιλοξενίες.
«Πάντοτε μια αρχή είναι αναζωογονητική. Κρύβει ελπίδες, θρέφει όνειρα, δίνει δύναμη. Με αυτό το συναίσθημα και με τη νέα θεατρική χρονιά να απλώνεται μπροστά μας, σας παρουσιάζουμε το καλλιτεχνικό πρόγραμμά μας για το 2021-22. Βέβαια, στον απόηχο του προηγούμενου μεταιχμιακού διαστήματος, νιώθουμε μουδιασμένοι σωματικά και ψυχικά αλλά η ανάγκη να δράσουμε, να συνεχίσουμε, μας δίνει όλο το πείσμα που χρειάζεται για να υλοποιήσουμε τους στόχους μας». Με αυτά τα λόγια προλόγισε την παρουσίαση του προγράμματος του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιάο Καλλιτεχνικός Διευθυντής, Λευτέρης Γιοβανίδηςκαι συνέχισε λέγοντας: «Στο ΔΘΠ, με μια δυνατή ομάδα καλλιτεχνών εγκαινιάσαμε τον Σεπτέμβριο τη διακαλλιτεχνική πλατφόρμα ΠΕΙΡΑΙΑΣ ARTPORT και από τις 15 Οκτωβρίου ξεκινάμε το θεατρικό μας πρόγραμμα, με παραστάσεις στην Κεντρική Σκηνή και στο νέο μας απόκτημα, τη Σκηνή Ωμέγα. Μια νέα περίοδος ανοίγεται μπροστά μας, ένα νέο πρόγραμμα, με προκλήσεις και συναντήσεις που ευχόμαστε να λειτουργήσουν αναζωογονητικά στη ζωή όλων».
Το Μινόρε Βαγγέλης Γκούφας - Φώτης Μεσθεναίος
Σκηνοθεσία Τάκης Τζαμαργιάς
Ένας νεαρός με μόνη περιουσία ένα «ζητιανόξυλο», το μπουζούκι του, φτάνει φυγάς από τη Σύρο στον Πειραιά. Ο ρεμπέτης ξάδερφός του και η κομπανία του τον υποδέχονται. Μια δυναμική Σμυρνιά κι ο τεκές της τον αγκαλιάζουν. Η θρυλική τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ μεταφέρεται στη σκηνή του ΔΘΠ. Ένα μουσικοθεατρικό οδοιπορικό μέσα στα σκοτάδια και τους καπνούς του Πειραιά του ‘30, για τους ρεμπέτες, τους ανυπότακτους, τους ανθρώπους του περιθωρίου, που λυτρώθηκαν μέσα από τη μουσική τους και την έφεραν από «την υπόγεια την ταβέρνα» στα σαλόνια, στις καρδιές μας, στα χείλια μας.
Υπάρχει, λένε, μια αιώνια μάχη του καλού με το κακό, του φωτός με το σκοτάδι, του θεού με τον διάβολο. Κοιτάζοντας λίγο πιο βαθειά, μια είναι η μάχη, αυτή του εαυτού με τον εαυτό. Το 1979 ο Πήτερ Σάφερ, χρησιμοποιώντας έναν μύθο, που διέρρευσε στην Ευρώπη στα μέσα του 19ου αιώνα, για τη δολοφονία του Μότσαρτ από τον σύγχρονό του συνθέτη Αντόνιο Σαλιέρι, δημιούργησε ένα από τα διασημότερα και σημαντικότερα θεατρικά έργα της σύγχρονης δραματουργίας. Το Αμαντέους ανεβαίνει στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά με τη μουσική του Μότσαρτ να ερμηνεύεται ζωντανά επί σκηνής για πρώτη φορά, από ένα κουιντέτο εγχόρδων, σε πρωτότυπες μεταγραφές των έργων του συνθέτη.
Το μυθιστόρημα της Διδώς Σωτηρίου «Ματωμένα Χώματα «αποτελεί μια πολύ σημαντική στιγμή για την ελληνική λογοτεχνία αλλά και μια σπουδαία κληρονομιά, καθώς αναφέρεται στη ζωή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και στη Μικρασιατική Καταστροφή. Στιγμές αδικίας, προδοσίας, εκμετάλλευσης και στυγνής βαρβαρότητας περνούν καταιγιστικά στο ανάγνωσμα, καθώς και στιγμές βαθιάς φιλίας, κατανόησης και αγάπης. Μια παράσταση για τον άνθρωπο σε οριακές καταστάσεις, όταν ζει πλάι στο θάνατο με τη θέα του αίματος στο χώμα. «Θηρίο είν’ ο άνθρωπός» λέει η συγγραφέας μέσα από τον ήρωα της καθώς αναρωτιέται για τα άκρα της ανθρώπινης φύσης: ένα θέμα διαχρονικό και δυστυχώς παγκοσμίως επίκαιρο.
Το Δημοτικό θέατρο Πειραιά δημιουργεί μια νέα σκηνή, τη Σκηνή Ωμέγα, στην καρδιά του ιστορικού θεατρικού οικοδομήματος. Η είσοδος στην σκηνή θα γίνεται από την πλαϊνή πλευρά του θεάτρου, επί της Αγίου Κωνσταντίνου. Tη φετινή σεζόν, άξονας των έργων που παρουσιάζει είναι η ελληνική δραματουργία.
Τα εγκαίνια της Σκηνής Ωμέγα θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου.
Μια προσωπική εξομολόγηση του ίδιου του ήρωα – που σύμφωνα με το συγγραφέα πρόκειται για πραγματικό πρόσωπο -αποκαλύπτει στο σύγχρονο θεατή τις λιγότερο ένδοξες και λαμπερές πτυχές της περιόδου του 1821,συστήνοντας του τα πρόσωπα που η Ιστορία παραμερίζει: τους αντί-ήρωες. Η διαχρονικότητα του αντί - ήρωα είναι αυτή που καθιστά το έργο πιο επίκαιρο από ποτέ. Τι έχει να μοιραστεί ο «μέσος άνθρωπος» της Επανάστασης; Ένας άνδρας καθημερινός, απλός, σαν τους περισσότερους από εμάς: ταυτόχρονα δειλός και θαρραλέος, δυνατός και ασθενικός, μεγαλόψυχος και εγωιστής, φοβισμένος και επιζών, φιλόδοξος και άδοξος.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης, Θεατρική προσαρμογή: Μανώλης Μαυροματάκης. Το έργο της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου ολοκλήρωσε η Όλγα Μπρούμα. Στο ρόλο του Λουκή Λάρα, ο Μανώλης Μαυροματάκης.
*Παράλληλα με την παράσταση θα λειτουργεί έκθεση αφιερωμένη στον Δημήτριο Βικέλα, σε συνεργασία με τη Βιβλιοθήκη της Βουλής και υπό την αιγίδα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Πειραιά. Η καλλιτεχνική επιμέλεια είναι του εικαστικού και σκηνογράφου Γιάννη Μετζικώφ. Την επιστημονική επιμέλεια - συντονισμό υπογράφουν ηΈλλη Δρούλια και η Μαρία Βλασσοπούλου.
Μια τρυφερή ιστορία στην Αθήνα του σήμερα, που φέρνει κοντά ένα κορίτσι από τη Ρουμανία, που έχει μεταναστεύσει με τους γονείς της στην Ελλάδα, και ένα αγόρι από την Ελλάδα, που οι γονείς του έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Τα δύο αυτά «φωτεινά» πλάσματα, ο «Φώτης» και η «Λουμνίτσα» (Φωτεινή στα ρουμάνικα) μοιράζονται το ίδιο «σκοτάδι» καθώς γνωρίζουν καλά τι σημαίνει να νιώθεις μόνος, ξένος και διαφορετικός. Μοιράζονται επίσης τα ίδια όνειρα, καθώς γνωρίζουν καλά πόσο αναγκαίο είναι το όνειρο για να αντέξει κανείς τη ζωή. Η μοίρα θα τους «δέσει» για πάντα με έναν γλυκό και παράξενο τρόπο. Το Lamington του Βαγγέλη Δουκουτσέλη ξεχώρισε στο διαδικτυακό σεμινάριο Θεατρικής Γραφής του ΔΘΠ στο πλαίσιο των δράσεων Μόνοι μαζί.
Amalia melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων. Ένα ζωντανό έκθεμα φυσικής και πολιτικής ιστορίας Ζωή Χατζηαντωνίου Σκηνοθεσία Ζωή Χατζηαντωνίου
Η γέννηση ενός απογόνου και η παλιγγενεσία ενός έθνους. Η γονιμότητα ως καθήκον απέναντι σε έναν λαό και η στειρότητα ως σύμβολο απόλυτης αποτυχίας. Πόσα φυτά να φυτέψει κανείς για να καλοπιάσει το σύμπαν και να τον λυπηθεί; Η γυναίκα ως αξιοθέατο, ως πεδίο πειραματισμού, ως freak, ως αφύσικο ον που αδυνατεί να αναπαράξει το είδος της και να διεκπεραιώσει την ύψιστη αποστολή της. Αν ήταν φυτό, σίγουρα θα της έδιναν το όνομα Amalia melancholia. “Ελπίζω κάποτε η ιστορία να μου δώσει τον τίτλο της βασίλισσας των φοινίκων” γράφει η Αμαλία, όταν είχε αρχίσει να κουράζεται από τις προσπάθειες, τους πειραματισμούς και τις θεραπείες στην οποία την υπέβαλαν γιατροί, επιστημονικοί σύμβουλοι, σκιντζήδες και ιατροσοφιστές. Από το όραμα, την επιμονή και κυρίως την αγάπη, γεννήθηκε τελικά ένα παιδί, ένας Κήπος. Οι φοίνικες του είδους Washingtonia filifera, που έφερε στην Ελλάδα για τον Κήπο, τον σημερινό Εθνικό, ήταν οι αγαπημένοι της. Της θύμιζαν αρχαιοελληνικούς κίονες. Η Washingtonia είναι το μόνο είδος φοίνικα που δεν προσβάλλεται από ασθένεια. Πεθαίνει από γεράματα, όταν συμπληρώσει τα 200 χρόνια ζωής.
Συντελεστές: Σύλληψη - Έρευνα - Σκηνοθεσία: Ζωή Χατζηαντωνίου. Δραματουργική συνεργασία: Λουίζα Αρκουμανέα. Επιστημονική συνεργάτες: Χρήστος Καραγεώργος (βιολόγος), Αγγελική Πούλου (θεωρητικός της τέχνης). Ερμηνεία: Έμιλυ Κολιανδρή κ.α. Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠΠΟΑ.
1/4 – 22/5/22
Αριστερόχειρες Νεφέλη Μαϊστράλη
Ομάδα 4Frontal
Ένας Κοινοτάρχης που κρατάει βίτσα και μιλάει με «νι» και «λι», μια απροσάρμοστη Τρόφιμος που της αρέσει να τρέχει, μια Βασίλισσα με γούνα και υπαρξιακές αγωνίες, ένας Χωροφύλακας που σιχαίνεται το κρύο και σέρνει τα πόδια του, ένας Καθηγητής που λατρεύει τα τσιτάτα, ένας Αριστερόχειρας υποψήφιος στη Σχολή Αξιωματικών που δεν λέει το «ρ», ο Ντιμίτρι ή Δημήτρης, ένας ερωτευμένος Πολυτεχνίτης που πήγε από την Κόνιτσα στην Τασκένδη, συνομιλούν και διεκδικούν τη θέση τους στην Ιστορία. Το έργο αντλεί την έμπνευσή του από τις «Παιδοπόλεις», τα αμφιλεγόμενα ιδρύματα που ίδρυσε η Βασίλισσα Φρειδερίκη κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου πολέμου καθώς και από ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης. Παίζουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Ελένη Κουτσιούμπα, Χάρης Κρεμμύδας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Πάνος Τοψίδης. Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠΠΟΑ.
ΦΙΛΟΞΕΝΙΕΣ
27/10 - 27/11/21
Έγκλημα και Τιμωρία Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι Σκηνοθεσία Όλια Λαζαρίδου Σκηνή Ωμέγα
Το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ίσως του σπουδαιότερου ‘προφήτη’ του 20ου αιώνα Η θεατρική διασκευή των MarilynCampbell και CurtColumbus αναφέρεται στη σχέση των τριών βασικών προσώπων: του Ρασκόλνικοφ, του Πορφύρη και της Σόνια, με επίκεντρο τον Ρασκόλνικοφ. Εκείνος είναι που ενσαρκώνει το πνεύμα και τα προβλήματα της εποχής του. Δεν αρκεί μόνο να ομολογήσει το έγκλημά του για να λυτρωθεί, πρέπει να δει το φως μέσα του για να τολμήσει να ομολογήσει στον εαυτό του την πίστη του. Αυτή την πορεία προς το φως ιχνηλατεί η παράσταση εστιάζοντας στη σύγκρουση που φέρνουν τα γεγονότα στην ψυχή του ήρωα, με μια κινηματογραφικής αντίληψης αισθητική που παραπέμπει στην εποχή των ασπρόμαυρων ταινιών.
Συντελεστές: Διασκευή: MarilynCampbell και CurtColumbus. Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας. Σκηνοθεσία: Όλια Λαζαρίδου. Παίζουν: Νικόλας Μίχας, Κωνσταντίνος Μπλάθρας, Χριστίνα Τασκασαπίδου. Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠΠΟΑ.
Το ΔΘΠ γίνεται χώρος συνάντησης για τις ερασιτεχνικές ομάδες του Πειραιά και στηρίζει τη συνεργασία μαζί τους παρουσιάζοντας το έργο «Βαβυλωνία» του Δημητρίου Κ. Βυζάντιου. Πρόκειται για ένα έργο διαχρονικό που μολονότι γράφτηκε το 1836, διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Μας μεταφέρει στο Ναύπλιο το 1827, μετά την αναγγελία της νίκης των συμμαχικών δυνάμεων στο Ναυαρίνο. Μια συντροφιά Ελλήνων από διάφορες γεωγραφικές περιοχές γιορτάζουν την Απελευθέρωση, η διαφορά των διαλέκτων τους όμως δημιουργεί παρεξηγήσεις και συγκρούσεις.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Γιώργος Χουλιάρας. Συμμετέχουν ηθοποιοί από τις ερασιτεχνικές ομάδες της πόλης του Πειραιά
18-19-20/12/21
Το θαλασσοπούλι, η αχιβάδα και το ψάρι Εθνικό θέατρο Κίνας Κεντρική Σκηνή
Μια παραβολή για την αγάπη, τη φιλία και την αλληλεγγύη με τη μη-λεκτική γλώσσα της παντομίμας.Υπάρχει ένα κινέζικο ιδίωμα που λέει, «όταν το θαλασσοπούλι και η αχιβάδα τσακώνονται, ο ψαράς θα το εκμεταλλευτεί». Τι γίνεται όμως όταν είναι καλοί φίλοι ή όταν τσακώνονται οι ψαράδες; Στη δική μας ιστορία ο ψαράς έχει μια δύστροπη γυναίκα και άρα όταν τσακώνεται το ζεύγος, το θαλασσοπούλι και η αχιβάδα καταφέρνουν να δραπετεύσουν. Τα μικρά ψαράκια, νιώθουν ανακούφιση, η ειρήνη έχει επιστρέψει στο ποτάμι.
23 & 30/3 - 6 & 13/4/22
Η σούβλα, το πτώμα, το μαύρο αρνί Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς Ιρλανδέζικα παραμύθια Σκηνή Ωμέγα
Μια σκηνική κατασκευή για φωνή, ακορντεόν και κρουστά, που αξιοποιεί ως πρώτη ύλητα - γεμάτα απλότητα και μουσική - Ιρλανδέζικα παραμύθια του Γέιτς. Η παράσταση αξιοποιεί τις τεχνικές του σύγχρονου μουσικού θεάτρου και τη λανθάνουσα προσωδία των ελληνικών ως πηγή μελωδιών.
Το Block 15, το νέο έργο της ‘Ελενας Τριανταφυλλοπούλου που γράφτηκε ειδικά για την παράσταση, καταπιάνεται με την ιστορία της φυλακής του Χαϊδαρίου, του μεγαλύτερου στρατοπέδου συγκέντρωσης στην κατεχόμενη Ελλάδα. Το Block 15 είναι για την Ελλάδα ένας χώρος αντίστοιχος με τα στρατόπεδα Άουσβιτς, Μαουτχάουζεν και Νταχάου, τα οποία σχεδόν αμέσως μετά τη συντριβή των δυνάμεων του φασιστικού άξονα ανακηρύχθηκαν ιστορικά μνημεία. Στόχος της παράστασης είναι να προτάξει ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας ως αφορμή για αναστοχασμό πάνω στην ιστορία κάθε ανθρώπου που βασανίζεται και εκτοπίζεται.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μωραϊτης. Δραματουργία-Σκηνικά – Κοστούμια: Ομάδα Sarkha. Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας. Επιστημονική συνεργάτιδα - έρευνα: Ιωάννα Βαλσαμίδου. Παίζουν: Αλεξάνδρα Καζάζου, Άλκηστις Νικολαΐδη, Ρόζα Προδρόμου, Χάρης Τζωρτζάκης. Η παράσταση επιχορηγείται από το YΠΠOA.
13/12/21 – 4/1/22
Μήδεια Ευριπίδης
Το ψυχολογικό κλίμα της Μήδειας είναι το μίσος. Ο εφιάλτης που πυροδοτεί τον πυρήνα του έργου γεννιέται στο επίπεδο του κρεβατιού και του προδομένου έρωτα, το ωμό υλικό του όμως ορμάται από πολύ πιο πολύπλοκες καταστάσεις και έννοιες. Στόχος της παράστασης είναι να ανιχνεύσει τον μηχανισμό που πυροδοτεί την έκρηξη των δυνάμεων του θανάτου, ενάντια σε κάθε λογική, σε κάθε ανάχωμα που στήνει ο πολιτισμός απέναντί τους. Εν τέλει, να τονίσει τον φόβο που εκφράζει ο Ευριπίδης και που διαπερνά και τη δική μας εποχή: τον φόβο αφανισμού της ζωής.
Το ΔΘΠ εμπλουτίζει και φέτος το πρόγραμμά του με κύκλους παράλληλων δράσεων. Στο πρόγραμμα θα ενταχθούν οι Μουσικές Δευτέρες, το Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής και Χορού, Εκθέσεις εικαστικών και Διαλέξεις. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα ανακοινώνεται και θα ανανεώνεται στην ιστοσελίδα του ΔΘΠ.
Το ΔΘΠ επιχορηγείται από το Δήμο Πειραιά, την Περιφέρεια Αττικής και το ΥΠ.ΠΟ.Α.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
© Alex Kat
