Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ακύλλας Καραζήσης, Αντώνης Ανισέγκος στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ: Ξεκίνησε η προπώληση για το «Ο Κολοκοτρώνης ατενίζει το μέλλον»
Η παράσταση, που αποτελεί ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ σε μια ομάδα αναμφισβήτητα υψηλού καλλιτεχνικού προφίλ, διοργανώνεται στο πλαίσιο των εορτασμών για την επέτειο των 200 χρόνων από την κήρυξη του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα του 1821. Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκίνησε σήμερα. Η παραγωγή πραγματοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της ΕΛΣ αφιερωμένο στην Ελληνική Επανάσταση. Ένα πολυσχιδές πεδίο διαρκούς κριτικής και αυτοκριτικής. Με αυτό τον τρόπο προσεγγίζεται η Ελληνική Επανάσταση στη νέα παράσταση των Μιχαήλ Μαρμαρινό και Ακύλλα Καραζήση και Αντώνη Ανισέγκο με τίτλο «Γυναίκες προετοιμάζονται για την επανάσταση κι εγώ, κάτι θα σκέφτομαι» που έρχεται στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στις 9,10,14,15 και 16 Οκτωβρίου 2021.
Η παράσταση, που αποτελεί ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ σε μια ομάδα αναμφισβήτητα υψηλού καλλιτεχνικού προφίλ, διοργανώνεται στο πλαίσιο των εορτασμών για την επέτειο των 200 χρόνων από την κήρυξη του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα του 1821. Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκίνησε σήμερα. Η παραγωγή πραγματοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της ΕΛΣ αφιερωμένο στην Ελληνική Επανάσταση.
Οι συντελεστές, μέσα από μια θεατρική γλώσσα όπου τα μέσα της σκηνής και του ήχου διαπλέκονται σε απρόσμενους και νεωτερικούς συνδυασμούς, επιδιώκουν να παρουσιάσουν τη σημασία της Ελληνικής Επανάστασης και να προτείνουν μια σκηνική ανάγνωση που διαπραγματεύεται το θέμα «με παιγνιώδη, ποιητικό αλλά και ιστορικά τεκμηριωμένο τρόπο».
Η Επανάσταση του 1821 συχνά μεταφράστηκε και ως η αρχή των δεινών του νέου ελληνικού κράτους. Η κριτική στο εθνικό αφήγημα που σχετίζεται με τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, υπήρξε μέρος της ίδιας της διαδικασίας διαμόρφωσής του. Αρχίζοντας από τους ήρωες της Επανάστασης, πολλοί από τους οποίους γνώρισαν τη χλεύη και την καταδίκη κατά τη διάρκεια της ζωής τους, και προχωρώντας στις διαμάχες ανάμεσα στις φατρίες και τις αντιπαλότητες των μεγάλων δυνάμεων, η Επανάσταση δεν υλοποιήθηκε από ένα ενιαίο και αδιαίρετο μέτωπο. Υπήρξε συνισταμένη πολλών και διαφορετικών προσεγγίσεων που οδήγησαν σε αντίστοιχες αφηγήσεις.
Η κριτική προς τον αντίπαλο, τον Άλλο, τον συνοδοιπόρο, είναι συστατικό κομμάτι του νέου ελληνικού κράτους. Η ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ στους σκηνοθέτες/ερμηνευτές και τους συνεργάτες τους στοχεύει να τονίσει «αυτή την αγωνιστική όσο και ανταγωνιστική διάσταση της Επανάστασης και της υποδοχής της στη διαχρονία της νεότερης Ελλάδας». Το νέο αυτό εγχείρημα χαρακτηρίζεται ως ένα υπόδειγμα τολμηρό, διαφορετικό και δημιουργικό, το οποίο «αναπτύσσεται ανασύροντας βιώματα από τα τεκμήρια του παρελθόντος». Πρόκειται για βιώματα ανθρώπων πεθαμένων και χαμένων ανθρώπινων συνόλων που δεν μπορούν να πάρουν ζωή και ανάσα παρά μέσα από την ερμηνευτική τους ανασύσταση.
Συγκεκριμένα, οι δημιουργοί δίνουν, εδώ και τώρα, μια μαρτυρία για πρόσωπα, συμβάντα, τόπους και χρόνους μακρινούς. Δηλαδή, συγκεντρώνουν στη σκηνή «φέτες ζωής» που έρχονται από άλλοτε και εκπροσωπούνται στο σκηνικό παρόν. Αναδεικνύουν επιτυχημένες και αποτυχημένες απόπειρες συνάντησης με το παρελθόν και παραθέτουν στη σκηνή τις ανακαλύψεις των «ανασκαφών» τους. Αντιμετωπίζουν τα υλικά τους ως σκίτσα ή μισοτελειωμένους πίνακες ζωγραφικής που απαιτούν την επέμβαση των ζωντανών συμμετεχόντων για να τα συμπληρώσουν, να τα σχολιάσουν και να τους δώσουν νόημα. Τα παρόντα πρόσωπα, με τις φωνές, τα σώματα και την ύπαρξή τους επιχρωματίζουν όσα αποκαλύπτονται, διατυπώνοντας τη δική τους εκδοχή για τη γενεαλογία του παρόντος.
Το έργο έχει δημιουργηθεί από σκέψεις και ιδέες, αφηγήσεις και τραγούδια, ποίηση, χορό και ζωγραφική, πρόσωπα και σώματα από το φως και τον ήχο, από όσα εκφέρονται και όσα δείχνονται. Ακόμα μια ιδιαιτερότητα είναι ότι η παράσταση –μεταξύ άλλων–χρησιμοποιεί και κείμενα της εποχής ως τεκμήρια μιας «πολύγλωττης» πραγματικότητας. Πρόκειται για ένα «άτακτο και πολύ πλούσιο υλικό, γραμμένο σε κάθε είδους διάλεκτο ή και γλώσσα, που μοιάζει να αποτελεί την άμεση, συγχρονική αντίδραση στα ιστορικά συμβάντα».
Ο Αντώνης Ανισέγκος, ο οποίος υπογράφει τη μουσική σύνθεση, στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης δοκίμαζε συνεχώς καινούριες ιδέες στο πιάνο και τα ηλεκτρονικά όργανα, καλούμενος να «αντι-δράσει» αυτοσχεδιαστικά στα επί σκηνής γενόμενα. Ο ίδιος αναφέρει: «Ο ρόλος της μουσικής στην παράσταση είναι κάτι που ανακαλύπταμε κάθε μέρα εκ νέου, ακολουθώντας πάντοτε την αφήγηση και το περιεχόμενο. Στην περίπτωσή μας, είχαμε ένα πολύ φορτισμένο, σύνθετο και τεράστιο θέμα. Η μουσική της παράστασης επικεντρώνεται μάλλον στις ψυχολογικές και συναισθηματικές του πτυχές. Ταυτόχρονα, συνομιλεί με τη μουσικότητα και τον εσωτερικό ρυθμό των ηθοποιών. Η συνεργασία με τους σκηνοθέτες, όπως και με τους ηθοποιούς της παράστασης, ήταν ιδανική. Ο χώρος των προβών μας ήταν νοερά στρωμένος με κόκκινο χαλί – ήμασταν όλοι καλεσμένοι να συμβάλουμε στη δημιουργία του έργου, να δοκιμάσουμε τις ιδέες μας. Ο καθένας μας είχε τη δυνατότητα να επηρεάσει την εξέλιξη μιας σκηνής. Άλλες ιδέες γεννήθηκαν στα διαλείμματα, στα οποία απλώς “τζαμάραμε”. Στο τελικό στάδιο, οι δύο σκηνοθέτες συνέθεσαν μία αφήγηση από το επεξεργασμένο υλικό».
Όσον αφορά τη μέθοδο της παράστασης, στην οποία οι επιμέρους ιστορίες αντιπαρατίθενται στην αφήγηση της επίσημης Ιστορίας, οι σκηνοθέτες Μιχαήλ Μαρμαρινός και Ακύλλας Καραζήσης, που υπογράφουν επίσης τη δραματουργία, σημειώνουν: «Η αποστροφή για την επίσημη Ιστορία είναι στοιχειώδης. Η εκπαίδευση και τα εθνικά αφηγήματα έχουν φροντίσει γι’ αυτό. Αντίθετα, η δίψα για προφορικές ή γραπτές αφηγήσεις, παραλειπόμενα, τεκμήρια, με δυο λόγια για τη θραυσματική Ιστορία, τις ιστορίες, είναι τεράστια. Αυτό είναι το υλικό και ο τρόπος μας. Να ανοιχτεί η Ιστορία στη μυθοπλασία. Να λειτουργήσει απενοχοποιημένα ως ψυχοτρόπο, που μας μεταφέρει (σχεδόν σωματικά) έξω απ’ τον φράχτη της αυτονόητης και αυτοεπιβεβαιούμενης πρόσληψης. Ενδυόμενοι τα λόγια και τα ρούχα των ηρώων και των συγγραφέων, προσπαθούμε (κάποιες φορές αδέξια, άτολμα) να εξερευνήσουμε τη δυνατότητα μιας λαθραίας εισόδου στη ρίζα της εντύπωσης, στο σημείο όπου το παρελθόν γίνεται ένα διευρυμένο παρόν. Αυτό αρκεί. Για μας, για την Ιστορία, για το θέατρο».
ΥΓ. Και κάτι για την αναπνοή τους: Στην άκρη ν’ άκρη επήγαινα, στην άκρη στο ποτάμι/ Βρίσκω του Νάσου τα μαλλιά, του Νάσου το κεφάλι/ Μες στη μποδιά μ’ τα μάζευα — Μαλλιά, πού ’ν’ το κεφάλι σας, πλεξούδια το κορμί σας; — Μαύρα πουλιά το πήρανε (κλέφτικο).
Info: Πρώτη παρουσίαση / Ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ. Ο Κολοκοτρώνης ατενίζει το μέλλον Γυναίκες προετοιμάζονται για την επανάσταση κι εγώ, κάτι θα σκέφτομαι. Σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ακύλλας Καραζήσης, Δραματουργία Ακύλλας Καραζήσης, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Μουσική Αντώνης Ανισέγκος, Σκηνικό, Κέννυ ΜακΛέλλαν, Κοστούμια Κάτριν Κρούμπαϊν, Σχεδιασμός φωτισμών Αλέκος Αναστασίου. Ερμηνευύουν Λάμπρος Γραμματικός, Ακύλλας Καραζήσης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Έκτορας Λυγίζος, Ηλέκτρα Νικολούζου, Μάριος Σαραντίδης, Μαρία Σκουλά, Guest: Μιχαήλ Μαρμαρινός, Συμμετέχει η Μαίρη Καραζήση, Αντώνης Ανισέγκος πιάνο, ηλεκτρονικά.
Τιμές εισιτηρίων 15,20€. Φοιτητικό 10€, Προπώληση: ticketservices.gr, Ταμεία της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (2130885700, καθημερινά 09.00-21.00) και τα Καταστήματα Public. Βάσει των από 16/7/2021 οδηγιών ασφαλούς διεξαγωγής ζωντανών θεαμάτων, ακροαμάτων και λοιπών παραστατικών τεχνών σε κλειστούς χώρους, σημειώνεται ότι: -Οι θεατές θα πρέπει να επιδεικνύουν στην είσοδο είτε πιστοποιητικό πλήρους εμβολιασμού είτε πιστοποιητικό νόσησης (εκδίδεται 30 μέρες μετά τον πρώτο θετικό έλεγχο και ισχύει έως 180 μέρες μετά από αυτόν) – Η πληρότητα της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ ορίζεται στο 85% – Ισχύουν όλα τα μέτρα για την αποφυγή συνωστισμού στην είσοδο και την έξοδο των θεατών, δεν προβλέπεται διάλειμμα, ενώ η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική στην είσοδο, την έξοδο και καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης – Για αναλυτικές πληροφορίες εδώ
9,10,14,15,16/10 2021. Ώρα έναρξης 20.30 (Κυριακή: 19.00)
Ο πρώην γιατρός που αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, οι πετυχημένες παραστάσεις, οι διακρίσεις και το νέο του έργο στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
9°
