Η Διαδικτυακή δράση της Ζωή Χατζηαντωνίου «Amalia Melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων» στο πλαίσιο του «Μετακίνηση 7» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Οι ουασιγκτώνιες (washingtonia) είναι το μοναδικό είδος φοίνικα που δεν προσβάλλεται από ασθένεια. Πεθαίνει από βαθιά γεράματα αφού συμπληρώσει τα 200 χρόνια ζωής.
Η βασίλισσα Αμαλία, η πρώτη βασίλισσα της Ελλάδας τις λάτρευε. Της θύμιζαν ελληνικούς κίονες γι αυτό τις έφερε στην Ελλάδα, για να ομορφύνει το μοναδικό παιδί που έκανε, τον σημερινό εθνικό κήπο.
Η Αμαλία, αν δεν ήταν βασίλισσα, θα γινόταν ίσως αντικείμενο μελέτης σε μάθημα ανατομίας ή νούμερο σε τσίρκο. Θα θεωρείτο τέρας, ένα φρικιό κι ένας κακός οιωνός για τη λαμπρή επανεκκίνηση του ελληνισμού, αν γινόταν γνωστή η αφανής ανατομική δυσπλασία, στην οποία σύγχρονες ιατρικές μελέτες αποδίδουν την ατεκνία της. Αν ήταν φυτό, σίγουρα θα την ονόμαζαν "Αmalia melancholia". Η ίδια ευχήθηκε να της δώσει η ιστορία τον τίτλο της βασίλισσας των φοινίκων.
Στη δική της «Μετακίνηση 7», η Ζωή Χατζηαντωνίου περιπλανιέται σε μέρη της Αθήνας με τα οποία είχε συνδεθεί η Αμαλία. Στη νέα της δουλειά με τίτλο «Amalia Melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων» εξετάζει το φυσικό πρόσωπο Αμαλία και επιχειρεί μια ανατομία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και συνθέτει ένα οπτικοακουστικό έκθεμα φυσικής και πολιτικής ιστορίας.
Αναζητά να δει την πόλη με τα δικά της μάτια. Σκέψεις της Αμαλίας, όπως τις έγραψε η ίδια σε επιστολές προς τον πατέρα της, αναδύονται συνειρμικά, ή και όχι. Η φύση στην καρδιά της πόλης, με τη μορφή φυτών και ζώων, είναι εκεί για να μνημονεύει την αρχή, την αφετηρία, το παν. Η Αμαλία των μαθητικών μας χρόνων, δεν είναι πια μια φτηνή γαλάζια φούστα από φόδρα κι ένα βυσσινί ζακετάκι με χρυσά σιρίτια. Αποκτά υπόσταση, γίνεται σώμα, παίρνει μορφή. Έχει πρόσωπο, και δυο βουρκωμένα μάτια.
(Στο βίντεο ακούγονται αποσπάσματα από τις Ανέκδοτες επιστολές της Βασίλισσας Αμαλίας στον πατέρα της, 1836-1853, Βάνα και Μίχαελ Μπουσέ, Εκδόσεις Εστία)
Ιnfo: Η «Μετακίνηση 7/ Κάνε τη διαδρομή που ονειρεύεσαι» είναι μία διαδικτυακή δράση του ΔΘΠ σε συνεργασία με τον Παντελή Μάκκα σε καλλιτεχνική επιμέλεια Ζωής Χατζηαντωνίου, στην οποία 7 καλλιτέχνες προτείνουν μία εναλλακτική διαδρομή με τελικό προορισμό τη θεατρική σκηνή. Με αυτή τη δράση οι καλλιτέχνες απαντούν με τον τρόπο τους στα ερωτήματα της εποχής της πανδημίας: Πώς αντιπαρέρχεται κανείς τα εμπόδια; Πώς συνεχίζει να δημιουργεί σε αυτήν την ιδιάζουσα συνθήκη που αποκλείει τα σύνολα, την ομαδική δουλειά και βασικά τη συνάθροιση για λόγους Τέχνης;
Ζωή Χατζηαντωνίου "Amalia Melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων" από 29 Δεκεμβρίου στο dithepi.gr
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
