Σπ. Πούλης, Στ. Νικολαΐδης, Σπ. Σπαντίδας, Μ. Κουρεντή γράφουν για την παράσταση «Δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω» που ξεκινάει περιοδεία στις 7 Ιουλίου
Ένας κουφός. Ένας τυφλός. Ένας μουγκός. Πολλοί θεατές που τα τελευταία χρόνια στηρίζουν την παράσταση. Αμέτρητοι ήχοι από γέλια και χειροκροτήματα. Σπύρος Πούλης, Σπύρος Σπαντίδας, Σταύρος Νικολαΐδης και Μυριέλλα Κουρεντή λίγο πριν ξεκινήσει η περιοδεία του «Δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω» γράφουν στην ATHENS VOICE για την παράστασή τους και τις δυσμενείς συνθήκες κατά τη διάρκεια των οποίων ξεκινάω το ταξίδι τους.
«Δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω»: Οι συντελεστές μιλούν για την παράσταση λίγο πριν την περιοδεία τους
Σπύρος Πούλης
«Δεν ακούω, δε βλέπω, δε μιλάω» αυτή η θεότρελη κωμωδία ξεκίνησε το ταξίδι πριν από 24 χρόνια. Το έργο είναι εμπνευσμένο από έναν ινδικό μύθο. Το θεατρικό έργο το έγραψε ο δάσκαλός μας ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, ανέβηκε στο θέατρο Victoria όπου παίχτηκε για μία σεζόν, μετά από δύο χρόνιαανέβηκε στο θέατρο Αθηνά και στο θέατρο ΜΕΛΙ, το ξανανεβάσαμε μετά από 10 χρόνια ξανά το 2010 στο θέατρο ΑΘΗΝΑ όπου παίχτηκε για αρκετές σεζόν. Ανεβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τρεις άνθρωποι οι οποίοι έχουν κάποια προβληματάκια, ο ένας δεν ακούει, ο άλλος δε βλέπει και ο άλλος δε μιλάει είναι φίλοι και συγκάτοικοι. Έχουν τις δουλειές τους και ξαφνικά ερωτεύονται την ίδια γυναίκα.
Μετά απ΄ αυτό η αρμονική συνύπαρξη διαλύεται και ο καθένας προσπαθεί να την κερδίσει για τον εαυτό του μέσα από τρομερά αστείες καταστάσεις. Νομίζω πως η μεγάλη επιτυχία του έργου βασίζεται στο ότι καμία παράσταση δεν είναι ποτέ ίδια με την προηγούμενη γιατί βασίζεται πολύ στον αυτοσχεδιασμό. Ένας κουφός μπορεί να ακούει ό,τι θέλει, ένας τυφλός να βλέπει ό,τι θέλει και ένας μουγκός να λέει αυτά που θέλει. Έχω την εντύπωση ότι όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας θα το θέλαμε αυτό: να ακούμε, να βλέπουμε και να λέμε ό,τι θέλουμε. Το έργο ανεβαίνει ξανά φέτος μετά από πέντε χρόνια για να πάει περιοδεία σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας έχοντας μια δύσκολη αποστολή να κάνει. Το κοινό να ξεχαστεί για δυο ώρες και να περάσει όμορφα, γιατί ο κόσμος έρχεται από μια μεγάλη δοκιμασία. Την πανδημία. Εγώ μαζί με το Σπύρο Σπαντίδα είμαστε σε όλα τα ανεβάσματα του έργου. Φέτος στην παρέα προστέθηκαν δυο νέα πρόσωπα: ο Σταύρος Νικολαΐδης και η Μυριέλλα Κουρεντή, δυο εξαιρετικοί ηθοποιοί που έδωσαν νέα ώθηση στο έργο. Υποσχόμαστε για δυο ώρες πολλά γέλια. Μακάρι να μπορούσαμε να σας κάνουμε να γελάτε για πάντα, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε μάγοι, ηθοποιοί είμαστε».
Σταύρος Νικολαΐδης
«Το "Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω" είναι μία παράσταση που είχα δει πριν χρόνια και μικρό παιδί όπως ήμουν τότε θαύμαζα τους μεγάλους πρωταγωνιστές και ονειρευόμουν να βρεθώ κι εγώ κάποτε στη θέση τους. Χαχαχαχα, χωρίς πλάκα όμως τώρα, είχα γελάσει τόσο πολύ που πραγματικά είναι από τις δουλειές που είχα ζηλέψει. Με το Σπύρο Πούλη και τον Σπύρο Σπαντίδα γνωριζόμαστε χρόνια, αλλά δεν είχε τύχει να συνεργαστούμε, παρόλο που το γυροφέρναμε. Να που ήρθε τώρα η ώρα, σε αυτήν ακριβώς την παράσταση. Στην αντροπαρέα μας προστέθηκε και ένα όμορφο και ταλαντούχο πλάσμα η Μυριέλλα Κουρεντή, που μπαίνει στη ζωή των τριών ηρώων για να τους αναστατώσει. Είχα χρόνια να βγω μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία και είμαι πολύ χαρούμενος που παρόλες τις δυσκολίες με τον κορονοϊό είμαστε σε θέση να προσφέρουμε τόσο γέλιο και να κάνουμε τον κόσμο να περάσει καλά και να ξεχαστεί. Ευτυχώς η κυβέρνηση τήρησε την αλλαγή των μέτρων που είχε προαναγγείλει κι έτσι και εμείς μπορούνε να κινηθούμε πιο άνετα και περισσότερος κόσμος να μας χαρεί».
«Έχω τις ωραιότερες μνήμες από αυτή την παράσταση. Πριν από πάρα πολλά χρόνια ο δάσκαλός μας στην δραματική σχολή, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, έγραψε αυτό το έργο γύρω στο 1995 αν δεν κάνω λάθος, και ως μαθητές τότε της σχολής το πρωτοπαίξαμε οι ίδιοι σχεδόν οι ηθοποιοί εγώ, με τον Σπύρο τον Πούλη-τότε έπαιζε ο Θανάσης Βισκαδουράκης-τώρα θα παίξει ο Σταύρος Νικολαΐδης. Ως απόφοιτοι της δραματικής σχολής είχαμε κάνει τεράστια επιτυχία τότε, που κράτησε για πολλά χρόνια. Είμαι πολύ χαρούμενος που μετά τον Γιώργο Θεοδοσιάδη, φέτος το σκηνοθετώ εγώ και παίζω ταυτόχρονα. Η συνεργασία με τον Σπύρο Πούλη, τον Σταύρο Νικολαΐδη και τη ΜυριέλλαΚουρεντή είναι θαυμάσια. Ο Σταύρος Νικολαΐδης που κάνει τον μουγκό (τον ρόλο είχε παίξει με πολλή μεγάλη επιτυχία ο Θανάσης Βισκαδουράκης και ο Κώστας Αποστολάκης σε προηγούμενα ανεβάσματα) πραγματικά δεν περίμενα πως θα έχει τόση ευκολία σε έναν τόσο δύσκολο ρόλο. Η καραντίνα μας έκανε καλό, διότι επιστρέφουμε με πάρα πολλή όρεξη στις δουλειές μας, μας έκανε να νοσταλγήσουμε την καθημερινότητά μας και να ανέβουμε και πάλι στη σκηνή με ενθουσιασμό. Ελπίζω όλα να πάνε καλά, ο κόσμος πιστεύω πως έχει μεγάλη ανυπομονησία να πάει στο θέατρο. Εύχομαι να ανοίξουν όλα τα θέατρα, με το 70% και 80% όχι μόνο το 40%. Το "Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω" είμαι μια πάρα πολύ ωραία κωμωδία, πολύ αστεία, την έχουμε προσεγγίσει με μια σημερινή, φρέσκια ματιά και γίνεται ακόμη πιο αστεία. Ο κόσμος πιστεύω θα περάσει καλά, θα γελάσει. Στις πρόβες είχα πολλά χρόνια να περάσω τόσο καλά, να γελάσω τόσο πολύ. Οπότε πιστεύω πως αυτό θα περάσει και στον κόσμο».
Μυριέλλα Κουρεντή
«Αυτή τη στιγμή διανύουμε ίσως από τις πιο δύσκολες, αβέβαιες, διαρκώς μεταβαλλόμενες εποχές που έχουν φέρει την ανθρώπινη υπομονή, την αισιοδοξία, την αλληλεγγύη και την ελπίδα σε τέλμα. Οι ανάγκες του ανθρώπου για ηρεμία και ξεγνοιασιά είναι πιο έντονες από ποτέ. Το έργο αυτό μας παρακινεί να γίνουμε καλύτεροι, μας επιβραβεύει αν έχουμε όνειρα, μας προβληματίζει με αβίαστους και απλούς τρόπους αλλά το σημαντικότερο είναι ότι όλο αυτό το ασταμάτητο γέλιο επουλώνει τραύματα, φοβίες, ανασφάλειες και προάγει την εσωτερική μας δύναμη, την ανάγκη για κίνητρο που κάποιοι έχουν ξεχάσει να αποζητούν και την φυσικά την αγάπη που δίνοντας στον καθένα ή στο καθετί που κάνουμε σίγουρα θα μας πάει κάπου καλύτερα. Προσωπικά ήταν θα έλεγα ενδόμυχη επιθυμία μου από πολύ μικρή ηλικία να λάβω μέρος σε αυτή την παράσταση καθώς της είχα δει πρώτη φορά το 1997 σε ηλικία 10 χρονών και με θυμάμαι να με οραματίζομαι να παίζω αυτόν τον ρόλο από τότε, οπότε είναι σαν να βγαίνει ένα όνειρο πραγματικότητα. Τον Σπύρο Πούλη και τον Σπύρο Σπαντίδα τους εκτιμώ και προσωπικά αλλά και καλλιτεχνικά χρόνια τώρα και θεωρώ ευτύχημα την θεατρική μας συνεργασία ειδικά για το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, καθώς επίσης είμαι πολύ χαρούμενη που δεν είμαι η μόνη καινούργια στο έργο αλλά έχουμε δίπλα μας και τον απίθανο Σταύρο Νικολαΐδη που επίσης εκτιμούσα χρόνια και είχα όνειρο να συνεργαστώ μαζί του. Μέχρι στιγμής δένουμε με πολύ αρμονικό τρόπο όλοι μαζί και οι πρόβες είναι σαν διάλειμμα από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Κλείνοντας, θέλω να τους ευχαριστήσω πολύ που με εμπιστεύτηκαν και φυσικά και να ευχαριστήσω και την παραγωγή μας, τον βοηθό μας τον Γιώργο Ζώη και εύχομαι να συνεχιστεί να είναι καλοτάξιδο πάντα, όσα χρόνια και να παιχτεί γιατί όλοι οι συντελεστές το αξίζουν στο έπακρο».
Το έργο της Μαρίας Ζαβάκου για τον ψηφιακό εκφοβισμό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου
