Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και ο Ακύλλας Καραζήσης στο θεατρικό έργο «Δεσποινίς Τζούλια» για τις «Παραβάσεις» του ΚΠΙΣΝ
Έρωτας και εξουσία, μάχη των δύο φύλων και σύγκρουση των κοινωνικών τάξεων. Όλα αυτά κατάφερε να χωρέσει στο έργο του ο August Strindberg το 1888. Ο λόγος για το «Δεσποινίς Τζούλια», ένα κείμενο που έχει θεωρηθεί αριστούργημα ψυχολογικής ανάλυσης.
Αυτό το έργο θα σημάνει και τη λήξη των «Παραβάσεων» του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για φέτος. Από τον Οκτώβριο που ξεκίνησε, το Θεατρικό Αναλόγια του ΚΠΙΣΝ έχει βάλει στο επίκεντρο τη γυναίκα, άλλοτε με έργα συγγραφέων και ποιητριών θηλυκού γένους και άλλοτε βάζοντας στη σκηνή εμβληματικές ηρωίδες της λογοτεχνίας. Αυτό κάνει και στο φινάλε του, με μία ζωντανή θεατρική μετάδοση, χωρίς παρουσία κοινού, από τον Φάρο του ΚΠΙΣΝ.
Την Τετάρτη 17 Ιουνίου στις 21:00, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και ο Ακύλλας Καραζήσης αναλαμβάνουν να «ζωντανέψουν» τη «Δεσποινίδα Τζούλια». Με τον Δημήτρη Καραντζά να αναλαμβάνει τη σκηνοθετική επιμέλεια και τη μουσική του Γιώργου Πούλιου να περιβάλει τους ηθοποιούς, οι τελευταίες «Παραβάσεις» θα μάς μεταφέρουν στα τέλη του 19ου αιώνα στο αρχοντικό ενός κόμη στη Σουηδία τη Νύχτα του Μεσοκαλόκαιρου.
Ο Ακύλλας Καραζήσης υποδύεται τον Ζαν, ένα υπηρέτη που στοχεύει στην κοινωνική άνοδο και καταξίωση
Οι πρωταγωνιστές μας είναι δύο. Από τη μία, η Τζούλια, κόρη του κόμη, εκπρόσωπος της παλιά αριστοκρατίας που ετοιμάζεται να εκλείψει και σύμβολο της μοντέρνας γυναίκας της εποχής. Από την άλλη, έχουμε τον Ζαν, υπηρέτη του κόμη, που στοχεύει στην κοινωνική άνοδο και καταξίωση του και δείχνει να μπορεί να προσαρμοστεί και να επιβιώσει στις όποιες νέες συνθήκες. Οι δυο τους ξεκινάνε ένα άγριο παιχνίδι στην κουζίνα του αρχοντικού, στη διάρκεια της γιορτής των υπηρετών για τη Νύχτα του Μεσοκαλόκαιρου, μια νύχτα γιορτής, χορού, μεθυσιού, ερωτισμού και απογύμνωσης. Πώς μπορούμε να περιγράψουμε το μεταξύ τους παιχνίδι; Ο ίδιος ο συγγραφέας της «Δεσποινίδας Τζούλια» το χαρακτηρίζει ως μία μάχη ζωής και θανάτου για την επικράτηση του πιο δυνατού.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
