Η «Ιστορία χωρίς Όνομα» του Στέφανου Δάνδολου καλύτερη παράσταση της χρονιάς στα 10α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης
Μεγάλη νικήτρια των 10ων Θεατρικών Βραβείων Θεσσαλονίκης 2020 αναδείχθηκε η παράσταση «Ιστορία χωρίς Όνομα». Ένα έργο βασισμένο στο ομώνυμο και τρεις φορές βραβευμένο βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου – που ακολούθησε μια επιτυχημένη διαδρομή σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με απανωτά sold out τους πρώτους μήνες του 2020. Σε αυτή τη λαμπρή πορεία ήρθαν να προστεθούν, αυτή την εβδομάδα, και οι διακρίσεις στα 10α Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα η παράσταση «Ιστορία χωρίς όνομα» του Στέφανου Δάνδολου, σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερη Παράσταση της Χρονιάς 2020 και Καλύτερη Σκηνοθεσία. Την βράβευση έκανε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντίνος Ζέρβας.
Παράλληλα η παράσταση βραβεύτηκε με δύο ακόμα μεγάλα βραβεία: Ερμηνευτικού συνόλου και Σκηνικών (Κωνσταντίνος Ζαμάνης). Ένα έργο που αγαπήθηκε από το κοινό και μπήκε στις καρδιές των θεατών, μέσα από τη θεατρική ενορχήστρωση μιας συγκλονιστικής ερωτικής ιστορίας, με καθηλωτικούς ήρωες (Πηνελόπη Δέλτα και Ίων Δραγούμης) και φόντο την πονεμένη Ελλάδα του 41'. Να θυμίσουμε ότι το ομώνυμο μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου είχε τιμηθεί και από τους αναγνώστες της Athens Voice ως το καλύτερο βιβλίο του 2017 στα βραβεία Athens Voice Choice.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στα φετινά Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης διακρίθηκε και η παράσταση "Το παλτό". Μια παραγωγή που αγαπήθηκε και ξεχώρισε για την καλλιτεχνική της ποιότητα, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη κερδίζοντας πέντε σημαντικά βραβεία: Α΄Ανδρικού Ρόλου (Κρίτωνας Ζαχαριάδης), Β’ Ανδρικού Ρόλου (Βασίλης Κανελλόπουλος), τοπικού θιάσου (Καλλιτεχνική εταιρία θεάτρου – Κρίτωνας Ζαχαριάδης), μουσική (Γιώργος Καζατζής) και φωτισμοί (Ανέστης Ατακτίδης).
Μπορεί η φετινή θεατρική χρόνια να έληξε νωρίς και απρόσμενα, ωστόσο ορισμένες από τις παραστάσεις της σεζόν πρόλαβαν να αφήσουν το δικό τους ξεχωριστό αποτύπωμα στο σανίδι και στις καρδιές των θεατών.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
