Δείτε online τον θεατρικό μονόλογο της Ρούλας Γεωργακοπούλου «Οδός Πολυδούρη», που «χάρισε» στην Ιωάννα Παππά το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη».
Μένουμε σπίτι, βλέπουμε θέατρο, βρισκόμαστε νοερά στην «Οδό Πολυδούρη». Ο θεατρικός μονόλογος που «χάρισε» στην Ιωάννα Παππά το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη», ο μονόλογος της Ρούλας Γεωργακοπούλου (υποψήφια για το Βραβείο «Κάρολος Κουν 2014» δραματουργίας ελληνικού έργου) για τον δρόμο που «περπατούν» όλες οι γυναίκες του κόσμου, η παράσταση που έφερε ανθρώπους πιο κοντά στο θέατρο, θα βρίσκεται για τις επόμενες 48 ώρες στο κανάλι του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας στο YouTube, φέρνοντάς μας πιο κοντά έστω και από απόσταση.
«Δεν μπήκα στη διαδικασία να μιμηθώ, ή να ενσαρκώσω την Πολυδούρη, μέσα από την μυθολογία της. Ήταν ένας άνθρωπος που ματαιώθηκε αρκετά, αλλά και μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα. Έγινε μία μελέτη και μέσα από πρόσωπα που είχαν κοινά σημεία αναφοράς: για παράδειγμα δύο πρόσωπα με τα οποία ασχολήθηκα ήταν Φλέρυ Νταντωνάκη και η Amy Winehouse – είχαν κοινά σημεία όσον αφορά τη ματαίωση, τον έρωτα, το θάνατο. Το βιβλίο που βασίστηκα για να μάθω περισσότερα πράγματα για την ίδια ήταν αυτό της Χριστίνας Ντουνιά» είχε δηλώσει στην Athens Voice, μιλώντας για το θεατρικό έργο η Ιωάννα Παππά το 2015.
Επί σκηνής η ποιήτρια λίγο πριν πεθάνει. Με ψυχοπομπό ένα αντιφυματικό ραδιοφωνικό μήνυμα της εποχής να της μετράει τις ώρες, η Μαρία Πολυδούρη ξηλώνει το φόρεμά της μέχρι να μείνει γυμνή και ταυτόχρονα μονολογεί, εσωστρέφεται, εξωστρέφεται, χορεύει φοξτροτ, τραγουδάει Αττίκ και απευθύνεται με κοριτσίστικο θυμό σε όσους έχουν φτιάξει το «μύθο» της, συχνά χωρίς την συγκατάθεσή της: Στο κοινό που την ταύτισε με τον Καρυωτάκη και περιορίστηκε στη μελοδραματική εκδοχή της ερωτικής της ιστορίας. Στους μολυσματικούς νοτιάδες της Καλαμάτας που επηρέασαν την ποίηση της παιδιόθεν, στην τρέλα της παρισινής ζωής που επέσπευσε το θάνατο από φυματίωση. Στη μητέρα της που προετοίμασε τον ανήσυχο χαρακτήρα της μέσα από πρώιμες φεμινιστικές αναζητήσεις της Καλλιρόης Παρρέν. Στον ίδιο τον Καρυωτάκη που έμεινε αμετακίνητος στην ενόρμηση θανάτου κακοποιώντας τον έρωτά της και αγνοώντας το κάλεσμα της ζωής.
«Σ’ αυτόν τον πολυφωνικό μονόλογο η Μαρία Πολυδούρη θα ανακαλέσει την ηχητική μπάντα των παιδικών της χρόνων και μέσα από μια οικογενειακή γιορτή θα εμπλέξει στην υπόθεσή της τον μισογύνη Ροΐδη, τον ανοιχτόμυαλο Παλαμά, το σκεπτικιστή Καρκαβίτσα και τον παραδοξολόγο Καμπούρογλου, οι οποίοι παρίστανται στη σκηνή ex absentia» έχει σημειώσει η συγγραφέας, Ρούλα Γεωργακοπούλου.
«Δεν πρόκειται για μια προσωπογραφία της Μαρίας Πολυδούρη» έχει σημειώσει ο σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης. «Πρόκειται για το δρόμο που άνοιξε η Μαρία Πολυδούρη, την οδό που κατοικείται απ’ όλες τις γυναίκες του κόσμου, από την Κλεαρέτη Δίπλα-Μαλάμου έως τη Sylvia Plath. Απ’ όλες τις ποιήτριες του κόσμου. Ακόμα κι απ’ αυτές που δεν έχουν γράψει ούτε ένα στίχο. Κυρίως απ’ αυτές. Έχοντας αυτό σαν οδηγό, σαν GPS, κι έναν μονόλογο Λερναία Ύδρα, βρεθήκαμε ηθελημένα πολύ μακριά της, για να καταλάβουμε τελικά πως η απόσταση είναι που σε φέρνει κοντά σε ένα τέτοιο πρόσωπο. Η απόσταση σου επιτρέπει τη συνάντηση».
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
