#menoume spiti με την ATHENS VOICE: Ο ηθοποιός Μιχάλης Οικονόμου μοιράζεται στιγμές από το σπίτι του
Αφού κάναμε την εξόρμηση στο σούπερ μάρκετ και το φαρμακείο, παραγεμίσαμε τα ντουλάπια μας, και εξασφαλίσαμε τα αντιβακτηριδιακά και τις μάσκες μας, καθίσαμε στον καναπέ μας, πλήρεις και έτοιμοι για τον μεγάλο εγκλεισμό στο σπίτι. Και τώρα τι κάνουμε; Ιδέες;
Τηλεόραση, διάβασμα, ταινίες, σειρές, κηπουρική, τακτοποίηση ντουλάπας, ξεσκαρτάρισμα αντικειμένων, αρχειοθέτηση φωτογραφιών, skype με φίλους, ένα τηλεφώνημα ενθάρρυνσης σε ένα γνωστό που είναι μόνος του, τραγούδι με το γείτονα στο άλλο μπαλκόνι, puzzle, κατασκευές, πέταγμα αετού στην ταράτσα, επιτραπέζια, περισυλλογή, προσευχή, διαλογισμός, προπόνηση, γιόγκα... τέλεια! Τέλεια όλα αυτά, αλλά αργά ή γρήγορα θα βαρεθούμε.
Πόσο πραγματικά είμαστε έτοιμοι άραγε να αντέξουμε τον εαυτό μας, μην κάνοντας τίποτα; Μην κάνοντας απαραίτητα «κάτι ενδιαφέρον», που θα γεμίζει το κενό;
Αν θέσω σαν κίνητρο αυτού του οικειοθελή εγκλεισμού την ίδια την αγάπη, θα δω τότε πως συχνά η αγάπη έχει να κάνει με το να μείνω επιτέλους λίγο ακίνητος, να ησυχάσω, να ακούσω, να περιμένω υπομονετικά, να σταματήσω το συνεχές κι αγχωμένο τρέξιμο γύρω απ την ουρά μου, ή ακόμα και να μείνω με υπευθυνότητα μακριά από τον άλλον για να τον προστατεύσω, τότε θα νιώσω το νόημα του να κάτσω σπίτι.
Μέσα από αυτή τη δοκιμασία, έχουμε την πολυτέλεια για μια φορά στην ιστορία όλοι μαζί να κάνουμε για λίγες μέρες μια παύση, και να πάρουμε μια ανάσα επανεκτιμώντας τι τελικά είναι ουσιαστικό σε αυτή τη ζωή, αφού φαίνεται πως κάθε βεβαιότητα ακόμα και σε αυτό το σύγχρονο κόσμο μπορεί τελικά να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή, σημασία λοιπόν έχει να ζήσω το εδώ και τώρα, με πάθος και αγάπη, ακόμα κι αν αυτό πρέπει να συμβεί μέσα σε 4 τοίχους.
Γιατί αυτή η «απραγία», αυτή τη στιγμή είναι η πιο ισχυρή δράση. Καλή μας δύναμη!
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
