«Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε με τη δημοκρατία που έχουμε;» αναρωτιούνται οι περφόρμερ της δυναμικής αυτής ομάδας, χοροπηδώντας με παγωμένα χαμόγελα και πετώντας τα ρούχα τους, γράφοντας μια επιστολή στον πρωθυπουργό και διαβάζοντας λόγους Ελλήνων πολιτικών. Έχοντας προσαρμόσει την ειρωνική τους περφόρμανς στην ελληνική κατάσταση, εξετάζουν το πώς ο νεοφιλελευθερισμός γεννά το φασισμό.
Σύλληψη και ανάπτυξη από την ομάδα.
Με τους: Katarina Stegnar, Grega Zorc, Vito Weis, Anita Wach, Boris Kadin, Loup Abramovici, Lada Petrovski Ternovšek
Για την ελληνική απόδοση του κειμένου συνεργάστηκε με την ομάδα Via Negativa η Αργυρώ Χιώτη.
Με την υποστήριξη: Ministry of Culture, Science, Education and Sport of RS, City of Ljubljana
Πρεμιέρα: 11 Νοεμβρίου 2012, την ημέρα των προεδρικών εκλογών της Σλοβενίας, The Old Power Station, Λουμπλιάνα
Διαβάστε περισσότερα:
• Η κολεκτίβα Via Negativa ιδρύθηκε το 2002 από τον σκηνοθέτη Bojan Jablanovec, με έδρα τη Λιουμπλιάνα, και μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει σαράντα διαφορετικές παραγωγές σε διεθνή φεστιβάλ και μεγάλα θέατρα – μεταξύ άλλων στην Μπιενάλε της Βενετίας, στο Live Art Festival New Territories της Γλασκώβης, στο φεστιβάλ Vie Scena Contemporanea της Μόντενα, στο θέατρο Kampnagel του Αμβούργου, στο Hebbel am Ufer του Βερολίνου, στο Volksteater της Βιέννης κ.α.
• Από την ίδρυσή τους και για μια επταετία (2002-8), οι Via Negativa αφιέρωναν τις παραστάσεις τους (συνολικά επτά) στα αντίστοιχα υπαρξιακά ζητήματα που είναι ευρέως γνωστά ως οι επτά θανάσιμες αμαρτίες.
• Το Just the Beginning είναι το τρίτο μέρος μιας σειράς παραστάσεων των Via Negativa που φέρουν το γενικό τίτλο Irresolvable (δηλαδή, Άλυτο/-α) και διερευνούν όρους που διέπουν τη δομή και τη λειτουργία των σύγχρονων κοινωνιών, αλλά, σύμφωνα με τους ίδιους, συνιστούν ένα άλυτο «παράδοξο». Οι βασικοί αυτοί «όροι» που τους απασχολούν είναι η πίστη, η ευτυχία, η ελευθερία, η λογική, η δικαιοσύνη, ο θάνατος, η ισότητα και η ύπαρξη του Θεού.
• Στο Just the Beginning εξετάζεται με παιγνιώδη τρόπο και με βάση τους κώδικες του σωματικού θεάτρου ο ρόλος του πολίτη ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, και δη ο ρόλος (όσο και η πλάνη) της έννοιας «εκλογικό σώμα». Σύμφωνα με τους συντελεστές της παράστασης: «Εμείς, ως πολίτες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, έχουμε το δικαίωμα εκλογής αποκλειστικά και μόνο μεταξύ ορισμένων επιλογών που μας δίνονται. Ακόμη, όμως, κι αν επιλέξουμε να μη δώσουμε τη ψήφο μας σε καμία από αυτές, το “λευκό” ψηφοδέλτιο καταμετράται. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι, επομένως, ένας πολύ εξελιγμένος μηχανισμός που συνθλίβει τους πάντες – τόσο αυτούς που ψηφίζουν όσο κι εκείνους που αρνούνται να το κάνουν. Συνεπώς, το εκλογικό σώμα δεν είναι παρόν, προκειμένου να εκφράσει την ελεύθερη βούλησή του. Υφίσταται μόνο και μόνο για να συντηρήσει το σύστημα. Οι δημοκρατικά εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας κάνουν ακριβώς αυτό που το εκλογικό σώμα επιθυμεί να δεχτεί και να υποστηρίξει. Για χάρη των κενών λόγων τους, εξαντλούμε το εκλογικό μας σώμα στα όρια της φυσικής μας αντοχής».
• Οι Via Negativa, η ομάδα Vasistas της Αργυρώς Χιώτη και η δημιουργική ομάδα του Bios έχουν συνεργαστεί στην περφόρμανς This!, μια παραγωγή των Via Negativa που ξεκίνησε ως residency project τον Ιούλιο του 2013 στην Αθήνα, συνεχίστηκε ως residency και παρουσιάστηκε ως work-in-progress στο Ζαντάρ της Κροατίας τον Αύγουστο του 2013 και στην «έδρα» των Via Negativa, Λιουμπλιάνα, τον Οκτώβριο του 2013. Το Τhis! είναι μια περφόρμανς όπου χρησιμοποιούνται υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και κάμερες ως νέες προεκτάσεις των αισθήσεων και των σκέψεων των σημερινών ανθρώπων, με τις λέξεις και τις εικόνες να συνθέτουν ένα ζωντανό, υπερρεαλιστικό αλλά συγχρόνως απολύτως πραγματικό διάλογο. Πρόκειται για ένα «ραντεβού» με τις υποσυνείδητες σκέψεις, ένα παιχνίδι για το παράδοξο της επικοινωνίας και τις ανθρώπινες συνδέσεις, σε σύλληψη, κείμενο, σκηνοθεσία και ερμηνεία των Boris Kadin, Αργυρώς Χιώτη, Ευθύμη Θέου και Βασίλη Χαραλαμπίδη.
• Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για τους Via Negativa, o αγγλόφωνος τόμος με τον τίτλο No One Should Have Seen This του Μπόγιαν Γιαμπλάνοβετς διατρέχει τη δουλειά της ομάδας από το 2002 έως και το 2011 και περιλαμβάνει, εκτός από θεωρητικά κείμενα, φωτογραφικό υλικό από τις παραστάσεις, τις δράσεις και τα πρότζεκτ τους (εκδόσεις Maska, Λιουμπλιάνα, 2012).
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
17°
