Ο κόντρα τενόρος Νίκος Σπανάτης μιλάει στην ATHENS VOICE για τη ζωή του και τον ρόλο του στην όπερα «Πάπισσα Ιωάννα» στην Εθνική Λυρική Σκηνή
Μια νέα όπερα, η «Πάπισσα Ιωάννα», παραγγελία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στον συνθέτη Γιώργο Βασιλαντωνάκη για τον εορτασμό των 80 χρόνων του οργανισμού, έρχεται 154 χρόνια μετά την κυκλοφορία του «αντιχριστιανικού και κακοήθους» μυθιστορήματος του Εμμανουήλ Ροΐδη. Το ποιητικό κείμενο που υπογράφει ο συγγραφέας Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Ροΐδη, το οποίο μιλάει για μια γυναίκα που έφθασε να πάρει τον θρόνο του Πάπα κρύβοντας τη γυναικεία της φύση. Η νέα φιλόδοξη παραγωγή θα παρουσιαστεί για τρεις μοναδικές παραστάσεις, στις 8, 15 και 22 Μαρτίου 2020, στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Στάθη Σούλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
Συναντήσαμε τον κόντρα τενόρο Νίκο Σπανάτη στον ρόλο τoυ Πάπα Λέοντα Δ’, ο οποίος αναδεικνύει έναν χαρακτήρα άκρως αντισυμβατικό, χωρίς καμία σοβαροφάνεια, προκαλώντας στο κοινό έντονα τη ρήξη του κύρους της Παπικής Έδρας. Μια κρυστάλλινη φωνή κόντρα τενόρου, άφθονες διθυραμβικές κριτικές με πολλές εμφανίσεις στο Ηρώδειο, στη Στέγη Γραμμάτων και τεχνών, στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στο Μέγαρο Μουσικής, στον Φιλολογικό Σύνδεσμο Παρνασσός ο καλλιτέχνης ξεδιπλώνει τα χαρτιά του.
Μίλησέ μας για την παιδική σου ηλικία και πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική.
Γεννήθηκα στη Φρανκφούρτη και σε πολύ μικρή ηλικία μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Αθήνα. Τα παιδικά μου χρόνια τα θυμάμαι πολύ έντονα με ατελείωτο παιχνίδι στη γειτονιά με τους φίλους μου και τους συμμαθητές μου. Από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού αγαπούσα τη μουσική και, όταν επέστρεφα στο σπίτι μετά το σχολείο, απολάμβανα να ακούω τον αγαπημένο μου δίσκο βινυλίου από τη «Μουσική των Νερών» του Χαίντελ. Στη συνέχεια, με παρότρυνση του πατέρα μου έγινα ενεργό μέλος σε Φιλαρμονική για πολλά χρόνια, όπου εκεί ξεκίνησα μαθήματα μουσικής και τρομπέτας. Σπούδασα στο Ωδείο πιάνο, θεωρητικά και αργότερα μονωδία, και αποφοίτησα από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, όπου σήμερα εκπονώ διδακτορική διατριβή.
Μίλησέ μας για τη φωνή του κόντρα τενόρου και για το σύγχρονο ρεπερτόριο που έχεις ερμηνεύσει.
Η φωνή του κόντρα τενόρου συνηθίζεται να ταξιδεύει μαγευτικά τους ακροατές, κυρίως στην εποχή της Αναγέννησης και του Μπαρόκ. Είναι φωνή ιδιότυπη, για αρκετό κοινό εξαιρετικά ιδιαίτερη και απροσδόκητα δυναμική πολλές φορές, με δεξιοτεχνία και ικανότητα, και οφείλει να συνυπάρχει ισότιμα και ισάξια με τις υπόλοιπες οπερατικές φωνές. Πολύ συχνά έχω προσκληθεί να τραγουδήσω σύγχρονο οπερατικό ρεπερτόριο συνθετών όπως Benjamin Britten, Igor Stravinsky, Arthur Sullivan, Philip Glass, καθώς και τραγούδια διαφορετικού ρεπερτορίου και ακούσματος συνθετών όπως Kurt Weill, Ariel Ramirez, Jacques Brel, Michael Nyman, επίσης, το θρηνητικό τραγούδι της Ηπείρου «Μαρίολα», το «Άνοιξε γιατί δεν αντέχω» του Γιάννη Παπαϊωάννου, απόσπασμα από τη συγκλονιστική «Φόνισσα» του Γιώργου Κουμεντάκη, κ.ά.
Πόσο χρονών ήσουν όταν άκουσες για το μυθιστόρημα του Εμμανουήλ Ροΐδη «Πάπισσα Ιωάννα»;
Για την «Πάπισσα Ιωάννα» είχα ακούσει στο Πανεπιστήμιο αναφορικά με άλλα μυθιστορήματα και συγγραφείς του περασμένου αιώνα.
Πώς είναι η συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Καρατζά, έναν καλλιτέχνη της γενιάς σου;
Έχω μεγάλη χαρά να συνεργάζομαι με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Καρατζά, που σημειώνει μια σπουδαία πορεία στον χώρο του θεάτρου. Είναι πολύ αφοσιωμένος στη σκηνοθεσία του έργου και πολλές φορές επεμβαίνει δυναμικά με μια λέξη του μόνο. Δίνει ελευθερία στον τραγουδιστή να σκεφτεί και να ερμηνεύσει την κίνηση του και είναι πάντα διαλλακτικός, χαμογελαστός, συζητήσιμος και εμπνευστικός.
Μίλησέ μας για τον ρόλο σου.
Στην όπερα «Πάπισσα Ιωάννα» του σπουδαίου συνθέτη Γιώργου Βασιλαντωνάκη ερμηνεύω τον Πάπα Λέοντα Δ’, έναν χαρακτήρα άκρως αντισυμβατικό χωρίς καμία σοβαροφάνεια προκαλώντας στο κοινό έντονα την ρήξη του κύρους της Παπικής Έδρας. Το «αντιχριστιανικό και βλάσφημο» μυθιστόρημα του Ροΐδη πλάθεται αθρόα από τον λιμπρετίστα Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και ζωντανεύει με τη μυσταγωγική μουσική του Γιώργου Βασιλαντωνάκη δημιουργώντας έντονους προβληματισμούς σε θέματα θρησκείας, και εξουσίας.
Πού θα σε βρούμε ξανά καλλιτεχνικά;
Το καλοκαίρι τραγουδώ στο Λονδίνο στον Κύκλο Συναυλιών της ιστορικής εκκλησίας St. Martin in the Fields και στην Church of St Laurence στο Upminster με τη διακεκριμένη οργανίστα Ελένη Κεβεντσίδου. Επίσης, το Φθινόπωρο αρχικά στο Λονδίνο και έπειτα στην Αθήνα θα παρουσιάσω τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο για την αγγλική δισκογραφική εταιρεία «Ravensbury» που έχω συμπράξει με την Ελένη Κεβεντσίδου σε έργα: Dietrich Buxtehude, Arvo Pärt, Γιώργου Κουμεντάκη, κ.ά.
Μίλησέ μας για το σύγχρονο καλλιτέχνη στην Ελλάδα.
Στον σύγχρονο καλλιτέχνη δίνεται η δυνατότητα να διακριθεί και να διεκδικήσει μια θέση στο καλλιτεχνικό τοπίο της Ελλάδας. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός, όμως οι ευκαιρίες πολλές. Πλέον, μπορεί και προωθεί το έργο του ανεξάρτητα μέσω του διαδικτύου, κάτι που δεν ίσχυε παλαιότερα, υποστηρίζεται αξιόλογα από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς και η ανταμοιβή του, τόσο στην Αθήνα όσο και στην περιφέρεια, είναι η ευχαρίστηση, η αναγνώριση και το ένθερμο χειροκρότημα του κοινού.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την όπερα «Πάπισσα Ιωάννα» στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Guide της Athens Voice
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
