Η θεατρική παράσταση «Terror» του Γιώργου Οικονόμου στο Θέατρο Αθηνών τελειώνει με δώρο 100 μειωμένα εισιτήρια.
Σε μια σχετικά αδύναμη χρονιά για τα αθηναϊκά θεατρικά ταμεία, το «Terror» κατάφερε να κάνει τη διαφορά και να κερδίσει τη «μάχη» των εισιτηρίων. Τώρα η επιτυχία του Γιώργου Οικονόμου φτάνει στο τέλος της, αφού θα βρεθεί στη σκηνή του Θεάτρου Αθηνών για δύο ακόμα μόνο φορές, στις 24 και τις 25 Φεβρουαρίου.
Το «Terror», όμως, δεν θα μάς αφήσει έτσι απλά, αλλά θα ανταποδώσει στο κοινό την αγάπη που έλαβε από τον Οκτώβριο του περασμένου έτους. Πώς; Δίνοντας 100 μειωμένα εισιτήρια στους 100 πρώτους που θα βρεθούν στα ταμεία του θεάτρου δύο ώρες πριν την έναρξη των παραστάσεων.
Ένα ερώτημα μένει λοιπόν: Πού οφείλει το έργο, που βασίστηκε στο κείμενο του δικαστικού θρίλερ του Φέρντιναντ φον Σίραχ, την επιτυχία του; Η παράσταση-δίκη δεν φαίνεται να διέθετε κανένα από τα συνήθη συστατικά των αθηναϊκών θεατρικών επιτυχιών, όπως ονόματα μαρκίζας, ένα γνωστό στο ευρύ κοινό κείμενο ή μεγάλα διαφημιστικά budget. Οι ηθοποιοί της παράστασης μίλησαν στην Athens Voice και μάς δίνουν τη δική τους ερμηνεία:
«Αυτό που παρατηρώ κάθε βράδυ, είναι πως οι θεατές δεν παρακολουθούν μια παράσταση, αλλά μια δίκη, το βλέπω στα μάτια τους και στον τρόπο που συμμετέχουν. Ακούνε πολύ προσεκτικά και δεν θέλουν να χάσουν καμία πληροφορία, μπαίνουν κατευθείαν στο κλίμα ενός δικαστηρίου. Όλοι οι συνεργάτες μου επί σκηνής πιστεύω πως “ευθύνονται” σ’ αυτό, στο ότι ο κόσμος ξεχνάει πως βλέπει ένα θεατρικό έργο. Επίσης, ακόμη και μετά την παράσταση, αυτά που κουβεντιάζουμε πολλές φορές με το κοινό, έχουν να κάνουν με το θέμα και γιατί ψήφισαν αθώο ή ένοχο τον κατηγορούμενο και όχι με τα τεχνικά σημεία μιας παράστασης». -Νάνσυ Μπούκλη
«Ένα πολύ δυνατό κείμενο, που προβληματίζει το θεατή, θέτοντας ερωτήματα που αναγκαστικά σε κινητοποιούν. Ηθοποιοί με καλή χημεία και μια σκηνοθεσία που αφιερώνεται στο έργο». -Γιάννης Στεφόπουλος
«Προσωπικά πιστεύω ότι η επιτυχία του “Terror” οφείλεται σε όλα τα παραπάνω αλλά και σε πολλά περισσότερα. Το “Terror” είναι ένα πάρα πολύ σωστά δομημένο έργο το οποίο προέκυψε από τη βιωματική εμπειρία του Ferdinand von Schirach σε υποθέσεις δικαστικού περιεχομένου σε συνδυασμό με τον ευρηματικό τρόπο σύλληψης της ιστορίας η οποία δεν είναι πραγματική, αλλά εμπεριέχει και το στοιχείο της διάδρασης θέτοντας τον θεατή/ ένορκο προ των ευθυνών. Θέματα συνείδησης, δικαίου, αξιών, ανθρώπινης αξίας, αποφάσεων που τίθενται πάνω από το νόμο και πολλά ακόμα απασχολούν μέχρι την ετυμηγορία, τους θεατές προσδίδοντας στη σκέψη μας πολιτικές, κοινωνικές, πολιτικές αλλά και θρησκευτικές προεκτάσεις!» -Βασίλης Παλαιολόγος
«Το “Terror” είναι ένα εξαιρετικό κείμενο. Η επιτυχία του στηρίζεται στην διαδικασία που βάζει τους θεατές να σκεφτούν και να έρθουν αντιμέτωποι με μεγάλα ηθικά διλήμματα. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα πάντα δείχνουν ετοιμόρροπα. Λίγα σύγχρονα κείμενα αναλύουν σε βάθος την αξία της ανθρώπινης ζωής, την ηθική, την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και τελικά την ασφάλεια σε ένα κόσμο που απειλείται από όλες τις μεριές. Το “Terror” το κάνει και μάλιστα βάζει τους θεατές να είναι αυτοί που θα πάρουν τις τελικές αποφάσεις. Είναι ακαταμάχητο». -Βάσω Καβαλιεράτου
«Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων ένας καθηγητής μας είχε θέσει το ερώτημα... "Τι εστί ομορφιά;". Άρχισε ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του και τελικά ο καθηγητής μας απάντησε "ομορφιά είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να υπερκεράσει τις δυσκολίες του". Υπό την ίδια λογική λοιπόν η ομορφιά του “Terror” έγκειται στο ότι προσπαθεί. Προσπαθεί να προβληματίσει, προσπαθεί να αφυπνίσει, προσπαθεί να είναι τίμιο και ειλικρινές, προσπαθεί να μην είναι επηρμένο και δήθεν και η προσπάθεια αυτή αγκαλιάζεται από το κοινό και γουστάρουμε όλοι και ζούμε εμείς καλά και εσείς καλύτερα». -Στέλιος Δημόπουλος
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
