Ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Διαμαντής εμπνέεται από τον «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» του Άλντους Χάξλεϊ σε μία παράσταση στο θέατρο Σημείο
Πόσο λεπτή –ή και ανύπαρκτη- μπορεί να είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε ουτοπία και δυστοπία; Και πόσο εύκολα μία φαινομενικά ευτυχισμένη κοινωνία μπορεί να ανήκει στις πιο σκλαβωμένες; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντάει ο «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», το φουτουριστικό μυθιστόρημα του Άλντους Χάξλεϊ που, αν και γραμμένο εδώ και 90 χρόνια, καταφέρνει μέχρι σήμερα να παραμένει επίκαιρο και να φαντάζει προφητικό των ημερών μας.
«Όλοι ανήκουν σε όλους κι όλοι είναι χαρούμενοι». Αυτό είναι το κεντρικό σύνθημα μιας κοινωνίας, που χάρη στην επιστήμη και την ηδονή, διατηρείται υπό ένα ολιγαρχικό καθεστώς. Η γενετική πρόβλεψη, η κλωνοποίηση και ο υπνωτισμός συνδυάζονται και έχουν ως αποτέλεσμα μία ολιγομελή ευφυή ελίτ, που αποτελείται από τους Άλφα και τους Βήτα, και τα πλήθη των υποταγμένων ανδρείκελων, τους Γάμα, τους Δέλτα και τους Έψιλον.
Σε αυτή την κοινωνία, η ανατροπή ή η μετατόπιση των τάξεων δεν είναι δυνατή, αφού πολύ απλά δεν επιχειρείται. Γιατί οι ζημιωμένοι της δεν αντιδρούν; Διότι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία φροντίζουν να τους έχουν συνεχώς ικανοποιημένους, με διασκεδάσεις και καταχρήσεις και με την υπόσχεση μόνιμης απαλλαγής από κάθε είδους αποτυχία, ασχήμια και δυσάρεστη κατάσταση. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι ζουν σε μία ουτοπία, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Η ευτυχία σε αυτή την κοινωνία έρχεται με ένα τίμημα, την πλήρη απαλοιφή της πνευματικής ελευθερίας και της ιδέας της προσωπικότητας. Το σύστημα είναι οργανωμένο και λειτουργικό, μέχρι που ένας «Άγριος» διαπιστώνει τη δυστοπική του υπόσταση και έρχεται να τα γκρεμίσει όλα.
Το μυθιστόρημα του Χάξλεϊ έβαλε τα θεμέλια για την επιστημονική φαντασία και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλά μετέπειτα έργα, με πιο γνωστό το «1984» του Τζορτζ Όργουελ. Τώρα έρχεται να εμπνεύσει τον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Διαμαντή, ο οποίος ανεβάζει τον δικό του «Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο» στο θέατρο Σημείο από την 1η Μαρτίου.
Εδώ, ο καινούργιος αυτός κόσμος δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί. Έξι νέες δυναμικές γυναίκες τον οραματίζονται και μάς τον παρουσιάζουν ως ένα μανιφέστο, προκειμένου να βρουν υποστηρικτές και χρηματοδότες για την πραγματοποίησή του. Όπως ο κόσμος του Χάξλεϊ, έτσι και αυτός ποντάρει στην επιστήμη και την τεχνολογία –τις οποίες έχουν ήδη βρει-, ώστε να δημιουργηθούν οι ελίτ του, οι γενετικά βελτιωμένοι, τέλειοι άνθρωποι.
Η Αναστασία Πλέλλη, η Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, η Αναστασία Κελέση, η Ρομάννα Λόμπατς, η Χρυσαλένα Χριστοπούλου και η Μαριέλα Δουμπού θα ανέβουν στη σκηνή, για να μάς ξανασυστήσουν τις θεματικές του πρώτου μυθιστορήματος, μέσα από μία νέα παρουσία της –που στη βάση της, όμως, είναι η ίδια ιστορία. Όταν το σύστημα έρχεται αντιμέτωπο με το άτομο, η τελική σύγκρουση είναι σαρωτική και όταν κοιτάμε καλύτερα τις ουτοπίες ή τις δυστοπίες, βλέπουμε πόσο εύκολα και ειρωνικά αυτές οι δύο μπορούν να παρεξηγηθούν μεταξύ τους.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
