Σας αρέσει ο Κοέν;

Μια μεγάλη φωτογραφία του γνωστού Καναδού τραγουδοποιού δεσπόζει στην οθόνη, στο  βάθος της σκηνής. Μπροστά, ένας συναυλιακός χώρος με όλα τα όργανα απλωμένα, μικρόφωνα, κονσόλα, ηχεία. Και καπνοί, που δοκιμάζονται διαρκώς.

Δύο πρόσωπα επί σκηνής, μια γυναίκα και ένας νεαρός άνδρας, σαν να δοκιμάζουν ρόλους, κινήσεις. Και, κάποια στιγμή, αρχίζει η αφήγηση. Στην αρχή, ο θεατής αναρωτιέται για το ποιος είναι αυτός ο αφηγητής, ποια είναι αυτή η ιστορία. Στο βάθος, στην οθόνη, ο Κοέν, χωρίς να ακούγεται, δείχνει να συμμετέχει σε συναυλία του, να συστήνει συνεργάτες του να δέχεται χειροκροτήματα.

Ο Γρηγόρης Χατζάκης, ένας ανήσυχος νέος σκηνοθέτης που μας έχει δώσει μέχρι στιγμής αλησμόνητες πρωτοποριακές και εμπνευσμένες παραστάσεις, ο οποίος κατάφερε να διατηρήσει ακέραιη την ταυτότητά του και να μην απορροφηθεί από το σύστημα, καθώς, όταν πρωτοεμφανίστηκε πριν κάποια χρόνια, νεαρότατος ακόμη, τράβηξε όλα τα φλας της δημοσιότητας επάνω του, δείχνει, με την παράστασή του αυτή, πώς μπορεί να δημιουργηθεί ενδιαφέρουσα δραματουργία με αφορμή έναν επώνυμο καλλιτέχνη. Δραματουργία που δεν είναι ούτε αγιοποίηση, ούτε καν βιογραφία, αλλά μια ελεύθερα εμπνευσμένη ιστορία που πατάει πάνω στους στίχους των τραγουδιών του Κοέν.

Μαζί με τους συνεργάτες του, δημιουργεί μια όμορφα δομημένη ιστορία, που δεν διστάζει να πάρει ανά διαστήματα μια σουρεαλιστική χροιά, αλλά που και αυτή οφείλεται στα ίδια τα τραγούδια του Κοέν.

Ένας νεαρός μας διηγείται την προσωπική του ιστορία. Για τους χωρισμένους γονείς του, οι οποίοι λάτρευαν και άκουγαν τον Κοέν. Για τη σχέση του με τον πατέρα του. Για τα όνειρα και τους έρωτές του, για τις περιπλανήσεις του. Μια ιστορία που έλκει όλα τα βασικά στοιχεία της από δέκα τραγούδια του Κοέν, ωστόσο ανασυντιθεμένη με τέτοιο τρόπο που να γίνεται βίωμα. Άλλωστε, πολλά από τα τραγούδια του Κοέν έχουν στοιχεία από τη δική του προσωπική ιστορία.

Κάποια στιγμή, κατά την πορεία της ζωής του, ο νεαρός είναι θυρωρός ενός οικήματος στη Νέα Υόρκη. Σε κάποιο διαμέρισμα, ο Κοέν γράφει ένα γράμμα, αυτό που θα γίνει γνωστό ως «Famous Blue Raincoat». Όταν ο παραλήπτης του απαντά με δικό του γράμμα, ο Κοέν έχει ήδη φύγει και ο νεαρός θυρωρός αποφασίζει να τον βρει και να του το παραδώσει. Θα φτάσει στη σκηνή, όπου ετοιμάζεται η τελευταία συναυλία του Κοέν, αυτή που βλέπουμε, ως απόσπασμα, και κατ’ επανάληψη στην οθόνη.

Την παράσταση, όπως είναι ευνόητο, διατρέχει η μουσική. Δεν πρόκειται ακριβώς για τη μουσική του Κοέν, αν εξαιρέσουμε δύο ή τρία τραγούδια που, και αυτά ακούγονται πειραγμένα από τον μουσικό της παράστασης, τον ταλαντούχο Βύρωνα Κατρίτση. Ο οποίος δημιουργεί ένα συνεχές, πολυσύνθετο μουσικό περιβάλλον που κυριαρχεί στην παράσταση, παίζοντας εντέχνως με ήχους του Κοέν, αλλά και γλιστρώντας σε τελείως διαφορετικά ακούσματα.

Ο Χρήστος Καπενής έχει όλο το φορτίο της αφήγησης, των εναλλαγών της ιστορίας του νεαρού ήρωα, που αποδίδει, εν μέσω μουσικών ακουσμάτων, με καθαρή φωνή, συχνά παιγνιώδη διάθεση, κινούμενος μέσα στον χώρο και χρησιμοποιώντας τα διαφορετικά μικρόφωνα, αλλάζοντας τη φωνή του μέσω τεχνικών παρεμβάσεων. Ένας ηθοποιός που, ακόμη μια φορά, αποδεικνύει ότι η απόλυτη λιτότητα στο παίξιμο, η φυσική απεύθυνση προς το κοινό και η καθαρότητα του λόγου κάτω ακόμα και από τις όποιες τεχνικές αλλοιώσεις, δίνουν το στίγμα της καλής υποκριτικής.

Συνοδοιπόρος στην αφήγησή του, η Κλεοπάτρα Τολόγκου που, σε διαλόγους, αναλαμβάνει όλα τα γυναικεία πρόσωπα της ζωής του αφηγητή, με την ίδια απλότητα και παιχνιδίζοντα λόγο.

Την κίνηση ανέλαβε η Μαρία Αγγέλου, τα σκηνικά η Ζωή Αρβανίτη, τα λιτά κοστούμια είναι Lila Nova, οι φωτισμοί του Τζάνου Μάζη μαζί με τον σκηνοθέτη.

Οι περισσότεροι, μόνιμοι συνεργάτες της ομάδας των Ginger Creepers, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα είναι πάντα μια θελκτική εναλλακτική θεατρική πρόταση από μια ομάδα που διατηρεί, ακόμα, τον εναλλακτικό της χαρακτήρα. Οι φωτογραφίες είναι του Φίλιππου Μαργαλιά.

Τις Κυριακές, μετά την παράσταση, ο τραγουδοποιός Βασίλης Μπαμπούνης προτείνει το δικό του μουσικό tribute στον Leonard Cohen. Απολαύστε το.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της ATHENS VOICE