Οι «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Λακλό σε σκηνοθεσία Γιώτας Αργυροπούλου και Μιχάλη Κωνσταντάτου ανεβαίνουν στο Hotel Ermou
Ο Βαλμόν. Η Μερτέιγ. Η Τουρβέλ. Ο Τζον Μάλκοβιτς. Η Γκλεν Γκλόουζ. Η Μισέλ Φάιφερ.
Η ομάδα blindspot της Γιώτας Αργυροπούλου -που μεταξύ άλλων έχει συνεργαστεί με την Μαρίνα Αμπράμοβιτς- και του Μιχάλη Κωνσταντάτου φέρνουν το γνωστό, αγαπημένο λογοτεχνικό έργο του Λακλό «Επικίνδυνες Σχέσεις» δημιουργώντας μία νέα θεατρική προσέγγιση στο πρωτότυπο μυθιστόρημα, το οποίο άφησε το κινηματογραφικό του στίγμα πίσω στο 1989. Το γνωστό night club «Ηοtel Ermou» το οποίο για πρώτη φορά από τη δημιουργία του θα φιλοξενήσει θεατρική παράσταση, θα είναι ο χώρος που ο Βαλμόν και η Μερτέιγ θα δημιουργήσουν το ερωτικό, θανάσιμο τους, τρίγωνο.
Αλλά αρκετά μιλήσαμε εμείς, ο λόγος στους πρωταγωνιστές.
«Η τολμηρή σκέψη του Λακλό για την φύση του έρωτα και την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων είναι κάτι που με γοήτευσε αμέσως μόλις ξεκίνησα να τον διαβάζω. Σε κάθε φάση της δημιουργίας της παράστασης, οι χαρακτήρες του έργου και η έκφραση τους υπήρξαν μία σταθερά που καθοδηγούσαν την εξέλιξή της. Ωστόσο, προσπάθησα συνειδητά να κρατάω κάποιες στιγμές και μια απόσταση από το κείμενο, προκειμένου να μπορέσουμε να κατευθύνουμε το έργο προς την κατεύθυνση που είχαμε οραματιστεί και να χειριστούμε το υλικό μας ελεύθερα. Αυτή η παράλληλη πορεία που καλείσαι να διανύσεις ως δημιουργός με ένα έργο, χωρίς να χάνεις από το μυαλό σου, την εικόνα της παράστασης που θέλεις να δημιουργήσεις, είναι μία διαδικασία με πολλές προκλήσεις αλλά και στιγμές πραγματικής ικανοποίησης» -Γιώτα Αργυροπούλου
«Η παράσταση αυτή είναι η μεταφορά του αισθήματος που είχα όταν διάβασα το βιβλίο των επιστολών του Λακλό. Μου δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα και πολλές εικόνες, όπου μέσα σε αυτές –αλλά και από αυτές -οι χαρακτήρες μονομαχούν, όχι μόνο μεταξύ τους αλλά με τον ίδιο τους τον εαυτό. Ο λόγος του συγγραφέα είναι μαγικός. Ανάμεσα από την φιλοσοφία και το κουτσομπολιό καταφέρνει να σκιαγραφήσει με δεξιοτεχνικό τρόπο τις συμπεριφορές των δύο φύλων. Όταν μπήκαμε στην πρόβα, αρχικά διεισδύσαμε σε αυτούς τους χαρακτήρες και φωτίσαμε τις πλευρές που μας ενδιέφεραν περισσότερο. Δουλέψαμε πάνω στους χαρακτήρες και όχι στο κείμενο. Αυτό ήρθε σε δεύτερο χρόνο, όπως και η προσπάθεια να κρατήσουμε τον αυθεντικό λόγο των επιστολών αλλά και να τους δώσουμε μία σύγχρονη χροιά. Τώρα πια που η παράσταση έχει πάρει τη μορφή της, νομίζω ότι ο αρχικός στόχος έχει επιτευχθεί. Πρόκειται για ένα κολάζ εικόνων και μουσικής. Για μια σύνθεση κινηματογράφου, θεάτρου και μουσικής που αντανακλά την αρχική μας πρόθεση. Τρεις ηθοποιοί, μία τραγουδίστρια και 6 κάμερες που μοντάρονται ζωντανά συνθέτοντας τις επικίνδυνες σχέσεις μας» -Μιχάλης Κωνσταντάτος
«Οι “επικίνδυνες σχέσεις” ήταν ένα αρκετά γνωστό έργο σε μένα, κυρίως όμως μέσα από την ταινία του 88' σε σκηνοθεσία του Στήβεν Φρίαρς και αργότερα μέσα απ το κουαρτέτο του Χ.Μίλλερ. Ωστόσο, το έργο του Λακλό μου δόθηκε η ευκαιρία να το διαβάσω αναλυτικά μέσα απ' την πρόταση που μου έκαναν ο Μιχάλης και η Γιώτα το περασμένο καλοκαίρι και ομολογώ πως ήταν μια ευτυχής συγκυρία. Έτσι ήρθα σε επαφή με τον "κόσμο αυτών των ηρώων" που με τόσο αριστουργηματικό τρόπο υφαίνει ο Λακλό. Παρόλο που αναφέρεται στον 18ο αιώνα δεν μένει εκεί, η ιστορία των ηρώων παραμένει πάντα σύγχρονη. Δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με χαρακτήρες όσο με "υλικά" με αυτά τα υλικά απ' τα οποία είμαστε φτιαγμένοι εμείς οι άνθρωποι. Ο νους μας σύνθετος, δαιδαλώδης όπως της Μερτέιγ και τα ένστικτα μας βαθιά, σκοτεινά οπως φανερώνονται στο σώμα και στις πράξεις του Βαλμόν. Μπαίνοντας στην πρόβα κατάλαβα πως ο Μιχάλης είχε μελετήσει σε βάθος το έργο, και ήξερε πολύ καλά τι ήθελε από μας. Οι οδηγίες του ήταν καθαρές, πράγμα καθόλου αυτονόητο. Μένει να δούμε τώρα πώς το κοινό θα ανταποκριθεί και θα βουτήξει στον "κόσμο" μας”» -Αντώνης Μυριαγκός
«Για μένα η παράσταση και κυρίως η διαδικασία των προβών είναι πάντοτε μια αφορμή για έμπνευση και δημιουργία. Οι “επικίνδυνες σχέσεις” είναι ένα δυνατό κείμενο το οποίο σε συνδυασμό με τον ιδιαίτερο τρόπο δουλειάς του σκηνοθέτη μας, Μιχάλη Κωνσταντάτου, μου έδωσαν τροφή για σκέψη και μου επέτρεψαν να περί ηγηθώ σε διάφορες και διαφορετικές ψυχικές διαδρομές. Χαίρομαι που η παράσταση έχει πάρει την τελική της μορφή και ανυπομονώ να βρει το κοινό της» -Κατερίνα Μισιχρόνη
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
