Συνέντευξη με την Αικατερίνη Παπαγεωργίου με αφορμή την παράσταση «Ο Άλλος» του Florian Zeller που ανεβαίνει στο Μικρό Χορν κάθε Δευτέρα και Τρίτη
Εκείνος, εκείνη και ο άλλος. Αυτός ο «Άλλος» χάρη στον οποίο ο Florian Zeller τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Αυτός ο «Άλλος» που κινητοποίησε τη σκηνοθέτιδα Αικατερίνη Παπαγεωργίου να κάνει την επίσημη πρώτη της παράσταση μετά την επιστροφή της από το Λονδίνο. Και που από τις 28 Ιανουαρίου ανεβαίνει στη σκηνή του Μικρού Χορν με τους Λεωνίδα Καλφαγιάννη, Κωνσταντίνο Κάππα και Μαριάννα Πολυχρονίδη.
Η «συνάντηση» με τον Florian Zeller
«Η επιλογή αυτού του έργου ήταν πραγματικά μια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία. Είχα παρακολουθήσει τέσσερα έργα του Zeller στο Λονδίνο και είχα ενθουσιαστεί τόσο με το περιεχόμενο όσο και με τη φόρμα των κειμένων του. Κάπως έτσι αποφάσισα να του στείλω ένα προσωπικό μήνυμα, για να τον ρωτήσω για άλλα έργα του, ακόμη και μη μεταφρασμένα, τα οποία θα μπορούσα να διαβάσω. Εκείνες τις μέρες ο ίδιος έτυχε να βρίσκεται στο Λονδίνο για την πρεμιέρα του τελευταίου του έργου “Ο γιος”, και έτσι κανονίσαμε να συναντηθούμε. Πριν από τη συνάντησή μας διάβασα μια παλιά συνέντευξή του, όπου μιλούσε για το έργο του “Ο άλλος”. Ήταν το πρώτο του έργο και ο τρόπος που το περιέγραφε με συγκίνησε. Έτσι, όταν βρεθήκαμε, του ζήτησα να διαβάσω αυτό το κείμενο και να μου μιλήσει για αυτό. Κάπως έτσι προέκυψε η παράσταση».
Το έργο
«Μια “υποθετικά” καθημερινή ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου που ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και το φανταστικό. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύονται πολύ καίρια ερωτήματα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον τρόπο που τις διαχειριζόμαστε σήμερα. Μολονότι η συγκεκριμένη θεματική μάς είναι οικεία, ο Zeller έχει καταφέρει να θέσει το ζήτημα διεισδυτικά σε μια εντελώς διαφορετική βάση, αναδεικνύοντας και σχολιάζοντας νέες παραμέτρους. Τα τρία ερωτήματα που θα ήθελα πολύ να “πάρει” μαζί του το κοινό φεύγοντας είναι τα εξής: Πόσο “μαζί” πρέπει να ζει ένα ζευγάρι για να είναι για πάντα μαζί; Πόσο άγρια μπορεί να γίνει μια σχέση αγάπης, όταν η σταθερότητα δεν είναι αυτοσκοπός; Πιο τρομακτικό είναι το να ζει κανείς μόνος ή με έναν άλλον εαυτό;»
Λονδίνο: Η μεγάλη επιστροφή
«Η αλήθεια είναι ότι για ένα χρονικό διάστημα δραστηριοποιήθηκα στην Αγγλία με παραστάσεις που οργανώσαμε με το The Young Quill, στο πλευρό της Katie Mitchell. Ωστόσο, πάντα είχα την υποψία, που στη συνέχεια έγινε βεβαιότητα, ότι το να εργαστώ στη μητρική μου γλώσσα θα μου άνοιγε νέους ορίζοντες σε σχέση με την κατανόηση και την αντιμετώπιση του θεάτρου. Οι δύο παραστάσεις που ανεβάσαμε πέρυσι με το The Young Quill στην Αθήνα με έπεισαν ότι οι συνδηλώσεις που δημιουργούνται στην ελληνική γλώσσα αποδίδουν στα έργα και στις παραστάσεις μια πληθωρικότητα η οποία με μάγεψε. Ως εκ τούτου, αν και δεν είχα κάτι απτό, για να με κάνει να επιστρέψω, αποφάσισα να το τολμήσω».
Λίγα λόγια για την ομάδα: The Young Quill
«Ιδρύθηκε το 2016 στο Λονδίνο από τελειόφοιτους συντελεστές θεάτρου με στόχο την ανάδειξη πρωτοεμφανιζόμενων θεατρικών έργων. Μέχρι στιγμής έχουμε καταπιαστεί με το ανέβασμα πέντε θεατρικών παραστάσεων στην Αγγλία και στην Ελλάδα. Για εμένα είναι κάτι σαν ένα ταξίδι που εύχομαι να μη τελειώσει. Κάποια από τα ιδρυτικά μέλη δεν εντάσσονται πλέον στην ομάδα, καθώς καταλήξαμε να ζούμε σε διαφορετικές χώρες ή και ηπείρους. Η ομάδα έχει πρακτικά μεταφερθεί στην Αθήνα και έχει αποκτήσει αρκετούς μόνιμους εξωτερικούς συνεργάτες. Ο Φάνης Μιλλεούνης και η Χριστίνα Κωστέα, που είναι τα πιο πρόσφατα μέλη, και τους οποίους γνωρίσαμε με αφορμή τη συμμετοχή τους στην προηγούμενη παράστασή μας, έδωσαν νέα πνοή στο σχήμα μας. Τόσο για τον Κωστή Μουσικό, την Όλγα Γουναρά, με τους οποίους ξεκινήσαμε, όσο και για εμένα, το ανέβασμα μιας παράστασης είναι υπόθεση άκρως επαγγελματική και ταυτοχρόνως άκρως “οικογενειακή”, που έχει μείνει πιστή στο αρχικό καλλιτεχνικό της όνειρο».
Από τον χορό στο θέατρο
«Με είχαν δεχτεί και ετοιμαζόμουν να φύγω για σπουδές χορού στο Λονδίνο, γεγονός το οποίο ήθελα και είχα κυνηγήσει πάρα πολύ. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο παρακολουθούσα πολύ θέατρο και είχα αρχίσει κάπως να αμφισβητώ την επιλογή μου. Στην αρχή δεν τολμούσα να το παραδεχτώ ούτε στον εαυτό μου. Κάποια στιγμή η επιθυμία μου έγινε τόσο έντονη που αποφάσισα να πάω δοκιμαστικά στην ακρόαση του τμήματος Παραστατικών Τεχνών του Royal Central School of Speech and Drama. Εκεί πραγματικά μαγεύτηκα και, όταν με δέχτηκαν, οι θεατρικές σπουδές ήταν πλέον μονόδρομος. Η ενασχόληση με τη σκηνοθεσία προέκυψε στην πορεία».
Ελεύθερος χρόνος σε πουέντ
«Ο ελεύθερός μου χρόνος συνήθως περιλαμβάνει μια μοναδική και πολύ συγκεκριμένη ασχολία: το μπαλέτο».
Μια ευχή για το 2020
«Αυτό που πραγματικά θα ήθελα να μου φέρει η φετινή χρονιά θα ήταν μια ηχηρή επιβεβαίωση ότι η απόφαση της επιστροφής μου στην Αθήνα, ακόμη και αν είναι προσωρινή, είναι ορθή και ότι με ευχαριστεί».
Ο πρώην γιατρός που αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, οι πετυχημένες παραστάσεις, οι διακρίσεις και το νέο του έργο στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
3°
