Ο σκηνοθέτης και οι πρωταγωνιστές της παράστασης «Το Σύστημα του Πόντζι», στο θέατρο 104, μιλάνε στην ATHENS VOICE.
Η Εταιρεία Θεάτρου Θέση παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το θεατρικό έργο «Το Σύστημα του Πόντζι» του Νταβίντ Λεσκό, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα, στο θέατρο 104, από τις 25 Ιανουαρίου.
Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστές μιλούν στην ATHENS VOICE και δίνουν το στίγμα αυτής της αντισυμβατικής παράστασης, στην οποία τέσσερις ηθοποιοί ενσαρκώνουν εξήντα ρόλους με φόντο την πρώτη οικονομική φούσκα όλων των εποχών.
Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε το Σύστημα Πόντζι του Λεσκό; Πώς προέκυψε η ιδέα; Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον;
Μιχάλης Σιώνας: «Το Σύστημα του Πόντζι» είναι η δεύτερη συνεργασία μου με την Εταιρεία Θεάτρου Θέση, η οποία επέλεξε και το έργο. Η πλοκή αφορά στον αγώνα του Κάρλο ή Τσαρλς Πόντζι αρχικά για επιβίωση και κατόπιν για ανέλιξη στην κοινωνία των ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο βασικός αυτός ήρωας είναι υπαρκτό πρόσωπο, έζησε όντως εκείνη την εποχή και οι περιπέτειές του θυμίζουν σε στιγμές περισσότερο μια «παρατραβηγμένη» ιστορία μυθοπλασίας παρά μια αληθινή ιστορία. Ωστόσο, οτιδήποτε αναφέρεται στο κείμενο είναι πραγματικό γεγονός. Η ιστορία του Πόντζι δεν έχει ανάγκη την παρέμβαση και υποστήριξη της φαντασίας του συγγραφέα, και βρίσκω ιδιαίτερα οξυδερκή τον Νταβίντ Λεσκο που δεν υπέκυψε καθόλου σ' αυτόν τον πειρασμό, αλλά δόμησε το έργο πάνω στα μικρά και μεγάλα γεγονότα της ζωής του πρώτου −όπως θεωρείται από πολλούς− σύγχρονου οικονομικού απατεώνα.
Μιλήστε μας για την ομάδα Θέση. Είστε όλοι απόφοιτοι του ΚΘΒΕ. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
Διαμαντής Αδαμαντίδης: Η Εταιρεία Θεάτρου Θέση δημιουργήθηκε το 2015. Γνωριστήκαμε όλοι στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, όπου φοιτούσαμε. Κάποιοι συμφοιτητές, κάποιοι σε διαφορετικά έτη. Τελειώνοντας τη σχολή, ήρθαμε αντιμέτωποι με την ανάγκη να συσπειρωθούμε στοχεύοντας σε μια κοινή δημιουργία, μια διαδικασία βασισμένη στην κοινή αισθητική και οπτική μας για το θέατρο. Γνωρίζαμε ότι το τόλμημα ήταν μεγάλο και οι δυσκολίες αρκετές, αλλά υπήρχε μεγάλη ανάγκη να φτιάξουμε ένα σύνολο το οποίο θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να κινηθεί ανεξάρτητα και προς οποιαδήποτε καλλιτεχνική κατεύθυνση. Με γενναιότητα, λοιπόν, κοινό βλέμμα κι εκτίμηση ο ένας για τον άλλον, κάναμε το βήμα και δημιουργήσαμε την ομάδα μας. Και το ταξίδι συνεχίζεται.
Ποιες σκέψεις και συναισθήματα σας γεννήθηκαν όταν διαβάσατε για πρώτη φορά το έργο;
Μαρία Χάνου: Με συνεπήρε η ζωή και η ιστορία αυτού του ανθρώπου, του Τσαρλς Πόντζι, η προσωπικότητα και η ευφυΐα του, μιας και τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο έργο είναι βιογραφικά. Σε συνδυασμό με μια πολύ έξυπνη και δημιουργική συγγραφική γραμμή, ο Νταβίντ Λεσκό υπογράφει ένα κείμενο που διαβάζεται σχεδόν σαν μουσική παρτιτούρα, με έντονο ρυθμό και εναλλαγές, ένα έργο απαιτητικό, αλλά και εξαιρετικά γοητευτικό να αναμετρηθείς μαζί του.
Με ποια εργαλεία θα ανεβάσετε αυτό το έργο που περιλαμβάνει 60 διαφορετικούς ρόλους;
Τρυφωνία Αγγελίδου: Το να ανεβάσεις ένα τόσο πολυπρόσωπο έργο με τέσσερις ηθοποιούς είναι από μόνο του μια πρόκληση. Εμείς διαλέγουμε να ανταποκριθούμε σε αυτή την πρόκληση με εργαλεία μας τη φαντασία, τον ήχο και τα σώματα των ηθοποιών. Και φυσικά, τον λόγο. Ως καλλιτέχνες μας ενδιαφέρει η προσέγγιση της σκηνικής δράσης με όσο το δυνατόν λιγότερα, ώστε η παράσταση να αφήνει χώρο όχι μόνο στη δημιουργικότητα των ηθοποιών αλλά κυρίως στη φαντασία του θεατή. Με τη γρήγορη εναλλαγή των ρόλων, επιδιώκουμε να πούμε αυτή τη φορά την ιστορία του Κάρλο Πόντζι, που ακόμα και αν σε στιγμές μοιάζει παραμύθι, είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Επόμενα σχέδια της ομάδας; Ποιες είναι οι προσδοκίες σας;
Γιάννης Σαμψαλάκης: Προς το παρόν όλα τα σχέδια και οι προσδοκίες της ομάδας αφορούν το «Σύστημα του Πόντζι». Για αρχή προσδοκούμε να αρέσει και να πάει καλά η παράσταση στην Αθήνα και έπειτα θα πάμε οπωσδήποτε στη Θεσσαλονίκη, όπως κάνουμε άλλωστε και με κάθε παράστασή μας. Θα ήταν ευχής έργον να πάμε αργότερα σε κάποια φεστιβάλ στο εξωτερικό, πράγμα που έχει γίνει με τις προηγούμενες παραστάσεις μας και μας ενδιαφέρει πολύ.
Ο πρώην γιατρός που αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, οι πετυχημένες παραστάσεις, οι διακρίσεις και το νέο του έργο στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
