Στον μικρόκοσμο των συντελεστών της νέας παράστασης του Παντελή Δεντάκη
Η ομάδα Black Forest και ο Παντελής Δεντάκης μιλούν στην ATHENS VOICE για την νέα τους παράσταση και μας δίνουν τις πρώτες φωτογραφίες με κειμενολεζάντες της ιστορίας τους
Το «Η μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος» του Philippe Minyana θα παίζεται σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων από τις 20 Ιανουαρίου.
«Ο νεαρός Βασιλιάς βιάζει τη μικρή αδερφή της γυναίκας του μέσα σε μια καλύβα στο σκοτεινό δάσος». Η αρχή του έργου του βραβευμένου Γάλλου συγγραφέα πάει κάπως έτσι. Η συνέχεια, έρχεται από την ομάδα Black Forest και τον Παντελή Δεντάκη που λίγο πριν ανέβει η αυλαία μιλούν αποκλειστικά στην A.V. για την παράσταση.
Συμβουλή: Ακουλουθήστε τη ροή της ιστορίας μέσα από τις φωτογραφίες όπως την έφτιαξαν για εμάς οι συντελεστές.
«Όταν αφηγείσαι μια ιστορία γίνεσαι αυτομάτως και παρατηρητής και με έναν τρόπο συμμέτοχος των γεγονότων, μιας και η ίδια η αφήγηση, σου δημιουργεί συναισθήματα. Και αυτό επιτείνεται, όταν οι ήρωες είναι φιγούρες και όχι εσύ ο ίδιος. Έτσι, νιώθω από την μια να είμαι το πάσχων-δρων πρόσωπο (ο ήρωας), δίνοντας την φωνή μου στον ήρωα και "βιώνοντας" αυτά που ζει, αλλά ταυτόχρονα και ο Θεός, η μοίρα, το πεπρωμένο, το κάρμα, κινώντας - μετακινώντας τον ήρωα και κάνοντας το mise en espace . Θα έλεγα ότι "ένα αόρατο χέρι" (το δικό μου και της Κατερίνας) κινεί τα νήματα και κάνει τους ήρωες να δρουν όπως δρουν, χωρίς να καταλαβαίνουν ακριβώς ούτε το πώς, ούτε το γιατί αυτών που συμβαίνουν» -Πολύδωρος Βογιατζής
«"Ο ήρωας ορίζει τον κόσμο στο πεδίο της μάχης”, εξομολογείται ο Minyana στην τελευταία παράβαση του έργου. Ήρωας και εμψυχωτής, δρών πρόσωπο και αφηγητής, ανθρώπινη σάρκα και υλικά, γίνονται ένα, δημιουργούν μια αφήγηση Συνολική, παλίμψηστη, βαθύτερα συγκρουσιακή, πιο ανθρώπινη από ποτέ, άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ανθρώπινα Πάθη. Σαν να ξέρουν τα πρόσωπα ότι οδηγούνται στον χαμό τους και να αρπάζουν τους καρπούς μας ξανά και ξανά, ώσπου το μάτι ενός θεατή να ορίσει το πεδίο της μάχης, παγώνοντας για λίγο τον χρόνο» - Κατερίνα Λούβαρη Φασόη
«"Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος". Ένα παραμύθι-διαδρομή σε τόπους δυσδιάκριτους και σκοτεινούς, όπου η αγάπη εναλλάσσεται με βία, η κάθαρση με εκδίκηση, η πραγματικότητα με μυθοπλασία. Ένα κουβάρι χωρίς διακριτή άκρη, επίκαιρο και ζωντανό. Οι ηθοποιοί από τους μικροσκοπικούς ήρωες (γλυπτά) μια ανάσα δρόμος ή μια κραυγή. Μη φτιάξεις κραυγή, με πρόλαβε ο Παντελής σε μία από τις πρώτες συναντήσεις μας . Φτιάξε μου ένα βλέμμα να τη χωράει. Την κραυγή την άκουσα από την Κατερίνα κάποιες πρόβες μετά. Τον βασιλιά από τον Πολύδωρο να σιγοβράζει ψιθυριστά. Έπαψα να διαχωρίζω την αφήγηση από το γλυπτό, το παραμυθένιο από το τραγικό.
Στον πάγκο εργασίας μου έχω ακόμα ένα πλεκτό κοτσιδάκι, και ενώ είναι της Κατερίνας (το έκοψε μπροστά μου να ντύσω το γλυπτό) παραμένει για μένα παραμύθι, λίγο ορφανό, χωρίς άκρη, και γι αυτό αληθινό» - Κλειώ Γκιζέλη
«"Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος" είναι η βουτιά στη μαγεία ενός αινιγματικού μικρόκοσμου. Ενός μικρόκοσμου που ενώ νομίζεις πως του έχεις δώσει εσύ ζωή, ξαφνικά συνειδητοποιείς πως έχει τη δική του. Ενός μικρόκοσμου υπαρκτού, καθηλωτικού και απελπισμένου» -Παντελής Δεντάκης
Το έργο της Μαρίας Ζαβάκου για τον ψηφιακό εκφοβισμό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου
13°
