«Babylon» της Σίας Κυριακάκος
A. antonopoulou.art, Aριστοφάνους 20,
Ψυρρή, 210 3214.994 μέχρι 4/11
Στην αίθουσα δεσπόζει ένα σιδερένιο κρεβάτι που εντυπωσιάζει με την αέρινη χάρη του όγκου του και τη «ρευστή κίνησή» του καθώς υψώνεται προς το ταβάνι. Συγχρόνως, η βοστρυχοειδής ανάπτυξη του «ουρανού» του παραπέμπει και στην ελληνική κληματαριά. Περαιτέρω, οδηγεί το νου στην ξενοιασιά του καλοκαιρινού μεσημεριάτικου ύπνου υπό τη σκιά της, όταν το μάτι ακολουθώντας τα μονοπάτια των κλαδιών χάνει το δρόμο και εγκαταλείπει το πραγματικό για να εισχωρήσει στο φανταστικό και το φαντασιακό. Aπό τα «κλαδιά» του κρεβατιού κρέμονται σειρές από γυάλινες χάντρες, που συνήθως καταλήγουν σε κρύσταλλα πολυελαίου («χρειάστηκε να μαδήσω τον πολυέλαιο της θείας μου», λέει η καλλιτέχνις, που συγκαταλέγει τη γενναιόδωρη συγγενή της στους χορηγούς της έκθεσης, μαζί με την Olympia Strom, που διέθεσε το στρώμα του κρεβατιού).
O θεατής, πριν ακόμα βγάλει τα παπούτσια του για να ξαπλώσει στα ροζ μεταξωτά σατέν σεντόνια, έχει αντιληφθεί την πρόθεση του έργου να δημιουργήσει ένα παιχνιδιάρικο, ελαφρώς «αραμπέσκ» τρυφηλό λίκνο, στο οποίο εκείνος «ξεσφιγμένος» θα αφεθεί στις αφηγήσεις των μικρών μεγάφωνων που είναι κρυμμένα μέσα στα μαξιλάρια και εξιστορούν φαντασιώσεις («από χυδαίες μέχρι ρομαντικές»), τις οποίες πολλοί δέχτηκαν να καταγράψουν και να προσφέρουν για τη δημιουργία του έργου. Για όσους ένιωθαν κάποια αναστολή να προχωρήσουν στην αφήγηση, δημιουργήθηκε ένας ιδιωτικός χώρος, το «ροζ εξομολογητήριο». Ένα πολύ funky δημιούργημα που έχει τον όγκο και τη δομή του κανονικού (των καθολικών), αν και εξαιρετικά φανταχτερό κι εξωστρεφές (με πούπουλα, χάντρες, Barbie-ish τουπέ κ.λπ.). Όποιος θέλει, κλείνεται εκεί και μαγνητοφωνεί τη φαντασίωσή του σε ένα γουόκμαν (για να μεταφερθεί τελικά στα μαξιλάρια του κρεβατιού). Eναλλακτικά, ακολουθεί την τυπική διαδικασία όπου, μέσα από ένα παραθυράκι (που εδώ έχει σχήμα καρδιάς), την ψιθυρίζει κατευθείαν σε όποιο ευήκοον ους διατίθεται να την ακούσει.
Γενικώς, ο θεατής της έκθεσης γίνεται performer καθώς ανακαλύπτει ή αποκαλύπτει κρυμμένες σκέψεις.
H Σία Kυριακάκος ακολουθεί μια (γνωστή και από παλιότερες δουλειές της) εκλεκτικιστική συνθετική πορεία που συνδυάζει χιούμορ και χαρούμενη εμψυχωτική διάθεση με στοιχεία ελεύθερης, απλής, καθημερινής αναζήτησης, πάνω σε ζωτικά θέματα του προσωπικού βίου (εγκλείει επίσης –τουλάχιστον για εκείνους που έχουν το ειλικρινές ενδιαφέρον να τον αναζητήσουν– χαρούμενα ψήγματα του παλαιόθεν αυθορμητισμού της «povera» Eλλάδας που χάνεται).
Tην έκθεση συμπληρώνει το «φουστάνι των επιθυμιών»: ένα «νυφικό» με χαρτάκια όπου είναι γραμμένες ευχές και επιθυμίες.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
