- CITY GUIDE
- PODCAST
-
32°
Ένας σάρκινος Άμλετ
O Λυγίζος έδωσε έναν «Άμλετ» χειροποίητο, με έμπνευση, ζωτική ενέργεια και δημιουργικό μόχθο
![-u-et1cdomnikimitropoulou.jpg -u-et1cdomnikimitropoulou.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2019/11/12/-u-et1cdomnikimitropoulou.jpg)
Ο Δημήτρης Τσατσούλης γράφει κριτική για το έργο «Η τραγική ιστορία του Άμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας», σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου, Θέατρο του Νέου Κόσμου
Ο «Άμλετ» του Έκτορα Λυγίζου, ένα έργο που δίνει οδηγίες για την υποκριτική μέθοδο προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποκαλύψει τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψευδαίσθησης, αποτελεί μια παράσταση για τη θεατρικότητα, για την ανάδειξη των μηχανισμών του θεάτρου, για το τι σημαίνει θεατρική πράξη χωρίς την ανάγκη αληθοφανών κατασκευών και συναισθηματικών ερμηνειών. Ο Έκτορας Λυγίζος κάνει θέατρο με λιτά μέσα και σωματικό μόχθο, εξελισσόμενος διαρκώς και καταθέτοντας ένα ενδιαφέρον σκηνοθετικό στίγμα.
![-u-et3cdomnikimitropoulou.jpg -u-et3cdomnikimitropoulou.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/-u-et3cdomnikimitropoulou.jpg)
Το σκηνικό της Κλειώς Μπομπότη αποτελείται από δυο παράλληλα σταθερά δοκάρια, τοποθετημένα πάνω σε διαφορετικού ύψους το καθένα σκαμνιά, τα οποία διατρέχουν όλο το μήκος της σκηνής, ενώ ένα άλλο, μετακινούμενο από τους ηθοποιούς, δημιουργεί διάδρομο ακουμπώντας στα σκαλοπάτια της πλατείας, εισχωρώντας έτσι ανάμεσα στους θεατές, παραπέμποντας στις γνωστές «γέφυρες» του Καμπούκι. Τα μεγάλα δοκάρια αφήνουν ορατούς όλους τους συνήθως κρυμμένους μηχανισμούς, όπως καλώδια, ηχεία, σκηνικά αντικείμενα της παράστασης. Ορατές επίσης οι μετακινούμενες φωτιστικές πηγές που χειρίζονται οι ίδιοι οι ηθοποιοί εκτός σπανίων περιπτώσεων που θα ανάψουν οι σταθεροί προβολείς (σχεδιασμός φωτισμών από τον Δημήτρη Κασιμάτη).
![foto-u-et-6-.jpg foto-u-et-6-.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/foto-u-et-6-.jpg)
Η, κατά καιρούς, επιζητούμενη από τα πρόσωπα μουσική είναι ανύπαρκτη, παρά την παρουσία του μαγνητοφώνου από το οποίο, ελάχιστα, κάποια στιγμή, θα ακουστεί σύντομο μουσικό κομμάτι. Η παράσταση μουσικοποιείται, αντίθετα, από τους ήχους που παράγουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί χρησιμοποιώντας όλα τα πρόσφορα γι’ αυτό σκηνικά αντικείμενα: ραβδιά που σκίζουν ρυθμικά τον αέρα, φορητά μικρόφωνα που προκαλούν παρασιτικούς αλλά ρυθμικούς θορύβους, το κεντρικό μικρόφωνο που προκαλεί ήχους από φθόγγους, εξωφωνημικά σημεία, ή, όταν το καταπίνει ο Άμλετ-Λυγίζος, επιτρέπει να ακουστούν λαρυγγικοί ήχοι, αυτοί που προέρχονται από το έσω σώμα. Καθώς, ανά στιγμές, ο Άμλετ πνίγεται στις λέξεις που ακυρώνουν το νόημα, που αδυνατούν να εκφράσουν ή καλύτερα, να επικοινωνήσουν την αλήθεια. Η παράσταση μετατρέπεται έτσι σε ένα παράδοξο ηχοτοπίο (σχεδιασμός ήχου: Brian Coon).
![-u-et2cdomnikimitropoulou.jpg -u-et2cdomnikimitropoulou.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/-u-et2cdomnikimitropoulou.jpg)
Κανένα σκηνικό αντικείμενο δεν ανταποκρίνεται στη λειτουργία που ασκεί στην καθημερινότητα. Ένα κουτί με εργαλεία θα είναι η ανθοδέσμη που κρατά η Οφηλία, ένας τσίγκος για πανοπλία, το χέρι ενός συμπαίκτη το βιβλίο που διαβάζει ο Άμλετ, ελαστικά λευκά ραβδιά τα σπαθιά. Τα αντικείμενα ανασημασιοδοτούνται και αποκτούν τις νέες λειτουργίες που τους προσδίδει η παράσταση, ακυρώνοντας κάθε έννοια αναπαραστατικότητας, κάθε απόπειρα αληθοφάνειας.
![-u-et4cdomnikimitropoulou.jpg -u-et4cdomnikimitropoulou.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/-u-et4cdomnikimitropoulou.jpg)
Τα εμπνευσμένα, άψογης αισθητικής, κοστούμια της Άλκηστης Μάμαλη είναι ίδια και για τους έξι ηθοποιούς: καφέ κοτλέ παντελόνια, λευκές φανέλες από μέσα και πλεκτές ζαχαρί μπλούζες που φέρουν επάνω τους διαφορετικά για τον καθένα σκουρόχρωμα περίτεχνα γεωμετρικά, σε ευθείες ή καμπύλες, σχήματα. Σχήματα που παρόμοια επανέρχονται πάνω σε διάφορα σημεία των σωμάτων των ηθοποιών, ως παράδοξα μαρκαρίσματα-σύμβολα, τα οποία αυτοί αγγίζουν κατά διαστήματα με τον δείκτη του χεριού τους, ωσάν να «δείχνουν» το στίγμα που οδηγεί στις πράξεις τους ή, ακόμη καλύτερα, στο φορτίο του ονόματός τους.
![foto-u-et-7-.jpg foto-u-et-7-.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/foto-u-et-7-.jpg)
Η σωματικότητα, με την έννοια της σαρκικής της διάστασης, κυριαρχεί στο παίξιμο των ηθοποιών, με το συχνό ανέβασμα των ρούχων για να δείξουν το σημάδι, για παράδειγμα, που φέρουν στην κοιλιά. Συχνό επίσης το πιάσιμο των γεννητικών οργάνων –δείξη ενός ματαιωμένου ερωτισμού αλλά και μιας διαρκώς αναβαλλόμενης αντρίκιας αποφασιστικότητας για δράση–, ή μια απόπειρα γδυσίματος, η ανάδειξη της σάρκας με τα μισοβγαλμένα ρούχα. Μια σάρκα γήινη που αντιπαρατίθεται αφενός στη φασματική, άυλη παρουσία του Φαντάσματος του Βασιλιά αλλά και στην εξίσου άυλη, αόρατη ψυχική θλίψη. Μια σάρκα που διαρκώς διερωτάται.
![foto-u-et-2-.jpg foto-u-et-2-.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/foto-u-et-2-.jpg)
Ταυτόχρονα, όλοι οι ηθοποιοί επιδίδονται σε μια σχεδόν ακροβατική υπερκινητικότητα, πηδώντας πάνω, περνώντας κάτω, ισορροπώντας πάνω στα δοκάρια, μεταφέροντας αντικείμενα, αλλάζοντας τη σκηνική διάταξη, με τον ιδρώτα-δείγμα του ζώντος σώματος να λειαίνει τη σάρκα.
![foto-u-et-5-.jpg foto-u-et-5-.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/foto-u-et-5-.jpg)
Και οι έξι ηθοποιοί κινήθηκαν ισότιμα και, πρώτιστα, άριστα συντονισμένοι στους διαφορετικούς τους ρόλους. Εξαιρετικός ο Έκτορας Λυγίζος ως Άμλετ, καθηλωτική η Δήμητρα Βλαγκοπούλου ως Οφηλία, στιβαρός ως Φάντασμα και Κλαύδιος ο Αινείας Τσαμάτης, απολαυστικός ο Άρης Μπαλής στις μεταμορφώσεις του από Λαέρτης σε Πολώνιο κολλώντας τσιγαρόχαρτα για φρύδια, ωριμότερη όσο ποτέ η Ηρώ Μπέζου ως Γερτρούδη, ευχάριστη έκπληξη ο πολλά υποσχόμενος νεαρός Κωνσταντίνος Ζωγράφος σε διάφορους ρόλους.
![-u-etcdomnikimitropoulou.jpg -u-etcdomnikimitropoulou.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/-u-etcdomnikimitropoulou.jpg)
Στηριζόμενος σε μια μεταφραστική πολυγλωσσία (με μεταφράσεις των Γ. Χειμωνά, Δ. Καψάλη, Ι. Πολυλά), ο Λυγίζος έδωσε έναν «Άμλετ» χειροποίητο, με έμπνευση, ζωτική ενέργεια και δημιουργικό μόχθο.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της Athens Voice
* Ο Δ.Τσ. είναι καθηγητής Σημειωτικής του Θεάτρου και Θεωρίας της Επιτέλεσης στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
INFO
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Έκτορας Λυγίζος
- ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Έκτορας Λυγίζος, Άρης Μπαλής, Ηρώ Μπέζου, Αινείας Τσαμάτης
- ΘΕΑΤΡΟ: Θέατρο του Νέου Κόσμου
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο μεγάλος σκηνοθέτης μάς μιλά για την Ορέστεια που παρουσιάζει στην Επίδαυρο
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά μιλάει για τη νέα του παράσταση-πλατφόρμα
Και ακόμα: «Μήδεια» στο Παλλάς, «Ηρακλής μαινόμενος» στο Κηποθέατρο Παπάγου, Yamammoto Noh Theatre στο Σχολείον της Αθήνας, 3 δουλειές της bijoux de kant
Μισός αιώνας (και βάλε) Σταμάτης Φασουλής και ό,τι συμβαίνει στην επιθεώρηση θα έχει πάντα το στίγμα του
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιώργος Κουμεντάκης παρουσίασε το νέο, φιλόδοξο, πολυσυλλεκτικό και ευρείας απεύθυνσης πρόγραμμα
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Ένας τετράποδος ντετέκτιβ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός άλλου σκύλου. Η βία και η μη απόδοση δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παράστασης του γνωστού σκηνοθέτη
Η «ψυχή» του studio αρχαίου δράματος γράφει για το Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος του Εθνικού Θεάτρου
Οι εκδηλώσεις της πρώτης εβδομάδας του θεσμού
Μιλήσαμε με τους βραβευμένους συγγραφείς Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και Βίβιαν Στεργίου για τις ηρωίδες που εμπνεύστηκαν από την «Εκάβη» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη
Η διακεκριμένη σκηνοθέτις μάς συστήνει τη νέα, υπαρξιακή και ιδιαίτερη για την ίδια, δουλειά της και μας προσκαλεί σε έναν κόσμο… ανάποδο
Ο ανερχόμενος δημιουργός μιλά για όσα του έχει προσφέρει η διεθνής προβολή και διαδρομή των παραστάσεών του
Και ακόμα:«Μιντάτι» από την Τζένη Αργυρίου, «Ιεροτελεστία της άνοιξης» από τον Ροζέρ Μπερνάτ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου σκηνοθετεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα του μεγάλου ποιητή στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου
Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Χαλίλ Αλιζάντα και την σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου για τον ρόλο που παίζει η τεχνολογία στον μετασχηματισμό των οικογενειακών δεσμών των προσφύγων και μεταναστών
«Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, «50 χρόνια, μια νύχτα» από τον Μάνο Καρατζογιάννη, αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή και άλλες παραστάσεις αυτή την εβδομάδα
Το αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από τη ματιά του διακεκριμένου Ρώσου σκηνοθέτη Τιμοφέι Κουλιάμπιν
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.