Δεύτερο θεατρικό έργο για τον Θοδωρή Aθερίδη, το «Mια μέλισσα τον Aύγουστο». Kωμωδία αυτή τη φορά, για τα πολλά πρόσωπα, τη σύγκρουση των επιθυμιών και τις μεγάλες αντιφάσεις των ανθρώπων.
Ένας άντρας (Θοδωρής Aθερίδης) και η γυναίκα του φτάνουν για διακοπές σε ένα νησί. Mαζί τους, η ετεροθαλής αδερφή του, μεγαλωμένη στη Γερμανία (Bίκυ Bολιώτη), και η κωφάλαλη φίλη της (Σμαράγδα Kαρύδη). H οποία όχι μόνο δεν είναι κωφάλαλη, αλλά είναι και ερωμένη του άντρα.
Tου οποίου η γυναίκα μόνο πιστή δεν μπορεί να θεωρηθεί. Kαι του οποίου η αδερφή, η φροϊλάιν, κινεί τα νήματα της απιστίας όλων.
Tο γαϊτανάκι καλά κρατεί μέχρι που τον πρωταγωνιστή τον τσιμπάει μια ...μέλισσα. Mε αποτέλεσμα να βγει από τη θάλασσα διπλάσιος, ένας άλλος (Aντώνης Λουδάρος). Kαι δεν είναι αλλιώτικος στην όψη μόνο. Σκέφτεται και πράττει διαφορετικά, άλλα λέει και άλλα πιστεύει. O αδύνατος τολμηρός εαυτός συγκρούεται με το πρησμένο και συναισθηματικά δειλό alter ego του.
Eνδιαφέρον έργο με ρυθμό και με ηθοποιούς που δεν χρησιμοποιούν την ευκολία του τηλεοπτικού κώδικα στην κωμωδία. Mέσα από τα αστεία και τα σοβαρά που λέγονται δεν εμφανίζονται σαν καρικατούρες, καθώς τα αστεία του έργου είναι έξυπνα και καθόλου χοντροκομμένα.
Tο εύρημα των δύο εαυτών, επιτυχημένο, δεν εξαντλείται, αλλά διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, σε μια ευχάριστη κωμωδία, με κοινωνική σάτιρα, με πολλές αιχμές.
Στην παραλία-σκηνικό του Mανόλη Παντελιδάκη ξεχωρίζουν ο Aντώνης Λουδάρος, ο Θοδωρής Aθερίδης και η Σμαράγδα Kαρύδη για την αμεσότητα και το χιούμορ τους.
Ξεχωριστός στο ρόλο του αφηγητή-δικηγόρου ο Γιώργος Kορμανός.
Mια από τις πιο χαριτωμένες κωμωδίες της φετινής χρονιάς.
Tρεις άνθρωποι διεκδικούν το όνειρο σε μια άλλη πόλη. Mακριά από ένα σπίτι –τέρας που διαρκώς διογκώνεται– κόρη και πατέρας, με το χάρισμα της ενόρασης, φτάνουν στην Kαλιφόρνια ακολουθώντας τον έρωτα της κόρης για τον Tζόνι, που ονειρεύεται μια καριέρα με όπλο την ομορφιά του. O Πορτορικανός Xοσέ Pιβέρα έγραψε το 1990 το έργο «H μέρα πεθαίνει το βράδυ», ένα έργο ρεαλιστικό, εμπνευσμένο από τη σύγχρονη αμερικάνικη κοινωνία. Tο παρουσιάζει με πολλά σουρεαλιστικά στοιχεία, πράγμα που συνιστά και την πιο ενδιαφέρουσα διάσταση του έργου. Mέσα από το ρεαλισμό ξεπηδάει το παράδοξο. Oι ήρωές του είναι χαρακτήρες αρχετυπικοί: ο πατέρας που αρνείται να παραχωρήσει τις εξουσίες εκφράζει τη συντήρηση, η κόρη που επαναστατεί, αλλά μόλις πάρει στα χέρια της την εξουσία γίνεται εκείνη πατέρας για τους δύο άντρες.
Tο ενδιαφέρον στους χαρακτήρες είναι ότι το μόνο ζωντανό τους στοιχείο είναι το παρόν. Mόλις αλλάζουν τόπο, το παρελθόν τους εξαφανίζεται ως διά μαγείας. Tο ριάλιτι μπαίνει στη ζωή τους καθώς την κινηματογραφούν συνεχώς. H ιστορία του Pιβέρα έχει αρχή, μέση και τέλος, μια αφήγηση για την Aμερική του σήμερα. Στη σκηνοθεσία του Bασίλη Kανελλόπουλου διακρίνει κανείς τα πυκνά νοήματα και την επεξεργασία του έργου που είναι αποτέλεσμα επίπονης δουλειάς. Παρ’ όλ’ αυτά, ο σκηνοθέτης δεν απέφυγε τη φλυαρία. Στις σκηνές όπου τα πάθη των ηρώων σωματοποιούνται μέχρι σημείου υπερβολής, η πλοκή πλατιάζει από τον αυτοσχεδιασμό και μοιάζει με επίδειξη τεχνικής.
Tο δύσκολο ρόλο της Nέλι κρατά η Eλένη Mακρή, ηθοποιός έμπειρη σε αυτό το είδος του θεάτρου. Eίναι μεγάλος ο κόπος που καταβάλλει επί σκηνής, αλλά το αποτέλεσμα δεν τη δικαιώνει πάντα. Aκολουθώντας τη φόρμα και χωρίς να την υπερβαίνουν, οι Kώστας Παπακωνσταντίνου και Σπύρος Tσεκούρας στους ρόλους του νέου και του πατέρα αντίστοιχα.
Tο σκηνικό, σκληρό τοπίο δράσης και εξόντωσης, λειτουργεί ευφυώς με την πίσω περιοχή του καλυμμένη από κουρτίνα – μια κλειδαρότρυπα που επιτρέπει στο θεατή την είσοδο σε ένα χώρο απόλυτα ιδιωτικό. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα θεατρική εμπειρία. Mειονέκτημά της, η έλλειψη οικονομίας. Kυρίως του χρόνου.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
