Ο Μιχάλης Συριόπουλος μιλάει στην ATHENS VOICE για την «Αρχή του Αρχιμήδη» στο Skrow, το χειροκρότημα, το θέατρο, τις φοβίες του, τα social media κ.ά.
Η θεατρική παράσταση «Η αρχή του Αρχιμήδη» ανεβαίνει στο Skrow για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.
Ο βραβευμένος πρωταγωνιστής Μιχάλης Συριόπουλος μιλάει στην ATHENS VOICE για την παράσταση, το χειροκρότημα, το θέατρο, τις φοβίες του, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις προτεραιότητες της ζωής του.
Βραβείο «Δημήτρης Χορν». Μια τεράστια διάκριση, μια σπουδαία στιγμή στη ζωή σας και στην καριέρα σας. Πώς ήταν η πορεία σας όμως μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή; Υπήρξαν δύσκολες στιγμές που σας απογοήτευσαν και σας έκαναν να σκεφτείτε να τα παρατήσετε;
Το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν ανέκαθεν δύσκολο. Ύστερα ήρθε και η κρίση και τα δύσκολα έγιναν ανέφικτα! Είναι πολύ περίεργο να παλεύεις για το όνειρό σου σε τέτοιους καιρούς. Μοιάζεις τρελός! Θα 'χω να το λέω πως μια φορά πρόλαβα και δώρο Χριστουγέννων. Το να είσαι ηθοποιός εν μέσω κρίσης σε κάνει μαχητή. Θυμάμαι πως κάποτε είχα τρεις παραστάσεις την ημέρα. Παιδικό, βραδινό και bar theatre. Οι δυσκολίες με πείσμωναν, δεν μ' έκαναν να σκεφτώ να τα παρατήσω. Ευτυχώς που πάντα καταγινόμουν με σπουδαίους ρόλους και η ζυγαριά έγερνε στο δημιουργικό κομμάτι. Ύστερα ήρθαν τα βραβεία, σπουδαίες στιγμές, μα έμαθα να κρατώ μικρό καλάθι.
Σας αρέσουν περισσότερο τα έργα που έχουν έναν διδαχτικό ρόλο ή εκείνα που βάζουν τον αναγνώστη σε μια τροχιά σκέψης και προβληματισμού;
Τα θεατρικά κείμενα ζωντανεύουν από τους συντελεστές! Είναι στο χέρι μας να γίνει διαμαντάκι ένα έργο που διδάσκει, που προβληματίζει ή που, απλώς, ψυχαγωγεί. Εμένα με αφορούν τα έντιμα ανεβάσματα, που κρύβουν δουλειά και που δεν βαφτίζονται κάτι άλλο απ' αυτό που είναι.
«Κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό δέχεται άνωση ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει». Η «Αρχή του Αρχιμήδη». Τι σημαίνει όμως για εσάς αυτή η παράσταση; Τι σας σαγήνευσε σε αυτήν;
Η «Αρχή του Αρχιμήδη» είναι ένα έντιμο ανέβασμα, ένα σπουδαίο κείμενο και μια ευτυχής συγκυρία συντελεστών, όπου το γλυκό έδεσε κι ο κόσμος μας αγκάλιασε. Με σαγηνεύουν πολλά πράματα στο συγκεκριμένο έργο. Πρώτα απ' όλα, η βασική οδηγία του σκηνοθέτη μας, του Βασίλη Μαυρογεωργίου, πως θέλει να δει ντοκιμαντέρ και όχι θέατρο. Αυτό το στοίχημα με τον θεατή στο μισό μέτρο έχει μεγάλη γοητεία. Με γοητεύουν επίσης οι τέσσερις αλήθειες των ηρώων, όπου βλέποντάς τες από άλλη οπτική, δεν προλαβαίνεις να ενοχοποιήσεις ή να αθωώσεις κάποιον. Εξελίσσεται το έργο με τέτοιο τρόπο, που όταν έρχεται αυτή η στιγμή, έχεις πραγματικό δίλημμα.
Στην παράσταση υποδύεστε τον Τζόρντι, έναν προπονητή σε ομάδα κολύμβησης παίδων, και ξαφνικά γίνεστε η «πέτρα του σκανδάλου». Πόσο δύσκολο είναι για εσάς να ακροβατείτε σε έναν τόσο αμφιλεγόμενο ρόλο;
Έχω τη χαρά να υποδύομαι τον Τζόρντι, τον πιο δημοφιλή προπονητή του κολυμβητηρίου, που μέσα σε δευτερόλεπτα γκρεμίζονται όσα είχε κατακτήσει από την κατηγορία ενός επτάχρονου κοριτσιού. Είναι έτσι δομημένος και σκηνοθετημένος ο ρόλος μου, που ένα παραπάνω βλέμμα, μπορεί να με κάνει ένοχο και να μη μπορώ να το μαζέψω! Μα, πιστέψτε με, αυτή η δυσκολία είναι τόσο μα τόσο ωραία!
Τελικά, όλα είναι θέμα οπτικής;
Ναι! Όλα είναι θέμα οπτικής και θέμα κρίσης, όχι αυτής της ρημάδας της οικονομικής κρίσης... της άλλης, που δυστυχώς δεν καλλιεργείται πια!
Μέσα από την παράσταση προβάλλει η εικόνα της σύγχρονης εποχής που σφύζει από στερεότυπα, φόβο, κουτάκια και μια εμμονή σε καταδίκες μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα μέσα ενημέρωσης, χωρίς σκέψη. Πώς μπορεί άραγε να ανθίσουν σε αυτές τις συνθήκες αληθινά συναισθήματα χωρίς τον φόβο της παρερμήνευσης;
Τι να σας πω! Μοιάζει να μην υπάρχει απάντηση σ' αυτή την ερώτηση. Είμαστε όλοι εν δυνάμει θύματα των φόβων μας, με μνήμη χρυσόψαρου.
Επιδιώκετε την αποδοχή και το χειροκρότημα;
Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα το αντίθετο. Επιδιώκω την αποδοχή του κόσμου μόνο και πάντα μέσω της δουλειάς μου.
Σας αρέσει να ζείτε στο κόκκινο, έντονα;
Θα θελα πολύ να ζω στο κόκκινο, μα με πιάνω συνεχώς να βολεύομαι και να μη ρισκάρω. Το λέω για να το ξορκίσω, μήπως κι αλλάξω!
Ποια είναι η μεγαλύτερη φοβία σας;
Φοβάμαι τα γεράματα χωρίς αξιοπρέπεια. Θα θελα πολύ να 'χω μέτρο μεγαλώνοντας και να ξέρω ποια θα είναι η στιγμή να πάω σπίτι μου.
Ποια είναι η σχέση σας με τον χρόνο, τη φθορά και την απώλεια;
Μέχρι πέρυσι ήταν όλα θεωρητικά, μόλις εμφανίστηκαν οι πρώτες ρυτίδες όλα άλλαξαν. Με τρομάζει ο χρόνος που τα καταστρέφει όλα, μα όσο πας να τον νικήσεις τόσο πιο αστείος γίνεσαι. Όσον αφορά στην απώλεια, μου θυμίζω καθημερινά ότι το τέλος είναι κομμάτι της ζωής. Με κάνει πιο ταπεινό αυτή η σκέψη.
Τι μπορεί να σας φτιάξει τη διάθεση αμέσως;
Μια ωραία χειμωνιάτικη λιακάδα, ένας ωραίος καφές και μια ωραία μουσική!
Ποια η σχέση σας με το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Είναι προέκταση του χεριού μου! Χάνω το μέτρο αρκετές φορές, μα προσπαθώ να τα χρησιμοποιώ κι όχι να με χρησιμοποιούν.
Σπορ, ταξίδια, μουσική, ταινίες, σειρές, βιβλία. Με ποια σειρά θα τα κατατάσσατε; Τι αγαπάτε περισσότερο;
Μουσική, σπορ, βιβλία, σειρές, ταινίες, ταξίδια... Μα μου υποσχέθηκα να βάλω πρώτα τα ταξίδια, γιατί η ζωή είναι μικρή!
Ο πρώην γιατρός που αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, οι πετυχημένες παραστάσεις, οι διακρίσεις και το νέο του έργο στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
12°
