Συνέντευξη με τον γνωστό stand up comedian Σίλα Σεραφείμ που παρουσιάζει στο Θέατρο Χυτήριο κάθε Τετάρτη την «Ιστορία της Ελλάδας, αλλιώς».
Με έναν κάκτο στο χέρι κατευθύνεται προς το κεντρικό πάσο του μαγαζιού. «Το σκέφτομαι να πάρω όπλο» λέει. Έπειτα γελάμε. Και εκείνος συνεχίζει «όχι, σοβαρολογώ».
Ο Σίλας Σεραφείμ είναι σίγουρα μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου, κωμικού, τουιτερά – αν υπάρχει αυτή η λέξη. Όταν τον συνάντησα ήταν σε εκείνη –από τις συχνές λογικά– φάση που δεν μπορούσε να καταλάβει την επίθεση που έλαβε μετά από ένα tweet που έκανε για την Γκρέτα Τούνμπεργκ λέγοντας ότι «Δεν θα ήθελα να σε δω ούτε με μαγιό» παραφράζοντας τη γνωστή πλέον ατάκα από το GNTM. «Εντάξει, το καταλαβαίνω να με λένε ατάλαντο, άχρηστο, ευνοημένο, ακροδεξιό, αλλά εδώ τι είμαι; Παιδεραστής και κάνω outing; Εγώ δεν έχω αντίρρηση, άντε και το κάνω, απλά θα πρέπει να είμαι ο μοναδικός στον κόσμο που το παραδέχεται δημοσίως». Κάνει πλάκα. Μιλάει σοβαρά. Γελάει. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης του ξεφεύγουν κάποιες εκφράσεις που προδίδουν πικρία. Είναι καιρό στόχος. Και εκείνος και, κυρίως, η σάτιρά του.
Η θρησκευτική σάτιρα και η σάτιρα
Ο μόνος που έχει κάνει θρησκευτική σάτιρα στην Ελλάδα είμαι εγώ, δεν είναι τυχαίο αυτό. Μιλάω για σάτιρα απέναντι στην πίστη και όχι τους παπάδες, σε αυτούς, ναι, έκανε ο Πανούσης».
«Στον αυτοσαρκασμό δεν είμαστε καλοί. Γι’ αυτό και η stand up σκηνή δεν θέλει να ανακατεύεται με πολιτική σάτιρα».
Πολιτική σάτιρα, και σχεδόν ασυναίσθητα ένας άνθρωπος μου ήρθε στο μυαλό. «Ο Λαζόπουλος έκανε ένα λάθος: Το πήρε προσωπικά. Δεν ήταν η δουλειά του αυτή. Η δουλειά του ήταν να είναι απέναντι». Στα λεπτά που ακολουθούν καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Μπορεί βλέποντας όλα αυτά, με μένα, η stand up κοινότητα να φοβήθηκε και να έκανε πίσω».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Μαρίνα και ο κοντός με τη γραβάτα
«Τα τελευταία χρόνια διαπιστώσαμε τη δυσανεξία στη σάτιρα που έχουν πρωτοεμφανιζόμενοι, όπως ήταν οι Συριζαίοι. Γιατί μέχρι τότε η αριστερά βρισκόταν στο απυρόβλητο και όλοι οι καλλιτέχνες ήταν οι αριστεροί που πολεμούσαν την εξουσία. Όταν βρέθηκαν αυτοί στην κυβέρνηση, το focus άλλαξε».
«Εμείς, υποτίθεται ότι είμαστε ελεύθεροι σκοπευτές απέναντι από το Μαξίμου και πυροβολούμε όποιον μπαίνει μέσα. Δεν φταίω εγώ που μπήκαν μέσα αυτοί. Αυτοί όμως, όπως φάνηκε, δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν, όπως και δεν μπορούν τώρα να διαχειριστούν την ήττα τους. Και έφτασαν σε σημείο να τα βάζουν με αυτόν που χτυπάει τον συναγερμό και όχι με αυτόν που έχει βάλει τη φωτιά. Όπως συνέβη με τον Αρκά και με μένα».
«Επί 4μισι χρόνια βαρούσα τον λαϊκισμό και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο δεν θεωρώ και αριστερά, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Και, ξαφνικά, έγινα νεοδημοκράτης. Βέβαια, μέχρι τότε, όταν βαρούσα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κανείς δεν με έλεγε συριζαίο».
«Το 2015 έγινε μεγάλη ανακατωσούρα. Όταν το 4% γίνεται 30-40% σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι έχουν ανακατευτεί. Δεν μπορεί ξαφνικά αυτό το 30% να αποτελείται από αριστερούς. Αν ήταν αριστεροί αυτοί, τότε ο Τσίπρας θα είχε κυβερνήσει όντως αριστερά». Αφήνει ένα μειδίαμα να σκάσει στο τραπέζι και, πριν εξαϋλωθεί, συνεχίζει: «Θα είχε, για παράδειγμα, κάνει διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας. Γιατί δεν το έκανε; Γιατί ήξερε ότι αυτό το ποσοστό που τον έβγαλε δεν ήταν αριστεροί. Είναι άνθρωποι που απλώς ήθελαν να μην πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ. Αυτό τους πούλησε, αυτό αγόρασαν. Είναι ΠΑΣΟΚ. Πόσο ΠΑΣΟΚ έχει μέσα του ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι ψήφιζαν, δηλαδή, όλοι αυτοί πριν τον ΣΥΡΙΖΑ που είχε 4%»;
Και το τρένο πια χάνεται, σαν το φως μιας ημέρας
«Για να κυβερνήσεις αριστερά πια, πρέπει να αλλάξεις ράγες. Οι ράγες είναι δεξιά. Άμα πας στις δεξιές ράγες και οδηγείς προς τα αριστερά, απλώς το τρένο εκτροχιάζεται. Όταν το διαπίστωσε αυτό το ’15 ο Τσίπρας, που έφαγε τα μούτρα του, κατάλαβε ότι είναι ΠΑΣΟΚ. Κράτησε λοιπόν την ορολογία οδηγώντας το τρένο προς τα δεξιά και είχαν πάει όλοι στα αριστερά παράθυρα να δείχνουν αριστεροί ενώ το τρένο πήγαινε δεξιά». Σε αυτό το σημείο είναι που θα γείρει το κεφάλι αριστερά και θα αρχίσει να κουνάει τα χέρια πέρα δώθε στο υποτιθέμενο παράθυρο που κύκλωνε το πρόσωπό του.
«Το ΚΚΕ γι’ αυτό έχει 5% γιατί είναι δογματικό και λέει ότι “μάγκες, αυτά τα πράγματα γίνονται μόνο έτσι. Άμα μας βγάλετε θα κάνουμε αυτά”».
«Ο κόσμος έπαθε αυτό που λέει ο Μαρκ Τουέιν ότι είναι “ευκολότερο να εξαπατήσεις τους ανθρώπους παρά να τους πείσεις ότι έχουν εξαπατηθεί” και έτσι ακόμη και σήμερα μερικοί δεν καταλαβαίνουν. Οπότε ο Τσίπρας συνέχιζε να πουλάει αντισυστημικότητα στο κότερο της Παναγοπούλου και να πολεμάει τις ελίτ στέλνοντας τα παιδιά του στα σχολεία της ελίτ. Εντάξει, κάπου και η σάτιρα σηκώνει τα χέρια ψηλά. Βλέπεις υπουργό που αποκαλεί τον “ceo”, “τσέο”. Ρε φίλε, εγώ δεν ήρθα να κυβερνήσω, εσύ γιατί κάνεις stand up και με ακυρώνεις;»
Η ιστορία της Ελλάδας – αλλιώς
Για τρίτη χρονιά ο Σίλας παρουσιάζει στο Θέατρο Χυτήριο κάθε Τετάρτη την ιστορία της Ελλάδας, αλλιώς. «Πριν τρία χρόνια που ξεκίνησε η παράσταση, αυτή ήταν η αρχική αφίσα η οποία είχε προκαλέσει και μια ισχυρή αντίδραση, κυρίως από εθνικιστές και ακροδεξιούς οι οποίοι γνωρίζοντας εμένα, θεώρησαν πως η αφίσα είναι προσβλητική. Σίγουρα κάποιοι παρασύρθηκαν απ’ αυτούς κι έτσι έγινε μια κάποια αρνητική διαφήμιση. Ωστόσο ήταν αξιοπρόσεχτο πως όποιον κι αν ρώτησα πού είναι η προσβολή, δεν ήξερε τι να απαντήσει. Είναι μια καλλιτεχνική αφίσα παράστασης, που με δεδομένο το περιεχόμενό της και τη ματωμένη ελληνική ιστορία απ’ τους πολέμους, έχει ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό κόνσεπτ. Το προσβλητικό πού είναι; Η αντίδραση κατέδειξε τα ταμπού, το κόμπλεξ, την άγνοια και τη χειραγώγηση μερίδας του κόσμου απέναντι σε μια αφίσα, σε μια παράσταση, στην Τέχνη».
Η επιθεώρηση
«Πάντοτε υποστήριζα ότι το stand up είναι ο επιθεωρησιακός μονόλογος αυτονομημένος».
«Στην επιθεώρηση του ’60, του ’70, του ’80 έπαιζε το ανφάν γκατέ των ελλήνων ηθοποιών. Τώρα πια δεν υπάρχει επιθεώρηση. Δεν υπάρχουν καλοί συγγραφείς, είναι λίγοι οι ηθοποιοί».
Ανέφερα το όνομα Μάρκος Σεφερλής και θυμήθηκε: «Λένε ότι κάνω τα αστεία του Σεφερλή και από την άλλη δεν καταλαβαίνουν, λέει, το χιούμορ μου. Ε, αν δεν καταλαβαίνεις το χιούμορ του Σεφερλή σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνεις τίποτα γιατί ο Σεφερλής είναι το τελικό στάδιο».
«Εγώ αυτό που πουλάω απευθύνεται στα αυτιά σου, ο Σεφερλής αυτό που πουλάει απευθύνεται στα μάτια σου. Δεν μπορείς, λοιπόν, να με ταυτίζεις».
«Ήμουν και εγώ στον Louis CK»
«Δεν θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος κωμικός ever. Είναι πρωτοκλασάτος, ανήκει στους καλύτερους κωμικούς, δεν το συζητώ, αλλά από εκεί και πέρα οκ. Μια χαρά ήταν στην εμφάνισή του εδώ και σατίρισε και αρκετά το επίμαχο θέμα».
«Η άποψή μου είναι ότι θα έπρεπε να έχουμε μια δικογραφία μπροστά γιατί η πολιτική ορθότητα έχει φτάσει σε σημείο να λες σε μια κοπέλα ότι είναι πολύ όμορφη και να μπορεί να βρεις και τον μπελά σου. Τα πάντα έχουν να κάνουν με το πού αρχίζει η συναίνεση και πού τελειώνει».
«Ο διαχωρισμός του ανθρώπου από την τέχνη του είναι πανάρχαιο ζήτημα. Αυτοί οι οποίοι δεν ένιωθαν καλά να πάνε να τον παρακολουθήσουν καλά έκαναν και δεν πήγαν. Είναι θέμα προσωπικής άποψης και σίγουρα αφορά και στο παράπτωμα που έχει κάνει ο καλλιτέχνης».
Το ελληνικό #metoo άργησε μια μέρα
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε έντονα το κίνημα #metoo είναι μέσα στο όλο πακέτο των ταμπού. Βλέπεις ότι όσο πιο πίσω είναι κάποιες χώρες, για παράδειγμα, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των βιασμών ή των παρενοχλήσεων που δεν καταγγέλλεται σε αυτές».
«Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα κορίτσια που μένουν κρυφά έγκυες και ρίχνουν το μωρό τους γιατί ντρέπονται μην ξέροντας τι να πουν στην κοινωνία».
«Ρώτησα μια φορά έναν κολλητό μου που μένει στον Καναδά τι θα γινόταν εκεί αν έβλεπε κάποιον πάνω σε ένα μηχανάκι με ένα ανήλικο χωρίς κράνος και μου είπε ότι δεν θα το έβλεπε γιατί αυτό θα σήμαινε αυτομάτως ότι θα πάει μέσα. Εδώ αν δεις κάτι τέτοιο και πάρεις τηλέφωνο στην αστυνομία, πιστεύεις ότι αυτή θα έρθει;»
«Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τη σεξουαλική παρενόχληση στην Ελλάδα. Το να πας σε έναν αστυνομικό και να πεις “ξέρετε, ο τάδε με χούφτωσε” ή “μου ζήτησε να πάω το βράδυ σπίτι του για να μου δώσει αυτό τον ρόλο” θα γελάσει και ίσως δεν θα καταλάβει καν το παράπτωμα».
Η Γκρέτα και όλοι οι άλλοι
«Οι ήρωες είναι καλό πράγμα. Αλλά πρέπει να έχεις τους σωστούς ήρωες. Δεν έχουμε τους σωστούς ήρωες».
«Η άποψή μου για την Γκρέτα είναι ότι δεν θα έπρεπε η ανθρωπότητα να περιμένει από ένα δεκαεξάχρονο να τη σώσει. Το παιδί αυτό μας προτείνει να πάρουμε στα σοβαρά τους επιστήμονες. Ωραία, και γιατί πρέπει εμείς να περιμένουμε το δεκαεξάχρονο για να μας παραπέμψει στους επιστήμονες; Καταλαβαίνεις για την ωριμότητα της κοινωνίας και του κόσμου;»
Τα πρότυπα που δεν έχουμε
«Πρέπει να κατευθύνουμε τους νέους να έχουν σωστά πρότυπα».
«Τα παιδιά μου, επειδή είναι ακόμη δύο και τεσσάρων ετών, περιμένω πρώτα να περάσουν τη φάση που θα έχουν πρότυπο εμένα και τη μαμά τους. Φαντάζομαι στην εφηβεία, θα ανακαλύψουν ότι εμείς είμαστε οι χειρότεροι άνθρωποι στον κόσμο. Και μετά, αφού περάσουν και αυτό, δεν ξέρω. Θα ήθελα να έχουν κάποιο ροκ τραγουδιστή και όχι τον Ρέμο ή τον αντίστοιχο Ρέμο της εποχής. Θα προτιμούσα να έχουν τον Τζιμ Μόρισον. Εντάξει, όταν είσαι μικρός μπορεί να έχεις και τον Σπάιντερμαν ή την Μπάρμπι. Το θέμα είναι μετά τι κάνεις».
Η μπάρμπι της Ελένης Αντωνιάδου
«Αυτό που έγινε είναι μια ακόμη απόδειξη ότι η κοινωνία είναι πάρα πολύ εύκολο να την πατήσει. Η Ελένη Αντωνιάδου έβγαλε μια φωτογραφία στη NASA και έβγαλαν ότι δουλεύει εκεί. Ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός λέγοντας ότι θα σκίσει το μνημόνιο με ένα άρθρο. Και στις τελευταίες εκλογές είχε ακόμη 32%».
Η ιστορία του Σίλα Σεραφείμ
«Το κλειδί στη ζωή είναι να γεννηθείς. Μετά όλα θα γίνουν».
«Στο Λύκειο κάναμε μια παράσταση και από τότε έφαγα πετριά. Στην Κομοτηνή δεν είχαμε θέατρο, ερχόταν μόνο το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και έπαιζε, δεν είχαμε ηθοποιούς. Είχαμε χασάπηδες, γιατρούς, δικηγόρους, αλλά είτε αστροναύτης ήθελα να γίνω είτε ηθοποιός είχαμε την ίδια τεχνογνωσία και για τα δύο. Δεν είχαμε, δηλαδή».
Κάποια στιγμή είπε «ας δώσω στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και αν με πάρουν, με πήραν». Και τον πήρανε. «Στη Θεσσαλονίκη έπειτα ήταν πολύ περιορισμένα. Ή θα γινόσουν ηθοποιός του ΚΘΒΕ ή τίποτα άλλο. Και τώρα το ίδιο ισχύει, δηλαδή. Έτσι, λοιπόν, κατέβηκα Αθήνα. Η Λουκία ξεκινούσε τότε την πρώτη ομάδα comedy club, έγραψα ένα μονόλογο και έτσι ξεκίνησαν όλα».
Ένας ορισμός του stand up
«Εκεί γύρω στο ’94-’95, όταν η Λουκία Ρικάκη έστηνε το πρώτο comedy club στην Ελλάδα, κάναμε οντισιόν για να μπούμε. Τότε, λοιπόν, ο μόνος που έδωσε τον καλύτερο ορισμό, ας το πούμε, τότε για το stand up ήμουν εγώ. Της είχα πει λοιπόν το εξής: «Έχω δει σε κάτι ταινίες κάτι τύπους με μικρόφωνα που κάνουν αστεία». Αυτή ήταν η μεγαλύτερη γνώση πάνω στο stand up που υπήρχε εκείνη την εποχή, τουλάχιστον στην ομάδα μου».
«Όταν μαζί με τον Γιώργο Χατζηπαύλου γύρω στο 2003 αυτονομηθήκαμε και ψάχναμε χώρους να βρούμε να παίξουμε, όλοι μάς ρωτούσαν “τι είναι αυτό”. Κανείς δεν είχε ιδέα ακόμα».
«Προφανώς το ίντερνετ έκανε τη μεγάλη διαφορά. Ήταν το φράγμα που έσπασε και τώρα δύσκολα θα υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει τι είναι το stand up. Θυμάμαι ότι είχα φίλους στο εξωτερικό και τους έλεγα άμα βρείτε κάποιον Αμερικανό ή Εγγλέζο να κάνει stand up να μου φέρετε τη βιντεοκασέτα του να τη δω. Τώρα, είναι καταπληκτικό ότι είσαι ένα κλικ μακριά από το να δεις τους καλύτερους stand uppers του κόσμου».
«Ό,τι έχω κάνει το έχω κάνει χάρη στο stand up. Έχω παίξει και θέατρο. Αλλά το stand up είναι η βάση μου γιατί εξαρτιόταν από μένα. Το αν θα σε πάρουν σε ένα σίριαλ ή ένα θέατρο δεν είναι τόσο δική σου απόφαση».
Κάτι από το θέατρο
«Έχω συμπρωταγωνιστήσει με τον Βουτσά. Άλλο σχολείο αυτός. Έξι μήνες, μια σεζόν δηλαδή, με τον Βουτσά έμαθα όσα είχα μάθει τρία χρόνια στη Σχολή στο ΚΘΒΕ».
Τα αριστερά παιδιά και οι ανόητοι με τις μολότοφ
Η αριστερά σημειολογικά συνυφαίνεται με την αντισυστημικότητα. Τα νέα παιδιά είναι φυσιολογικό να θέλουν να κάνουν επανάσταση. Στην Ελλάδα η εφηβική επανάσταση έχει ταυτιστεί πλέον με τον κομμουνισμό. Όπως και οι μπάχαλοι πλέον που νομίζουν ότι είναι αναρχικοί και ότι κάνουν επανάσταση δίνοντας ραντεβού να πετάνε κάθε εβδομάδα πέντε μολότοφ στη διμοιρία των ΜΑΤ στη Χαριλάου τρικούπη, για παράδειγμα. Αυτό το καταλαβαίνω, όταν είσαι 16 και 20 χρονών».
«Όταν είσαι 30 και 40 βεβαίως μπορείς να αγωνίζεσαι για ένα καλύτερο πολιτικό σύστημα και μια καλύτερη πολιτική διαχείριση ώστε οι αδύναμοι και οι φτωχοί να έχουν καλύτερη μοίρα. Αλλά το να εμμένεις σε ιδέες που αποδεδειγμένα δεν λειτουργούν δεν δείχνει ωριμότητα. Δηλαδή, όταν είσαι ο αναρχικός που πετάει μολότοφ στα 40 σου, είσαι βλάκας».
Τα Εξάρχεια ποτέ δεν θα τα βρούμε, το χάσαμε το πλοίο της γραμμής
«Από το 2015 και μετά που έβλεπα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτα για αυτήν τη μπαχαλοποίηση έλεγα θα έρθει η δεξιά, θα κάνει τέρατα και θα λένε μπράβο. Αυτό με τα Εξάρχεια είναι ένα μπάχαλο που προφανώς πρέπει να διορθωθεί. Ωστόσο ξέρουν και στη Νέα Δημοκρατία ότι αυτά δεν λύνονται με αστυνομικά μέτρα και με ντου».
Οι εξώσεις
«Υποχρέωση του κράτους είναι να παρέχει ασφάλεια και τροφή στους μετανάστες. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται θεσμικά, όχι ο κάθε ιδιώτης ή όποιος του έρχεται. Στη χώρα αυτή βέβαια το ξέρουμε όλοι ότι επειδή το κράτος αδρανεί, εσύ και εγώ αντικαθιστούμε τους θεσμούς αλλά αυτό είναι λάθος. Πρέπει να έχουμε καλύτερο κράτος ώστε να μη χρειάζεται να το αντικαθιστούν ο αυτόκλητος αστυνομικός, ο αυτόκλητος ξενοδόχος κ.λπ.»
Τα trolls των social media στην πολιτική
«Τα social media δημιουργούν και δολοφονούν χαρακτήρες».
«Το έχω παρατηρήσει κάθε φορά που κάνω ένα πολύ πετυχημένο πολιτικό ποστ, μετά τα 100-200 rtαρίσματα (σ.σ. shares στο Twitter) ξεκινάνε ή ο Βαξεβάνης ή ο Κυρίτσης. Μετά τα 500 και πάνω αρχίζουν και την πέφτουν όλα τα trolls σιγά-σιγά. Υπάρχει patern, είναι κλιμακούμενο. Ο μιντιακός πόλεμος έχει πια και αυτή την πτυχή».
Μια ερώτηση: Δεν φοβάσαι;
«Δεν φοβάμαι. Στο μόνο που μπορούν να κάνουν κακό είναι στο όνομά μου, ε αυτό το έκαναν ήδη».
«Αν το κοινό μου επηρεαστεί και τους χάσω λόγω μιας μεθοδευμένης επίθεσης στο πρόσωπό μου τότε σημαίνει ότι θα γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα».
«Αλλά και για ποιο κοινό μιλάμε; Ειδικά εγώ είχα πάντοτε ετερόκλητο κοινό. Από πιτσιρικάδες που βλέπουν τα βίντεο στο Youtube μέχρι ταξιτζήδες που με άκουγαν από την ERA SPORT, άνθρωποι που μεγάλωσαν και αυτοί όπως εγώ και είναι γύρω στα 40 με 50. Το κοινό έπαθε και αυτό ένα βραχυκύκλωμα».
Η ΕΡΤ πριν, τώρα, μετά
«Ήταν ένα διάστημα που με έλεγαν αργόμισθο επειδή δούλευα στην ΕΡΤ και δεν έκανα τηλεόραση. Εντωμεταξύ είμαι στην ΕΡΤ από το 2000 και δεν έχω κάνει ποτέ τηλεόραση στην ΕΡΤ».
Και, αυτοαναιρείται. «Έκανα μόνο μια φορά τηλεόραση με τη Μαριλένα Κατσίμη η οποία εκείνη με ζήτησε. Ήταν στην αρχή του 2015, επί ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βόλευα, όμως, και σταμάτησα. Είπαν, λοιπόν, τότε ότι επειδή με “έκοψε” ο ΣΥΡΙΖΑ τα έβαλα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είχε γίνει το ακριβώς αντίθετο. Με αυτούς βγήκα στο γυαλί».
«Στην ΕΡΤ έχω μπει με οντισιόν. Και μετά με πήραν εκεί με μπλοκάκι και μετά με έπιασε το διάταγμα του Παυλόπουλου. Κανένα βύσμα δεν είχα».
Ντο-Σιλα-σολ-φα-μι-ρε, γιατί δεν γίνεσαι πολιτικός;
«Έχω μιλήσει με όλους από όλα τα κόμματα. Κάθε φορά που ήταν να βγει ένα κόμμα ερχόντουσαν για ρικρούτινγκ. Πριν βγει ο Σαμαράς, με είχαν καλέσει πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να βγούμε. Όταν ήταν να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, βγήκα με τους Συριζαίους. Πριν βγει η Νέα Δημοκρατία, βγήκα με εκείνους».
«Η απάντησή μου σε όλους πάνω κάτω ήταν η ίδια: “Όταν έχεις αυτό τον μαλάκα που θα πει αυτό, δεν θα πρέπει να τον υπερασπιστώ;”. Μου απαντούσαν “ναι” και τους έλεγα “ωραία, όχι”. Αυτό, προς το παρόν, δεν μπορώ να το δεχθώ. Στο μέλλον δεν ξέρω. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν ούτως ή άλλως με βρίζουν, με κατηγορούν, μου το κολλάνε σαν ρετσινιά, ε στο τέλος θα πω “το τρώω που το τρώω το βρίσιμο, ας γίνω βουλευτής να τελειώνουμε”. Μέχρι στιγμής αντιστέκομαι».
Τα χρόνια της αθωότητας, τα «Σφηνάκια»
«Και εκεί πλακώθηκα (σ.σ. Στην τηλεοπτική σειρά του Alpha “Τα σφηνάκια”). Είχα διαφωνίες με διάφορα πράγματα. Τέλος πάντων ήταν αυτό που ήταν, έμεινε αυτό που έμεινε».
«Κάθε φορά μεγαλώνοντας θυμόμαστε τα παλαιότερα χρόνια ως τα πιο απλά και τα πιο εύκολα. Δεν ήταν έτσι. Τα ίδια πράγματα συνέβαιναν και τότε, καμία αθωότητα. Τα παλιά, λοιπόν, τα χρόνια δεν τα νοσταλγώ. Τα θυμάμαι. Αλλά μέχρι εκεί».
Τάιμ άουτ!
Στον ελεύθερό του χρόνο μαγειρεύει και τουιτάρει. Όχι συνέχεια, όποτε έχει όρεξη. «Το Twitter απλά υπάρχει, είναι σαν πάρεργο. Δεν κάθομαι ποτέ στο Twitter. Μου αρέσει να διαβάζω ειδήσεις».
«Η γυμναστική υπάρχει και αυτή στη ζωή μου. Την ξεκίνησα μεγάλος. Γύρω στα 25-30 είπα να ξεκινήσω για να είμαι σε μια κατάσταση αξιοπρεπή και, μετά, επειδή αυτό είναι σαν ναρκωτικό, κόλλησα. Έχω και OCD, οπότε καταλαβαίνεις πλέον, δύσκολα τη βγάζω εκτός προγράμματος πια».
Μια ατάκα. «Πρέπει να διορθώνουμε και να επιμένουμε. Να επιμένεις στον ίδιο στόχο, αλλά να δοκιμάζεις διαφορετικούς δρόμους».
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
![«Ο άνθρωπος που γελά», Θέατρο Rex - Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»]](/images/220x144/3/jpg/sites/default/files/article/2019/09/26/_elg7572.webp "«Ο άνθρωπος που γελά» στο Θέατρο Rex - Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» © Ελίνα Γιουνανλή")
