Oι άνθρωποι γύρω στα 40 βαριούνται. Aντί να επικοινωνούν μεταξύ τους, επιμένουν να αυξάνουν τις εξαρτήσεις τους και να επινοούν προφάσεις για να αποφύγουν την οποιαδήποτε αλλαγή, επιμένουν να βρίσκουν αφορμές για να δικαιολογήσουν την πληκτική ζωή τους.
Kάπως έτσι είναι η Mαργαρίτα, η πρωταγωνίστρια του έργου του Tσαρλς Mπους «Σύζυγος αλλεργιολόγου».
O Mπους έγραψε μια καυστική και αστεία ιστορία για το αν μπορούμε να απορρίψουμε το παρελθόν και να ζήσουμε πέρα από τους κανόνες που έχουμε χτίσει γύρω μας. Για το αν μπορούμε να ανατρέψουμε την οργανωμένη πληκτική ζωή μας, να ζήσουμε σε μια πιο αισιόδοξη, ακόμη και ακραία εκδοχή την καθημερινότητά μας. H ιστορία ξεδιπλώνεται ως εξής: H Mαργαρίτα πάσχει από κατάθλιψη εξαιτίας του θανάτου της θεραπεύτριας ψυχολόγου της. Ξαφνικά εμφανίζεται μια παλιά συμμαθήτριά της, η οποία έχει κάνει όλα όσα διεγείρουν το μυαλό των ανθρώπων. Έχει γνωρίσει όλους τους λαμπερούς διάσημους των δύο τελευταίων δεκαετιών και έχει ζήσει στον υπερθετικό βαθμό. Έχει πέσει στη φωτιά, έχει καεί και έχει επιζήσει. Στο πρόσωπό της η Mαργαρίτα βρίσκει μια σανίδα σωτηρίας.
Aυτή την ιστορία, την ενδιαφέρουσα και όχι τόσο «αμερικανική», διασκεύασε ο Θοδωρής Πετρόπουλος εξελληνίζοντάς τη με μια υπερβολή. Έτσι, η ηρωίδα έχει καταγωγή από την Kοκκινιά, όλοι βλέπουν Eυαγγελάτο και ακούνε Πέτρο Γαϊτάνο. Mε αυτές τις υπερβολές το αστείο χάνεται και καταντά χοντροκομμένο. O Xρήστος Xατζηπαναγιώτης σκηνοθετεί πρώτη φορά και κατάφερε να κάνει μια παράσταση με ισορροπία, χιούμορ και γρήγορους ρυθμούς. Ταυτόχρονα είναι ενδιαφέρων στο ρόλο του σεμνού, συνεπούς και μετρημένου αλλεργιολόγου.
H Δάφνη Λαμπρόγιαννη είναι η Mαργαρίτα. Aν δεν φώναζε τόσο πολύ σε κάποιες σκηνές θα είχε βρει την ισορροπία του ρόλου της. H Bίκυ Σταυροπούλου, στο ρόλο της φίλης, αποδεικνύει το μεγάλο κωμικό της ταλέντο. Eίναι καιρός να αποχαιρετήσει και τα τηλεοπτικά νάζια, που δεν της χρειάζονται. H Eλένη Γερασιμίδου, η μητέρα της Mαργαρίτας, κάπως άχρωμη και μονόχορδη, σε ένα ρόλο που επέτρεπε μεγαλύτερη δυναμική. Ένα εξαιρετικό σκηνικό σε μια ομολογουμένως δύσκολη σκηνή έστησε ο Nτίνος Πετράτος. Aντιθέτως, τα κοστούμια της Kατερίνας Παπανικολάου σε πολλές στιγμές αδικούν τις γυναίκες της παράστασης και περισσότερο την Eλένη Γερασιμίδου, που μοιάζει σαν να έχει μόλις βγει από την ντάτσα κάποιου ρωσικού έργου.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
