Θεατρο - Οπερα

«Πόλεμος» για μια θέση στα «Μαθήματα Πολέμου ΙΙ»

Η διαχρονική τραγωδία του πολέμου επιστρέφει στην Αθήνα για τέσσερις μόνο παραστάσεις

Έρρικα Ρούσσου
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η θεατρική παράσταση «Μαθήματα Πολέμου II: Σικελικά Δράματα» των Δημήτρη και Γιάννη Λιγνάδη έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

«Δεν είμαστε εδώ για να γίνουμε ευχάριστοι. Είμαστε εδώ για να γίνουμε ωφέλιμοι». Το Ευρωκοινοβούλιο. Οι Financial Times. Η Αθήνα. Η παράσταση που έχει γνωρίσει το διεθνές χειροκρότημα λαμβάνοντας τις καλύτερες κριτικές έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για να μας υπενθυμίσει ότι η ιστορία δεν είναι μόνο για να διαβάζεται ή να εξετάζεται στα σχολεία. Η ιστορία είναι εδώ για να διδάσκεται με μορφές που θα μπορεί ο άλλος να τη συγκρατήσει και να τη μεταδώσει. Να την αφομοιώσει και να την αγαπήσει ως ένα κομμάτι του.  

Στην πρόσφατη συνάντηση της ATHENS VOICE με την ομάδα Dramaticus, ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε πει μεταξύ άλλων: «Ο πολιτισμός είναι απότοκο μίας παιδείας, δεν είναι ένα Φεστιβάλ που έρχονται κάποιοι και χορεύουν. Για εμένα ο πολιτισμός είναι πρωτεύον θέμα, για αυτό και θα δεχόμουν μία θεσμική θέση σε αυτόν ή το θέατρο. Θα συνεχίζω να παίζω και Ίψεν και δεν ξέρω τι άλλο, αλλά παρόλα αυτά αυτό το παιδί μας είδα ότι εκτός από ωραίο είναι και πολύ ωφέλιμο. Και αυτό το γεγονός εμένα μου δημιουργεί μία συνειδησιακή γαλήνη ότι έβαλα ένα λιθαράκι σε αυτό που με κάνει να ξυπνάω τα βράδια και να λέω "τι μπουρδέλο είμαστε"». Τότε, και παρότι ακόμη δεν είχε αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, είχε σπεύσει να τονίσει τη σημασία του εκπαιδευτικού χαρακτήρα του θεάτρου, ένα γεγονός το οποίο επανέφερε ως θεματική και στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου κατά την ανάληψη της θέσης του από τον τέως διευθυντή Στάθη Λιβαθινό.

Λίγα λόγια για την παράσταση: Η Σικελική Εκστρατεία (415-413π.χ.), όπως περιγράφεται στην «Ιστορία» του Θουκυδίδη, αποτελεί το πιο περιπετειώδες και τραγικό για τους Αθηναίους κομμάτι του Πελοποννησιακού Πολέμου. Τα «Μαθήματα Πολέμου II: Σικελικά Δράματα» αποτελούν την πρωτότυπη δραματοποιημένη απόδοση αυτής της περιόδου. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη και κείμενο και δραματουργία Γιάννη Λιγνάδη, έκανε την εμφάνισή της την περασμένη θεατρική σεζόν και κατάφερε να αγαπηθεί από το κοινό, να γράψει για αυτήν η Financial Times και να ταξιδέψει στις Βρυξέλλες για να παιχτεί στην κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων «Yehudi Menuhin» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

© Σταύρος Χαμπάκης

Το έργο τώρα επιστρέφει στην Αθήνα, με τέσσερις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών αυτόν τον Οκτώβριο. Στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος θα μας υποδεχτεί η ιστορική σύμβουλος Δρ. Ανδρονίκη Μακρή, η οποία όπως είχε δηλώσει για την παράσταση στην ATHENS VOICE «Επειδή υπάρχει αυτή η φοβερή κακοδαιμονία και οι κλασικές σπουδές έχουν πολιτικοποιηθεί στην Ελλάδα με άσχημο τρόπο, εμείς αυτό που προσπαθούσαμε να κάνουμε −και πιστεύουμε ότι το πετύχαμε− ήταν να αναδείξουμε την ανθρωπιστική αξία αυτών των σπουδών». Η δραματοποιημένη εκδοχή της θουκυδίδειας συγγραφής έχει αντλήσει πληροφορίες από το 6o, το 7o και το 8o βιβλίο, για να μας εξιστορήσει τα γεγονότα από τη μεγαλοϊδεατική φαντασίωση της αθηναϊκής κυριαρχίας στη Δύση, τις περιπετειώδεις τροπές των πολεμικών συγκρούσεων στη Σικελία, έως την τελική ήττα των αθηναϊκών δυνάμεων και την οριστική ματαίωση του επεκτατικού οράματος.

© Σταύρος Χαμπάκης

Λίγα λόγια για το έργο: Τα στοιχεία αρχαίας τραγωδίας είναι ξεκάθαρα. Στο έργο διαφαίνεται το τριαδικό σχήμα Άτη-Ύβρις-Νέμεσις, ενώ παρακολουθούμε τη στρατιωτική «τραγωδία της Αθήνας», στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το τραγικό πρόσωπο του απρόσωπου αθηναϊκού Δήμου και η τραγική διάνοια αυτού. Ζωή παίρνει από τα πρόσωπα-πρωταγωνιστές της Σικελικής Εκστρατείας, με κυριότερα αυτό του αμφιλεγόμενου Αλκιβιάδη και του αντιφατικού Νικία.

© Σταύρος Χαμπάκης

Στη σκηνή του θεάτρου θα δούμε τους Δημήτρη Λιγνάδη, Grace Nwoke, Βασίλη Αθανασόπουλο, Εβίτα Ζημάλη, Ανδρέα Καρτσάτο και Λάμπρο Κωνσταντέα, τους οποίους θα περιβάλει η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της Athens Voice

Υ.γ.: Η πρόταση που «άνοιξε» το κείμενο ανήκει στον Δημήτρη Λιγνάδη.