Η Κατερίνα Ευαγγελάτου πήρε τη σκυτάλη για τη διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών
Παρουσία της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη και του Γενικού Γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού Νικόλα Γιατρομανωλάκη, η σκηνοθέτρια πήρε το χρήσμα από τον προκάτοχό της Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο
Στα γραφείο του Φεστιβάλ Αθηνών παρουσία της Υπουργού Λίνας Μενδώνη η παράδοση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης από τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο στην Κατερίνα Ευαγγελάτου.
Στον πρώτο όροφο της οδού Ηπίτου 8 γίνεται το αδιαχώρητο. Τα διάφορα γραφεία του χώρου είναι γεμάτα κόσμο που σιωπηλά παρακολουθεί βγάζοντας κάποιες φωτογραφίες. Αν έπρεπε να περιγράψουμε με δύο λέξεις τη σημερινή τελετή παράδοσης και παραλαβής της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Φεστιβάλ Αθηνών τότε αυτές θα ήταν: Χειροκρότημα και προσμονή.
«Η κ. Ευαγγελάτου πιστεύουμε ότι πολύ γρήγορα θα παρουσιάσει τον δικό της προγραμματισμό. Το πεδίο είναι τεράστιο και ο στόχος θα είναι το 2022 οι καλλιτεχνικοί διευθυντές του Εθνικού Θεάτρου και του Φεστιβάλ Αθηνών να συνεργαστούν με τους επόμενους ή με τον εαυτό τους, αν οι ίδιοι είναι υποψήφιοι στην προκήρυξη ή στην ανοιχτή πρόσκληση που θα απευθύνει το υπουργείο». Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε τις πρώτες συστάσεις της συγκέντρωσης μιλώντας για μια ακόμη φορά για μελλοντικούς ανοιχτούς διαγωνισμούς αλλά αφήνοντας αυτή τη φορά το παράθυρο ανοιχτό στους ήδη υπάρχοντες διευθυντές να συνεχίσουν την πορεία τους.
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου είναι και επίσημα η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών. Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, μαζί με την ευχή της συνέχειας, της έδωσε τη σκυτάλη αφήνοντας μια πικρία που ο ίδιος δεν γνώρισε αντίστοιχη αντιμετώπιση από τον προκάτοχό του να πέσει στο ξύλινο πάτωμα: «Σήκωσα τη σκυτάλη από το έδαφος και θα ήθελα, όταν θα κλείσει ο δικός μου κύκλος στο Φεστιβάλ, να την παραδώσω εγώ στον επόμενο» είπε. Λίγο αργότερα, η Κατερίνα ή αλλιώς το κορίτσι που μας έχει χαρίσει παραστάσεις όπως το «Φάουστ», το «1984» και «Η κωμωδία των παρεξηγήσεων» πήρε το λόγο. «Δεν είναι καθόλου αυτονόητο να υπάρχει αυτή η διάθεση συμπαράστασης, ειδικά ανάμεσα σε δύο σκηνοθέτες οι οποίοι είναι ενεργοί. Έχω τη διάθεση να δώσω όλη μου τη δημιουργική ορμή, παράλληλα με τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες, σε αυτό τον θρυλικό θεσμό, που τον αντιμετωπίζω ως μια μεγάλη καλλιτεχνική πρόσκληση». Εξήγησε το πρόωρο τού να κάνει αναγγελίες για στόχους και σχέδια και εξήγησε ότι «Υπάρχει ένας χρόνος ενημέρωσης που ακολουθεί, πρέπει να συσταθεί η δημιουργική ομάδα, είμαστε ήδη σε αυτές τις διαδικασίες».
Στο κλείσιμο του σύντομου λόγου της τόνισε ότι «Για εμάς το Φεστιβάλ είναι ένας τρόπος να ανακαλύψουμε τον κόσμο. Είναι ένας ανοιχτός διάλογος της σύγχρονης καλλιτεχνικής ελληνικής δημιουργίας με την παγκόσμια. Είναι μια απόλυτη γιορτή. Μια συμπυκνωμένη περιπέτεια. Και σίγουρα μια γέφυρα σύνδεσης του παρελθόντος με το μέλλον, στην τέχνη, την αισθητική, την καλλιέργεια. Θα θέλαμε να είναι και μία εξαίρεση στους χειμερινούς ρυθμούς και τρόπους της καλλιτεχνικής μας ζωής, μια εκρηκτική εξαίρεση».
Στα λόγια της στάθηκε και το Γενικός Γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης, ο οποίος κατέστησε σαφείς του σκοπούς του περί εξαγωγής του ελληνικού πολιτισμού λέγοντας ότι «Δεν θέλουμε το Φεστιβάλ να είναι από εμάς για εμάς μόνο, ούτε στην έννοια της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά ούτε και από την άποψη του κοινού. Προφανώς μας ενδιαφέρει το ελληνικό κοινό, που είναι το πρωταρχικό του κοινό, όμως ο ρόλος που μπορεί να παίξει στον πολιτιστικό τουρισμό, η έλξη που μπορεί να προκαλέσει και ο τρόπος που μπορεί να σταθεί ισότιμα και ισάξια δίπλα σε άλλα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, φέρνοντας κόσμο, χρήμα και αναγνώριση της ελληνικής δημιουργίας στο εξωτερικό είναι πολύ σημαντικός».
Μετά και από το τελευταίο χειροκρότημα η προσμονή άρχισε να παίρνει το ύψος που της αρμόζει πάνω από τα κεφάλια όλων μας. Η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της Κατερίνας Ευαγγελάτου και η ελπίδα ότι θα καταφέρει να τις μετουσιώσει σε ένα Φεστιβάλ που θα μας πάει ακόμη πιο μπροστά από το ήδη υπάρχον είναι αυτή που κρατά το ενδιαφέρον μας ζεστό για τη σεζόν που θα έρθει.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
