Η Χρύσα Παπά μιλά για τον έρωτα με την υποκριτική, την αγάπη για το μποξ, τις διαφορές Αθήνας και Θεσσαλονίκης, τις σημερινές Λωξάντρες και την επιτυχία του «Τατουάζ».
Η Χρύσα Παπά, πρωταγωνίστρια του τηλεοπτικού «Tατουάζ» και της θεατρικής «Λωξάντρας», μιλά για τους ρόλους της, τη σχέση με τα social media και την αγάπη της για το θέατρο λίγο πριν την μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την παράσταση του Σωτήρη Χατζάκη βασισμένη στο μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου.
Η αγάπη για το θέατρο
Πέρασα ταυτόχρονα τις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο στη Γαλλική Φιλολογία και στο Υπουργείο για τη Δραματική Σχολή. Μου άρεσαν και τα δύο, αλλά με την υποκριτική είχα και έχω έρωτα μεγάλο. Αυτό που με μάγεψε τότε είναι όλη η διαδικασία της υποκριτικής, που τότε δεν την ήξερα, την φανταζόμουν. Τώρα μετά από τόσα χρόνια εργασίας εξακολουθεί να με μαγεύει.
Αθήνα και Θεσσαλονίκη
Πολλές οι διαφορές, αρκετές οι ομοιότητες. Σε σχέση με την δουλειά που κάνω στην Θεσσαλονίκη είναι πιο περιορισμένες οι δουλειές και λιγότερες εκείνες που θα σε κάνουν να βιοποριστείς από αυτό το επάγγελμα. Πιο γενικά, η Αθήνα είναι μια πολύ μεγάλη πόλη. Στην Θεσσαλονίκη είναι πιο μαζεμένα τα πράγματα. Τώρα πια ζω στην Αθήνα 15 χρόνια. Τις αγαπώ πολύ και τις δυο πόλεις.
Κλειώ, ο ρόλος της στην «Λωξάντρα»
Η Κλειώ είναι επαναστάτρια για την εποχή της. Είναι η γυναίκα που θέλει να διαβάζει, πιστεύει στη μόρφωση, στην ελευθερία των ανθρώπων και στον έρωτα, όχι στο συνοικέσιο. Προσπαθεί να κάνει την επανάστασή της, ουσιαστικά όμως ανοίγει τον δρόμο για την κόρη της, διότι για την ίδια είναι ακόμα δύσκολα και πολύ παγιωμένα τα πράγματα γύρω της.
Για τις σημερινές «Λωξάντρες»
Η «Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου είναι η μάνα της οικογένειας που δεν εργάζεται, μένει στο σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά, να τα θρέψει, να τους μαγειρέψει, να φροντίσει το σπίτι και όλους τους ανθρώπους της, είναι η οικογένειά της είτε οι άνθρωποι της γειτονιάς. Και τώρα υπάρχουν «Λωξάντρες», με τη βασική διαφορά ότι τώρα η γυναίκα εργάζεται και αυτό αλλάζει πολλά. Νιώθω όμως ότι η ελληνίδα μάνα είναι κατά βάση Λωξάντρα.
Θέατρο και τηλεόραση
Αγαπώ και τη διαδικασία του θεάτρου και αυτήν της κάμερας, διαφορετικά μεταξύ τους, δύσκολα και τα δύο. Ο πρώτος μου έρωτας ήταν το θέατρο και αυτό δεν αλλάζει.
Η επιτυχία του «Τατουάζ»
Αυτό που το έκανε επιτυχημένο ήταν κυρίως το σενάριο, η πλοκή, η σκιαγράφηση των ρόλων. Νιώθω ότι έχουμε στα χέρια μας ένα εξαιρετικό σενάριο από τη Βάνα Δημητρίου και τους συνεργάτες της. Επιπλέον είναι αξιόλογη η κινηματογράφηση της σειράς, για να μεταδώσει την αίσθηση που χρειάζεται.
Το σημερινό τηλεοπτικό τοπίο
Από τη μια βλέπω ότι υπάρχει μια έντονη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων και από την άλλη γίνεται μια προσπάθεια κάτι να αλλάξει. Εύχομαι να προχωρήσουμε σε αλλαγές.
Η αγάπη της για την πυγμαχία
Κατά διαστήματα αθλούμαι με διάφορους τρόπους. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την πυγμαχία και το kickboxing με αφορμή τον ρόλο μου στο «Τατουάζ» και τώρα πια το συνεχίζω για μένα και δεν θέλω να το σταματήσω. Έχω δυο εξαιρετικούς προπονητές, τη Νατάσσα Ποντίκα και τον Βλαδίμηρο Ναζαρένκο. Αγάπησα αυτό το άθλημα, είναι μια υπέροχη άσκηση για το νου και το σώμα. Δεν θεωρώ ότι είναι ένα αντρικό άθλημα, ίσως να φαίνεται έτσι. Άλλωστε όλο και περισσότερες γυναίκες ασχολούνται με αυτό είτε σε ερασιτεχνικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο.
Η σχέση της με τα social media
Προσπαθώ να είμαι ενεργή στο instagram. Δεν είναι κάτι που το «έχω» ιδιαίτερα, σίγουρα θέλω να το χειρίζομαι όπως εκφράζει εμένα και κυρίως ως ένα κομμάτι της δουλειάς μου.
Αγαπημένος ρόλος
Από τους πιο αγαπημένους μου ρόλους, που συχνά μου λείπει, είναι ο ρόλος της κωφής, στα «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού», η Σάρα.
Η παράσταση «Λωξάντρα» βασισμένη στο μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη με πρωταγωνιστές τους Ελένη Κοκκίδου, Γιώργο Αρμένη, Μιχάλη Μητρούση, Ευαγγελία Μουμούρη και Χρύσα Παπά ξεκινά την καλοκαιρινή της περιοδεία σε όλη την Ελλάδα από το Κατράκειο Θέατρο στις 28 Ιουνίου.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
