Κατερίνα Μαυρογεώργη, οι ιστορίες ξεπλένουν σαν τα λουτρά;

«Οι Λουόμενες» της Κατερίνας Μαυρογεώργη ανέβηκαν για πρώτη φορά το 2019, παίχτηκαν για δύο σεζόν, ως την Πρωτοχρονιά του 2020, και αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό. Από τότε, η πανδημία, η κρίση αλλά και το ΜeΤoo έφεραν σημαντικές αλλαγές στο θέατρο και στη ζωή μας. Με τις γυναικοκτονίες και τις εξελίξεις στον αγώνα για την έμφυλη ισότητα, το έργο δεν παραμένει μόνο επίκαιρο, αλλά αποκτά και νέο φως. Οι περιπέτειες και οι ανάγκες των ηρωίδων μοιάζουν να βρίσκονται ακόμα πιο κοντά μας. 

Στο επαρχιακό Υδροθεραπευτήριο «Ο Ασκληπιός», τρεις άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες περνούν μαζί την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Καμία από τις τρεις δεν έχει θέμα υγείας, όμως καθεμία κουβαλά κι από ένα μυστικό που τη βαραίνει και την αγριεύει. Και οι τρεις έχουν κάτι να ξεπλύνουν, και οι τρεις ψάχνουν από κάτι να ξεφύγουν.

«Όταν έγραφα αυτό το έργο πριν τρία χρόνια», λέει η Κατερίνα Μαυρογεώργη, συγγραφέας και σκηνοθέτης της παράστασης, «η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτηκα ότι πρέπει αναγκαστικά να έχει τρεις γυναίκες για ηρωίδες, έτσι ώστε να δηλώσουμε την σύμπνοιά μας με τον αγώνα για έμφυλη ισότητα. Κάτι οργανικό με έσπρωξε να σχηματίσω με λέξεις αυτήν την παράξενη γυναικεία φιλία μέσα σε ένα υδροθεραπευτήριο. Έπειτα οι συνθήκες ακινητοποίησαν αυτήν την παράσταση για αρκετό καιρό, ενώ η πρόθεσή μας ήταν να συνεχίσει να παίζεται στην Αθήνα και αλλού.

Οι Λουόμενες είναι τρεις ηρωίδες με βαθιά πάθη και αδυναμίες. Έχουν αμαρτήσει βαριά ή έτσι νομίζουν. Έχουν πιει ουκ ολίγες φορές αλκοόλ ώσπου να λιποθυμήσουν, έχουν κάνει  σεξ με συντρόφους, ήταν φιλόδοξες, θυσίασαν πολλά για να είναι ανεξάρτητες, ελεύθερες.  Και το φέρουν βαρέως. Μέσα στο υδροθεραπευτήριο απαλλάσσονται σταδιακά από αυτό το φορεμένο φορτίο. Μοιράζονται τις ιστορίες τους υπό ένα νέο πρίσμα. Αυτό το νέο πρίσμα, αυτή την καινούργια αλφαβήτα τώρα την μαθαίνουμε συλλογικά σαν κοινωνία, αργά και δύσκολα και με φοβερή αντίσταση. Μας καταδιώκει η κωμικοτραγική  πεποίθηση ότι το να είσαι γυναίκα σημαίνει να έχεις αμαρτήσει». 

Τι σας ενέπνευσε αρχικά για να γράψετε τις «Λουόμενες»;
Πίνακες που είδα στο Παρίσι με Λουόμενες, η μαμά μου, η όπερα, η αιώνια αγάπη που έχω για το νερό, ένα όνειρο που είδα, μια επίσκεψη παλιά στα Θέρμα στην Ικαρία, μια επίσκεψη στην Αιδηψό, μία πέρυσι στο Λουτράκι με φίλους, ιστορίες που μου είπαν φίλες για τα χαμάμ στην Κωνσταντινούπολη, ο μύθος της Περσεφόνης που χάνεται στον Κάτω Κόσμο και προσπαθεί να επιστρέψει. Κι άλλα υλικά που ίσως έχω ξεχάσει πια, αλλά ήταν εκεί.

Ποια είναι τα βαθύτερα μηνύματα που θέλετε να επικοινωνήσετε μέσα από αυτή την παράσταση;
Θέλουμε να μιλήσουμε για τις αληθινές επιθυμίες και για το πόσο εύκολα βαφτίζονται αμαρτίες. Οι επιθυμίες όμως είναι απαραίτητες, μας προχωράνε, δεν υπάρχουμε χωρίς αυτές.

Θεωρείτε πως οι συμβολισμοί σε ένα κείμενο του προσδίδουν μεγαλύτερη δυναμική;
Ο συμβολισμός είναι ενσωματωμένος στην τέχνη, είναι το εργαλείο της. Προσωπικά μου ταιριάζει η μεταφορά στα πράγματα, η αλληγορία. Το πολύ απλό σχήμα «σου λέω μια ιστορία γιατί στ' αλήθεια θέλω να σου πω κάτι πολύ μεγάλο, κάτι που σχεδόν δε γίνεται να σου πω». Μέσα από τον συμβολισμό καταφέρνουμε να αγγίξουμε πράγματα αόρατα, άρρητα.

Τι σας γοητεύει στις διάσημες όπερες και τις εντάξατε στη διαδικασία εξαγνισμού αυτών των γυναικών;
Μεγάλωσα ακούγοντας όπερα γιατί οι γονείς μου τη λάτρευαν. Οι ιστορίες που κατοικούν στο είδος της όπερας είναι τρομερές, πολύς έρωτας, αμαρτίες, εγκλήματα, θάνατος και ποίηση. Είναι σαν όλα να βρίσκονται σε έξαρση, τα πάθη των ηρώων τεράστια, οι συνθήκες τους ακραίες. Κι όλος αυτός ο λυρισμός φτιάχνει ένα τεράστιο χώρο για υπάρξουν όλα αυτά. Οι ήρωες και οι ηρωίδες της όπερας ενίοτε ζουν φριχτές ζωές, υποφέρουν και πεθαίνουν, αλλά η μουσική είναι μαγική, ανατριχιαστική. Η μουσική ξυπνάει τα πάθη και λυτρώνει, το νερό εξαγνίζει. Οι Λουόμενες ταυτίζονται με τις ηρωίδες της όπερας γιατί σε αυτές αντικρίζουν το μέγεθος των δικών τους αισθημάτων.

Με ποια ηρωίδα του έργου αισθάνεστε πιο κοντά, θεωρείται πως έχετε περισσότερα κοινά στοιχεία;
Και με τις τρεις. Είναι κομμάτια μου, είναι γυναίκες που έχω γνωρίσει, είναι κυρίες με σκουφάκια που έχω συναντήσει σε λουτρά ή στο κολυμβητήριο, είναι οι φίλες μου, είναι γυναίκες που έχω φανταστεί. Δεν ταυτίζομαι με κάποια συγκεκριμένη, τις αγαπώ όλες εξίσου. Αγαπώ την ομάδα τους, το χιούμορ τους, την ελαφράδα τους, τη φροντιστική σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους όσο μένουν κλεισμένες στον «Ασκληπιό». Μέσα από τις πρόβες μας άρχισα να νιώθω ότι Λουόμενος και Λουόμενη σημαίνει ο άνθρωπος που επιθυμεί να αφήσει τη ζωή του να προχωρήσει παρακάτω. Να κυλήσει σαν το νερό.

Πόσο κοντά είναι η κωμωδία και το δράμα στις ζωές μας;
Είναι μέσα στις ζωές μας. Παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ σοβαρά και αυτόματα είμαστε λεία της κωμωδίας, μια τρίχα μας χωρίζει από το γελοίο. Παίρνουμε τη ζωή ελαφριά, με χιούμορ και αυτόματα τα πιο σπουδαία, τα πιο συγκινητικά πράγματα μπορούν να αποτυπωθούν, να κατανοηθούν.

Πείτε μας δυο λόγια για τη συμμετοχή σας στο έργο «Θεογονία» του Ησιόδου που θα παρουσιαστεί το καλοκαίρι στη Μικρή Επίδαυρο.
Το καλοκαίρι θα συμμετάσχω στην παράσταση «Θεογονία, ένα μεγάλο γλέντι». Είναι μια δουλειά που θα παρουσιάσουμε με τους Patari Project σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου και είναι εμπνευσμένη από τη Ησιόδεια Θεογονία αλλά και όχι μόνο... Έχω μεγάλη χαρά! Τώρα διανύουμε τη φάση εξερεύνησης μέσα από αυτοσχεδιασμούς. Έρχονται πολλά υλικά στην πρόβα, πολλά ερεθίσματα. Θα αρκεστώ να πω μόνο αυτό, γιατί έχω και φήμη ατόμου που κάνει τα χειρότερα σπόιλερ.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Οι Λουόμενες» στο Guide της Athens Voice