- CITY GUIDE
- PODCAST
-
12°
Ο Πουπουλένιος Πήτερ Παν
«Ο Πουπουλένιος» που ανέβασε φέτος ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στο Θέατρο Αθηνών
Η παράσταση «Ο Πουπουλένιος» που ανέβασε φέτος ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στο Θέατρο Αθηνών
Όσο παρακολουθούσα την παράσταση «Ο Πουπουλένιος» που ανέβασε φέτος ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στο Θέατρο Αθηνών, σκεφτόμουν ένα άλλο μικρό πουπουλένιο πλάσμα που, αμέσως μόλις γεννήθηκε, πέταξε μακριά για να σωθεί: να μη μεγαλώσει ποτέ.
Ο «Πουπουλένιος» του Ιρλανδού Μάρτιν Μακ Ντόνα και ο «Πήτερ Παν» του Σκοτσέζου Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, έργα γραμμένα με τεράστια χρονική διαφορά, παραμυθένια αφηγήματα και τα δύο (έστω κι αν το πρώτο θα το χαρακτήριζα «παραμύθι στραμπουλιγμένο» και επ’ ουδενί παιδικό) έρχονται να σκαλίσουν χειρουργικά το αιώνιο «όχι» μας προς την αναπόδραστη ενηλικίωση. Η διαφορά είναι ότι στο έργο του Μακ Ντόνα τα παιδιά αρνούνται να μεγαλώσουν θέλοντας να αποφύγουν μια μελλοντική κακοποίηση, ενώ στον Μπάρι το να μεγαλώνεις είναι εκ προοιμίου ένας θρήνος. Και αν σκεφτεί κανείς ότι η κακοποίηση είναι μια έννοια που δεν περιλαμβάνει μόνο το προφανές της σωματικότητας και ότι, αφού δεν υπάρχει σχολείο γονιών, ο όποιος τραυματισμός της παιδικής ψυχής θεωρείται αναπόφευκτος, πάλι τα «χαμένα παιδιά» και των δύο έργων συναντιούνται στον ίδιο βωμό, στην ίδια χώρα του Ποτέ. Ο Πουπουλένιος είναι διεστραμμένα προστατευτικός: πείθει παιδιά να αυτοκτονήσουν εγκαίρως, γιατί ξέρει ήδη το μέλλον τους, μια ζωή γεμάτη δυστυχία.
Ο Πήτερ Παν θεωρεί ότι έτσι κι αλλιώς ο ενήλικος βίος είναι δυστυχία. Και πολεμάει το γέρο Κάπτεν Χουκ που θέλει να τον κάνει «άντρα». Αλλά στον Πουπουλένιο δεν υπάρχει Κάπτεν Χουκ. Ακόμα και οι δύο «κακοί» του έργου είναι κι εκείνοι χαμένοι στη Χώρα του Ποτέ, πλάσματα κατάστικτα από οικογενειακές μοίρες – έχοντας ερμηνεύσει βολικά μέσα τους το καλό και το κακό, ώστε να επιβιώσουν.
Σε ένα δικτατορικό καθεστώς, ο Κατούριαν, συγγραφέας ασυνήθιστων παιδικών ιστοριών (οι οποίες παρεμπιπτόντως έχουν κάτι από το βιβλιαράκι «Ο Μελαγχολικός θάνατος του Στρειδάκη» του Τιμ Μπάρτον, άλλος πολυαγαπημένος παράφρονας παραμυθάς) και ο καθυστερημένος μικρότερος αδερφός του, Μίσαλ, συλλαμβάνονται και ανακρίνονται από δύο αστυνομικούς γιατί οι ιστορίες του πρώτου έχουν ομοιότητες με τις δολοφονίες παιδιών που γίνονται στην πόλη. Αυτό το γοητευτικό θρίλερ με το σκληρό χιούμορ του είναι ο «Πουπουλένιος», μια παράσταση που λογικά δεν περιμένεις να δεις στην εμπορική πιάτσα, σε ένα κεντρικό θέατρο της Αθήνας.
Αναλογίζομαι, λοιπόν, το τι τράβηξε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης αποφασίζοντας ένα τέτοιο εγχείρημα. Κι επίσης μπορώ να φανταστώ το τούβλο που θα έπεσε στα κεφάλια των παραγωγών, διαβάζοντας το έργο. Από αυτή την άποψη, η επιτυχία του «Πουπουλένιου» μού δίνει διπλή χαρά. Προφανώς ο Μαρκουλάκης έβαλε ένα προσωπικό στοίχημα και το υπερασπίστηκε με πάθος ως σκηνοθέτης, μεταφραστής και ηθοποιός. Μακριά από ναρκισσιστικά κόλπα, χωρίς εξεζητημένα φορμαλιστικά τρικ, αφήνοντας χώρο στο κείμενο να απλωθεί, και με «συνεργούς» άλλους τρεις δυνατούς παίκτες: ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Νίκος Κουρής και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, ηθοποιοί γνωστοί για τις δεξιότητές τους, εδώ παίζουν μπάλα με κοινό άξονα την υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Αυτό εξάλλου είναι κάτι που διαπνέει ολόκληρη την παράσταση, συμπεριλαμβανομένων και των σκηνικών της Αθανασίας Σμαραγδή η οποία δημιούργησε θαυμάσια ένα γκρίζο σύμπαν ενηλικίωσης, στο φόντο ενός χρωματιστού παιδικού ονείρου. Ενός ονείρου που γυρνάει, για πλάκα, σε εφιάλτη.
Θέατρο Αθηνών, Βουκουρεστίου 10, 210 3312343
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τον συναντήσαμε στις πρόβες και συζητήσαμε για τη νέα παράσταση του που είναι βασισμένη… σε τι άλλο, στα ζώδια
Ο Τάσος Πυργιέρης σκηνοθετεί την Τζίνη Παπαδοπούλου στην κλασική κωμωδία του Μποστ
Η νέα κωμωδία του Αντώνη Καλομοιράκη μας καλεί να θυμηθούμε το μεγαλείο της ζωής
Μια πραγματική ιστορία προσφυγιάς, θάρρους και δύναμης ψυχής, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά
Ο συνιδρυτής του χώρου Τάσος Κώνστας μιλάει στην Athens Voice για το νέο εγχείρημα, την αγάπη του για τον Καραγιόζη και τη βραδινή σκηνή Θεάτρου Σκιών
Το έργο της Μαρίας Ζαβάκου για τον ψηφιακό εκφοβισμό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου
Μια ματιά στον άνθρωπο, τα πάθη και τις αδυναμίες του
Ποιες παραστάσεις διαμορφώνουν το φετινό θεατρικό τοπίο
Ένας χειμώνας γεμάτος μεγάλες παραγωγές με σημαντικούς καλλιτέχνες
Πλούσιο ρεπερτόριο που εμπνέει τις κοινωνικές ομάδες μέσω της τέχνης
Οι επαναλήψεις με τα απανωτά sold out και οι πολλά υποσχόμενες νέες παραγωγές
Ανατρεπτικές κωμωδίες και συναρπαστικές περιπέτειες για μικρούς και μεγάλους
Υμνώντας τη διαφορετικότητα και ξορκίζοντας τη μοναξιά
Ένα ανατρεπτικό δικαστικό θρίλερ και μια εντυπωσιακή θεατρική διασκευή ενός σπουδαίου έργου της παγκόσμιας λογοτεχνίας
Το δεύτερο θεατρικό έργο που έγραψε ο Γούντι Άλεν και ανέβηκε για πρώτη φορά το 1969
Ένα ονειρικό σκηνικό ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, γεμάτο σκιές
Φωνές από το περιθώριο και τροφή για σκέψη για την αποδοχή και τα σύγχρονα κοινωνικά στερεότυπα
Νέες πολυαναμενόμενες παραγωγές και επαναλήψεις από προηγούμενες σεζόν που έχουν κάνει αίσθηση
Πώς μια οικογενειακή γιορτή φέρνει στο φως τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης
Πώς συναντιούνται τόσοι κόσμοι;
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.